ملاکهای DSM-IV-TR در مورد مختصه های شدت/ روانپریشانگی/ فروکش در مورد مختلط فعلی (یا آخرین دوره از نوع مختلط)
Serverity psychotic remission specifiers for current (or most recent) mixed episode
نکته: این ملاک ها را در رقم پنجم گذاری کنید. حالت های خفیف، متوسط، و شدید بدون خصایص روانپریشانه را فقط وقتی می‌توان به حساب آورد که ملاک های کنونی با دوره مختلط مطابقت کنند. حالت در فروکش نسبی و در فروکش کامل در اختلال دو قطبی I را تنها زمانی می‌توان بر دوره مختلط اطلاق کرد که آخرین دوره خلقی بیماری از نوع مختلط باشد.
خفیف: از حداقل ملاکهای علامتی مربوط به دوره مانیا و نیز افسردگی اساسی چیزی بیشتر وجود نداشته باشد.
متوسط: علائم یا مختل شدن کارکردها بیشتر از خفیف و کمتر از شدید باشد.
شدید بدون خصایص روان پریشانه: برای ممانعت از رساندن صدمات جسمی به خود یا دیگران لازم باشد تقریباً به طور دائم از فرد مراقبت شود.
شدید با خصایص روان پریشانه: توهم یا هذیان وجود داشته باشد. در صورت امکان ذکر کنید که آیا این خصایص هماهنگ با خلق است یا ناهماهنگ با خلق.
خصایص روان پریشانه ناهماهنگ با خلق: هذیان ها یا توهم هایی که محتوایشان با مضامین تیپیک مانیا یا افسردگی نیست. از جمله آنها علائمی است نظیر هذیان گزند (که ارتباط مستقیمی با درون مایه های افسردگی یا خودبزرگ‌بینی نداشته باشد)، کاشت فکر و هذیان های حاکی از تحت تسلط بودن.
خصوصیات روانپریشانه هماهنگ با خلق: هذیان‌ها یا توهماتی که محتوایشان با مضامین تیپیک مانیا یا افسردگی همخوانی کامل دارد.
در فروکش نسبی: علائم دوره مختلف وجود داشته باشد، اما ملاکهای کامل آن دیده نشود. یا به دنبال ختم دوره مختلط دوره بدون هیچ علامت چشمگیری وجود داشته باشد، منتها کمتر از دو ماه طول کشیده باشد.