رشد شناختي عبارت است از رشد فرد در طول زمان ، يعني باليدگي فرايند هاي فكري عالي تر از دوران طفو ليت تا بزرگسالي ، تنها نظرية مربوط به رشد شناختي كه از نفوذ بسياري بر خوردار بوده است . نظريه اي است كه ژان پياژه مطرح كرده است كه سال ها در فرانسه كار مي كرد . به نظر پياژه چهار مرحلة رشد شناختني عبارت اند از : (1) حسي – حركتي ( 0 تا 2 سالگي ) (2) – پيش عملياتي (2 تا 7 سالگي ) (3) – عمليات عيني (7 تا 11 سالگي ) (4) – عمليات صوري كودكان در مرحلة حسي حركتي كنجكاوي زيادي نسبت به جهان نشان مي دهند : رفتار آنان منحصراً تحت تأثير پاسخ هاي آن ها به محرك ها قرار دارد عادات حركتي اساس شكل گيري تفكر را تشكيل مي دهند – تفكر كودكان در مرحله پيش عملياتي مبتني بر انسان انگاري و خود محوري است كودكان در اين مرحله باور دارند كه رخدادها ممكن است به جا رخ دهند و قصه هاي شاه پريان را خيلي دوست دارند . تفكر خود محورانه به اين معني است كه كودكان احساس مي كنند در مركز رخدادها قرار دارند و همه چيز جهان بر محور آن ها مي چرخد . خود محورانه موجب مي شود كه درك ديد گاهي جز ديدگاه خودشان بر ايشان دشوار باشد . عمليات عيني ، تفكر كودكان عاري از مجاز و كاملاً عيني است . عمليات صوري – تفكر كودكان روبه سطح بزرگسالي مي رود . كودكان قادر به تفكر بسيار انتزامي مي شوند و مي توانند دست به استنباط بزنند و حتي در بارة تفكر فكر كنند