چه کسانی اقدام به خودکشی می کنند ، شاید این سوال برای شما پیش آمده باشد. دراین مقاله به این موضوع پرداخته ایم.
ما در کلینیک ندای آرامش روان آماده ارائه خدمات مشاوره‌ای در زمینه درمان آسیب های اقدام به خودکشی به شما عزیزان هستیم.
خودکشی کردن
هر ساله نزدیک به 800000 نفر جان خود را می‌گیرند و افراد بیشتری اقدام به خودکشی می‌کنند.
هر خودکشی فاجعه‌ای است که خانواده‌ها، جوامع و کل کشورها را تحت تأثیر قرار می‌دهد و تأثیرات طولانی مدتی روی افراد باقی مانده دارد. خودکشی در تمام طول عمر اتفاق می‌افتد و دومین علت اصلی مرگ در میان جوانان 15-29 ساله در جهان در سال 2016 بود.
مصرف سموم دفع آفات، دار آویختن و سلاح گرم از متداولترین روشهای خودکشی در سطح جهان است.
خودکشی فقط در کشورهایی با درآمد بالا اتفاق نمی‌افتد بلکه یک پدیده جهانی در تمام مناطق جهان است.
در حقیقت، بیش از 79٪ از خودکشی‌های جهانی در کشورهای با درآمد کم و متوسط در سال 2016 اتفاق افتاده است.
خودکشی یک مشکل جدی بهداشت عمومی است. با این حال، با مداخلات به موقع، مبتنی بر شواهد و غالباً کم هزینه، خودکشی قابل پیشگیری است.
برای موثر بودن پاسخ‌های ملی، یک استراتژی جامع پیشگیری از خودکشی چند بخشی مورد نیاز است.
چه کسانی اقدام به خودکشی می کنند
در حالی که ارتباط بین خودکشی و اختلالات روانی (به ویژه افسردگی و اختلالات مصرف الکل) در کشورهای با درآمد بالا کاملاً ثابت شده است، بسیاری از خودکشی ها در لحظات بحرانی با شکست توانایی مقابله با استرس‌های زندگی مانند مشکلات مالی، قطع رابطه یا درد و بیماری مزمن است.
علاوه بر این، تجربه درگیری، فاجعه، خشونت، سواستفاده یا از دست دادن و احساس انزوا به شدت با رفتار خودکشی در ارتباط است. میزان خودکشی نیز در میان گروه‌های آسیب پذیر که تبعیض را تجربه می‌کنند، مانند پناهندگان و مهاجران، زیاد است.
اقدام به خودکشی مهمترین عامل خطر برای خودکشی در جمعیت عمومی است.
در بین جامعه LGBTI و زندانیان تا حد زیادی قوی‌ترین عامل خطر برای خودکشی، اقدام به خودکشی است.
روش های خودکشی
تخمین زده می‌شود که حدود 20٪ از خودکشی‌های جهانی به دلیل خود مسمومیت با سموم دفع آفات باشد که بیشتر آنها در مناطق کشاورزی روستایی در کشورهای با درآمد کم و متوسط اتفاق می افتد. سایر روشهای متداول خودکشی حلق آویز و سلاح گرم است.
آگاهی از متداولترین روشهای خودکشی برای ابداع استراتژیهای پیشگیری که موثر نشان داده شده اند، مانند محدودیت دسترسی به وسایل خودکشی، مهم است .
پیشگیری و کنترل
خودکشی قابل پیشگیری است. برای جلوگیری از خودکشی و اقدام به خودکشی می توان اقدامات مختلفی را در سطح جمعیت ، زیر جمعیت و افراد انجام داد.
این شامل:
کاهش دسترسی به وسایل خودکشی (به عنوان مثال آفت کش ها، سلاح گرم، داروهای خاص)
گزارشگری توسط رسانه ها به روشی مسئولانه؛
مداخلات مدرسه محور؛
معرفی سیاست های الکل برای کاهش استفاده مضر از الکل؛
شناسایی، درمان و مراقبت به موقع از افراد مبتلا به اختلالات روانی و مصرف مواد، درد مزمن و پریشانی حسی شدید.
آموزش کارکنان بهداشتی غیر تخصصی در ارزیابی و مدیریت رفتار خودکشی؛
پیگیری مراقبت از افرادی که اقدام به خودکشی کرده و حمایت جامعه را ارائه می دهند.
خودکشی یک مسئله پیچیده است و بنابراین تلاش برای پیشگیری از خودکشی نیاز به هماهنگی و همکاری بین بخش‌های مختلف جامعه، از جمله بخش بهداشت و سایر بخش‌ها مانند آموزش، کار، کشاورزی، تجارت، دادگستری، قانون، دفاع، سیاست و رسانه‌ها دارد.
این تلاش‌ها باید جامع و یکپارچه باشد زیرا هیچ رویکردی به تنهایی نمی‌تواند بر موضوعی به پیچیدگی خودکشی تأثیر بگذارد.
بالا بردن سطح آگاهی جامعه و شکستن تابو برای پیشرفت کشورها در جلوگیری از خودکشی مهم است.
چالش‌ها و موانع
کلاله و تابو
کلاله، به ویژه اختلالات روانی و خودکشی پیرامون، به این معنی است که بسیاری از افراد به فکر خودشان هستند یا اقدام به خودکشی نمی‌کنند و به همین دلیل کمک لازم را نمی‌کنند. پیشگیری از خودکشی به دلیل عدم آگاهی از خودکشی به عنوان یک مشکل عمده بهداشت عمومی و تابو در بسیاری از جوامع برای بحث صریح در مورد آن، به اندازه کافی مورد توجه قرار نگرفته است. تاکنون، فقط چند کشور پیشگیری از خودکشی را در اولویت‌های بهداشتی خود قرار داده‌اند و تنها 38 کشور گزارش داده‌اند که یک استراتژی ملی پیشگیری از خودکشی دارند.
فقط 80 کشور عضو دارای اطلاعات ثبت حیاتی با کیفیت خوب هستند که می‌توانند مستقیماً برای تخمین میزان خودکشی استفاده شوند.
این مشکل داده‌های بی‌کیفیت مرگ و میر فقط به خودکشی اختصاص ندارد، اما با توجه به حساسیت به خودکشی و غیرقانونی بودن رفتار خودکشی در برخی کشورها، این احتمال وجود دارد که گزارش نکردن و طبقه بندی نادرست مشکلات بیشتری برای خودکشی نسبت به بسیاری از دلایل دیگر باشد.