ایا پرخاشگری همواره زیان اور است یا فایده هایی هم دارد؟

بر خلاف انچه در بادی امر به نظر می رسد، پرخاشگری همیشه ناپسند و زیان اور نیست ، بلکه اگر از حد اعتدال خارج نشود و هدف ان تسلط بر مشکلات زندگی و ترقی و تعالی و اسایش ادمی باشد نه تنها سودمند است بلکه ضرورت نیز دارد . البته اشکال بزرگی که در اینجا وجود دار د این است که نمی توان میان پرخاشگری های ناپسند و زیان اور و انهایی که برای زندگی ضرورت دارند و سودمند است حدی معین و خط فاصلی کشید.
براساس مطالعه انجام شده در برخی از میمون ها متوجه شده اند که پرخاشگری در گروهی از انها نقش مهمی در تغذیه، تولید مثل و شیوه تسلط ایفا می کنند، و پرخاشگرترین و قویترین مذکر گروه از طریق ابراز پرخاشگری،مقام مسلط را به خود اختصاص می دهد(ارونسون، 1992)

به نظر می رسد وضع و حال رفتار ادمی نیز به همین گونه است کوششهای بچه میمون و کودک انسان که از روی کنجکاوی و کسب استقلال صورت می گیرد ، گاه با پرخاشگری همراه است.
جین گودال جانور شناس انگلیسی در جنگلهای تانگانیکا مشاهده کرد که یک شمپازده نر بزرگ با غرور تمام از سر لاشه جانوری که به تازگی کشته بود کنار رفت تا ماده ای که بچه کوچکی نیز به همراه داشت از ان بخورد ، هیچ یک از نر هایی که ناظرصحنه بودند، با تمام عجز و ناله ای که کردند اجازه خوردن ان را نیافتند