کودک در خلال بازی به کشف محیط اطراف خود می پردازدو ازطریق بازی ها نخستین گام ها برای اجتماعی شدن را برمی دارد اما بازي به خودي خود کودک را اجتماعي بار نمي آورد بازي بايد درجمع صورت بگيرد به قول دانشمندي:بازيهاي دسته جمعي براي اطفال ازپنج سالگي يک نياز طبيعي وبسيارجالب است ومنافع فراواني دربردارد.بنابراين دربازيهاي اجتماعي است که شخصيت کودک شکل مي گيرد درخلال بازيهاي دسته جمعي است که تفاهم واحترام رعايت حقوق ديگران شکست وپيروزي ورعايت نظم وقانون دانشمندي بنام «کاپلان » در موردتأثيربازي بررشداجتماعي کودک مي گويد :بسياري ازتعاملات فردي کودک پيش دبستاني درچارچوب بازي روي مي دهد ودر روابط کودک با والدين خواهران وبرادران وهم سالانش تأثير مي گذاردودر واقع تأثیر گذاری به دیگران وتأثیر پذیری از آنها را یاد می گیرد.
بنابراين نقش وارزش بازي درروند اجتماعي شدن کودک محرز است ليکن آنچه مهم به نظر مي رسداينست که چه پيش زمينه هایي بايدسنجيده شود تا کودک به راحتي بتواند وارد بازيهاي گروهي شود مشاهده شده است که برخي ازکودکان دراين زمينه مشکل دارد ودربازيهاي گروهي شرکت نمي کند وزود ازبازي خارج مي شود برخي ازروانشناسان عقيده دارند که بازي جسماني بين والدين وکودک باید ازهمان آغازدوره ی نوزادي آغاز شود کودک از طریق بازی می آموزد که چطور می تواندموردپذیرش افراد گروه واقع شود وبه میزان توانایی های لازم برای موفقیت درگروه پی می برد.بازی موجب رشد شخصیتی کودک می شوداودر بازی گروهی ناگزیر به رعایت نکات اجتماعی وقواعد بازی می شود .در نتیجه ,مفاهیم اجتماعی مانند: دفاع ازحقوق خودومسؤليت پذيري وهمکاري وتشریک مساعی با گروه ،رعایت نوبت,صبروحوصله نشان دادن,احترام به حقوق دیگران,اعتماد به نفس,پیروزی وشکست رافرا می گیرد.
کودک در حین بازی با درک حالت های عاطفی سایر افراد می تواند که در انواع روابط مقید باشد.در بازی های دسته جمعی کودکان به ارزش کودکان دیگر پی می برند ودر می یابند که بازی بدون آنان مقدور نیست.آنها با بازی یاد می گیرند که یکدیگر را قبول داشته باشند,درباره قوانین بازی توافق کنندوبه طور دسته جمعی بر گروه رقیب پیروز شوند.مفاهیم همکاری, پیروزی , شکست,هم چشمی وبرتری طلبی اغلب در بازی های گروهی استنباط می شود.کودکان از طریق بازی در 6تا12سالگی مفهوم نقش اجتماعی را می آموزندوتجربه می کنند.
به طور کلی فرا گرفتن مهارت های حرکتی از طریق بازی برای کودک آسان می شودوازطریق بازی نقش ها را می فهمد ونقش بزرگترها را بازی می کند,ارزش های پذیرفته شده اجتماعی را می آموزدوبه مفهوم دادو ستد واحترام نهادن به مالکیت شخصی وخصوصی پی می بردوبه تدریج از خود محوری وخودگرایی دست می کشدوبا محیط اطراف سازگاری نشان می دهدوهنجارهای اخلاقی ,اجتماعی آن را می پذیرد.
بنابراين نقش وارزش بازي درروند اجتماعي شدن کودک محرز است ليکن آنچه مهم به نظر مي رسداينست که چه پيش زمينه هایي بايدسنجيده شود تا کودک به راحتي بتواند وارد بازيهاي گروهي شود مشاهده شده است که برخي ازکودکان دراين زمينه مشکل دارد ودربازيهاي گروهي شرکت نمي کند وزود ازبازي خارج مي شود برخي ازروانشناسان عقيده دارند که بازي جسماني بين والدين وکودک باید ازهمان آغازدوره ی نوزادي آغاز شود کودک از طریق بازی می آموزد که چطور می تواندموردپذیرش افراد گروه واقع شود وبه میزان توانایی های لازم برای موفقیت درگروه پی می برد.بازی موجب رشد شخصیتی کودک می شوداودر بازی گروهی ناگزیر به رعایت نکات اجتماعی وقواعد بازی می شود .در نتیجه ,مفاهیم اجتماعی مانند: دفاع ازحقوق خودومسؤليت پذيري وهمکاري وتشریک مساعی با گروه ،رعایت نوبت,صبروحوصله نشان دادن,احترام به حقوق دیگران,اعتماد به نفس,پیروزی وشکست رافرا می گیرد.
کودک در حین بازی با درک حالت های عاطفی سایر افراد می تواند که در انواع روابط مقید باشد.در بازی های دسته جمعی کودکان به ارزش کودکان دیگر پی می برند ودر می یابند که بازی بدون آنان مقدور نیست.آنها با بازی یاد می گیرند که یکدیگر را قبول داشته باشند,درباره قوانین بازی توافق کنندوبه طور دسته جمعی بر گروه رقیب پیروز شوند.مفاهیم همکاری, پیروزی , شکست,هم چشمی وبرتری طلبی اغلب در بازی های گروهی استنباط می شود.کودکان از طریق بازی در 6تا12سالگی مفهوم نقش اجتماعی را می آموزندوتجربه می کنند.
به طور کلی فرا گرفتن مهارت های حرکتی از طریق بازی برای کودک آسان می شودوازطریق بازی نقش ها را می فهمد ونقش بزرگترها را بازی می کند,ارزش های پذیرفته شده اجتماعی را می آموزدوبه مفهوم دادو ستد واحترام نهادن به مالکیت شخصی وخصوصی پی می بردوبه تدریج از خود محوری وخودگرایی دست می کشدوبا محیط اطراف سازگاری نشان می دهدوهنجارهای اخلاقی ,اجتماعی آن را می پذیرد.