ترس مستمر ، غير منطقي از يك شي ء فعاليت ، يا موقعيت ( محرك ترس آور ) خاص كه منجر به يك تمايل الزام آور در اجتناب از آن مي شود . اين ترس اغلب يا منجر به اجتناب از محرك هراس آور يا موجب تحمل همراه با وحشت مي شود .

اين اعتقاد كه شخص يك فرد مشهور ، قدرتمند و مهم است . چنين هذياني ممكن است به صورت يك هويت خيالي پايدار تبلور پيدا كند كه در آن شخص ادعا مي كند كه او يك شخصيت تاريخي مانند ژندارك ، ناپلئون يا عيسي مسيح است .

داشتن افكار و انديشه هاي نادرستي كه به رغم وجود شواهدي حاكي از نادرست بود نشان ، فرد آنها را باور داشته و به درست بودن آنها اصرار مي ورزد . مثلاً فكر مي كند كه پادشاه است در حالي كه از فقر و بيچارگي شديد رنج مي برد . بي نظمي جريانهاي فكري ممكن است به صورت اشتغال در تمركز نا تواني در همخواني افكار ، احساس از « محصور بودن » در افكاري مخصوص و آسيب شديد در حل مسئله و تصميم گيري ظاهر شود . ممكن است بيمار باور داشته باشد كه دشمنان او امواج الكترونيكي پيچيده اي براي دخالت در جريانهاي فكري او به كار گرفته يا داخل مغز او كار گذاشته اند .

هانس سليه 1974 ، فيزيو لوژيست كانادايي كه تحقيقات و نوشته هاي او در بارة استرس ، از اهميت ويژه اي بر خوردار است . (گنجي 1379 )
سليه استرس رواني را اينچنين تعريف مي كند ، استرس رواني بطور ساده يك مكانيزم رواني است كه عكس العمل هاي تحريكي و عاطفي در برابر عوامل تهديد كننده و نا مطبوع در كل موقعيت زندگي را در بر مي گيرد

ويليام جيمز در آستور ها وس ، هتلي در نيو يورك در يك خانواده ثروتمند و سر شناس متولد شد . تجارب بر انگيز انندة دورة جواني ، جيمز را از مزاياي فكري و فر هنگي – انگلستان و ارو پا بر خور دار ساخت و او را مردي جهاني به بار آورد . سفر هاي مكرر به خارج ، از ويژگيهاي تمام عمر او بود . روش پدرش در برخورد با بيماري اعضاء خانواده اين بود كه بيمار را به جاي بيمارستان به اروپا مي فرستاد . به علت اينكه جيمز به ندرت از سلامتي خوبي برخوردار بود مرتب بين اروپا و امريكا سفر مي كرد .
در رابطه با نقش و منزلت ويليام جيمز در روان شناسي امريكا يي تناقضهاي بسيار وجود دارد . از يك طرف او به طور حتم منادي بر جسته امريكايي در روان شناسي كار كرد ي بود . از طرف ديگر ، بعضي وقتها جيمز روان شناس بودن خود را انكار ميكرد و يا اينكه منكر مي شد كه روان شناسي جديدي وجود دارد . او هيچ نظام رسمي را در روان شناسي بنيان ننهاد و هيچ مريدي نداشت .
اگر چه روان شناسي كه به توسط جيمز شكل گرفت علمي و آزمايشي بود ، خود او از لحاظ نگرش ياكردار ، آزمايشگرا نبود . او زماني روان شناسي را « علم كوچولوي نحس » ناميد و تمام عمر را بدان پاي بند نماند . جيمز مدتي در روان شناسي كار كرد و سپس آن را كنار گذاشت .

يكي ديگر از نظريه هاي رشد يا تحول شناختي نظريه دانشمند روسي لوسمينويچ ويگوتسكي است . هر چند كه ويگوستكي و پياژه هم عصر بوده و هر دو در يك سال ( 1896 ) متولد شده اند ، اما بر خلاف پياژه كه 84 سال زندگي كرد ، ويگوستكي در 38 سالگي بر اثر بيماري سل در گذشت تاسف بارتر اينكه اثر معروف ويگوتسكي انديشه و زبان ، كه در بر گيرندة نتايج پژوهشهاي او درباره شناخت و زبان است و به صورت مجموعه اي مقاله اولين بار در سال 1936 منتشر گرديد ، در كشور اتحاد جماهير شوروي سوسياليتي سابق توصيف شد و تا سال 1956 اجازه چاپ مجدد نيافت ،به اين دليل و دلايل سياسي ديگر انديشه هاي ويگوتسكي تا سالهاي اخير براي دنياي خارج از روسيه مكونيستي نا شناخته مانده بود . در نظريه تحول شناختي و يگوتسكي كنش متقابل ميان يادگيرنده و محيط اجتماعي او اهميت بسزايي دارد . و بر اين باور است كه رشد شناختي كودك عمدتاً به مردمي كه در دنياي او زندگي مي كنند وابسته است . دانشها ، انديشه ها ، نگرشها و ارزشهاي فرد در تعامل با ديگران تحول مي يابند . ويگوتسكي جنبه هاي فرهنگي ، تاريخي و اجتماعي را در رشد شناختي بسيار با اهميت مي داند . او در توضيح اهميت عوامل سه گانه ، كاركرد هاي ذهني را به دو دسته تقسيم مي كند : 1) – كاركردهاي نخستين ذهني ، 2 )- كاركرد هاي عالي ذهني. كاركرد هاي نخستين به تواناييهايي طبيعي و نا آموخته انسان مانند توجه كردن – حس كردن و ادراك كردن اشاره مي كنند . در جريان رشد يا تحول ، اين كاركرد هاي نخستين ذهني تدريجاً به كار كرد هاي عالي ذهني ، يعني حل مسئله و تفكر ، تغيير مي يابند اين تغيير از كار كرد هاي نخستين به كار كرد هاي عالي ذهني عمدتاً از راه تاثير فرهنگ و در زمينه تاريخي – اجتماعي ميسر است . تاكيد و يگوتسكي بيشتر بر تعامل بين فرد و زمينه اجتماعي اوست . به باور او ، كودك از طريق اين تعامل روابط اجتماعي را به صورت كاركرد هاي روانشناختي در مي آورد . « همين تبديل روابط اجتماعي به كار كرد هاي ذهني موجب رشد يا تحول شناختي مي شود » .
فرايند تبديل روابط اجتماعي به كاركرد هاي عالي ذهني نه به طور مستقيم بلكه از طريق يك واسطه يا بنا به گفته ويگوتسكي ، يك علامت امكانپذير مي شود .

در وسواس فكري و عملي به نظر مي رسد كه شخص مجبور است در بارة چيزهايي فكر كندكه همواره آرزو مي كند بتواند راجع به آنها نينديشند، يا ناچار است اعمالي را انجام دهد كه دائماً به خود مي گويد : اي كاش مي توانستم آنها را انجام ندهم بدين ترتيب وسواسهاي فكري شامل انديشه ها ، تكانه ها و عقايد نا خواسته و مداومي هستند كه شخص قادر به خود داري از آنها نيست . اما وسواسهاي عملي ، رفتار هاي به ظاهر نا معقولي را كه به صورتي ثابت و تكراري انجام مي شوند ، در بر مي گيرند . افرادي كه اختلال و سواس فكري و عملي دارند از ماهيت اضطراب آور و نا توان كنندة وسواسهاي خود آگاهند ، ولي احساس مي كنند كه قادر نيستند آنها را متوقف سازند . وسواس فكري و عملي غالباً ارتباط مستقيمي با يكديگر دارند . مثلاً شخصي كه كثيف بودن دستهاي خود يا گناه آلود بودن آنها معتقد است ، امكان دارد كه دستهاي خود را هر چند دقيقه يكبار بشويد ، فرد ديگري كه افكاروسواس دارد ممكن است بكوشد تا از طريق تمركز بر شمردن قدمهايش آنها را از ذهن خويش دور كند .

عبارت از مجموعة صفات و يژگيهاي بدني و زيستي است كه از پدر و مادر به فرزندان آنها منتقل مي شود. هنگامي كه ياخته هاي نطفه اي نر و ماده با يكديگر تركيب مي شوند طرح زيستي واحدي به نام موجود زنده ريخته مي شود . اين موجود بيشتر عوامل مو روثي را كه از پدر و مادر و اجدادش بر اثر اين پيوند به او رسيده است ، دارا است و ميراث زيستي او را تشكيل مي دهد . البته نه تنها عوامل ارثي ، بلكه عوامل محيطي بر رشد و پرورش موجود زنده مؤثرند

فرا خود از دو بخش وجدان و من آرماني تشكيل شده است ، وجدان از اموري تشكيل يافته كه از سوي پدر و مادر ، جامعه ،دين ، مذهب ممنوع و غير مجاز اعلام گرديده ، همراه با احساس گناه و تقصير است .

همه پيامهاي حسي به استثناي بو يايي از تالاموس مي گذرند و سپس به كورتكس مي روند ، هيپوتالاموس كه در زير تا لاموس قرار دارد ، بخش كوچكي به اندازه 5 تا 6 سانتي متر مكعب است . كه نقش اصلي را در بسياري از واكنشهاي هيجاني و رفتاري به عهده دارد و باعث هماهنگي بين اعمال ارتباطي و حركتي و غدد درون ريز مي شود .