فرويد جا به جا سازي را رضايت بخش ترين شيوه براي اداره تكانه هاي جنسي و پرخاشگرانه مي دانست . انگيزهاي كه از راه معيني ارضا نمي گردد به كمك مكانيسم جابهجا سازي به مجراي تازه اي رانده مي شود. خشمي كه نمي تواند نسبت به خاستگاه ناكامي ابراز شود به سوي يك هدف سهل الوصول يا كم خطر هدايت مي شود. اين نمونه اي از جا به جا سازي است . مثلاً با شركت در ورزشهايي كه مستلزم تماس جسماني است ، مي توان تكانه هاي خصمانه را در قالبهاي جامعه پذير ريخت . جابه جا سازي تكانه هاي نا كام شده را احتمالاً از بين نمي برد ، اما فعاليتهاي جانشين در مواردي كه يك سائق اساسي نا كام مي ماند . مسلما ً در كاهش تنش مؤ ثر ند .