ملاک‌های تشخیصی DSM-IV-TR در مورد اختلال سیکلوتایمی (Cyclothymic disorder):
الف) وجود دوره های متعددی با علائم هیپومانیا و نیز دوره‌های متعددی با علائم افسردگی بدون آن‌که واجد ملاک‌های دوره افسردگی اساسی باشد، به مدت حداقل ۲ سال. نکته: این مدت در کودکان و نوجوانان باید حداقل یک سال باشد.
ب) طی یک دوره دو ساله (و در کودکان و نوجوانان، یک ساله) فرد هرگز بیش از دوماه فارغ از علائم ذکر شده در ملاک الف نبوده باشد.
پ) طی دو سال اول اختلال هیچ دوره‌ای از نوع افسردگی اساسی، مانیا، یا مختلط وجود نداشته باشد. نکته: پس از این دو سال اول (در کودکان و نوجوانان، یک سال اول) می‌شود که دوره‌ای از نوع مانیا یا مختلط سوار شده باشد (که در این صورت، هم تشخیص اختلال دو قطبی I مطرح می‌شود، هم تشخیص اختلال سیکلوتایمی) و یا این‌که دوره‌ای از نوع افسردگی اساسی اضافه شده باشد (که در این صورت، هم تشخیص اختلال دو قطبی II مطرح می‌شود، هم تشخیص اختلال سیکلوتایمی). ت) علائم ذکر شده در ملاک الف را نتوان با اختلال اسکیزوافکتیو بهتر توجیه کرد و نیز این علائم بر اسکیزوفرنی، اختلال اسکیزوفرنی‌فرم، اختلال هذیانی، یا اختلال روانپریشی نامعین(NOS)، سوار نشده باشد.
ث) علائم مذکور از اثرات جسمی مستقیم یک ماده (مثلاً از مواد مورد سوءمصرف، یا داروهای طبی) یا یک بیماری طبی عمومی (مثل پرکاری تیروئید) ناشی نشده باشد.
ج) علائم مذکور به لحاظ بالینی ایجاد رنج و عذابی چشمگیر کرده باشد، یا کارکردهای اجتماعی، شغلی، یا سایر کارکردهای مهم فرد را به نحو قابل توجهی مختل ساخته باشد.