آموزش مهارتهای اجتماعی در کودکان
آموزش مهارتهای اجتماعی در کودکان
اینکه کودکان چگونه معاشرت میکنند با معاشرت در بزرگسالان کاملا متفاوت است، بنابراین آموزش مهارتهای اجتماعی برای کودکان با بزرگسالان متفاوت است.
نه تنها افراد گروههای سنی مختلف به صورت متفاوتی معاشرت میکنند بلکه با اختلالات روانشناختی و روانی مختلفی نیز همراه هستند.
بنابراین، آموزش مهارتهای اجتماعی از نظر اهداف و روشهای تدریس بین گروههای سنی مختلف بسیار متفاوت خواهد بود.
با این حال، برنامه عملیاتی اصلی همین است.
صرف نظر از اینکه کودک به یک اختلال روانی مبتلا میشود یا خیر، رشد مهارتهای اجتماعی در دوران کودکی بسیار مهم است.
هر کودک با مشکل اجتماعی میتواند به روانشناس مراجعه کند. این در آینده برای آنها سود فراوانی خواهد داشت. مشکلات اجتماعی جزئی در دوران کودکی میتواند در آینده به مشکلات جدی ضد اجتماعی یا اضطرابی تبدیل شود.
اوتیسم با عملکرد بالا و سندرم آسپرگر
نقص اصلی در اوتیسم با عملکرد بالا (HFA) و سندرم آسپرگر (AS) اختلالات اجتماعی است. افراد مبتلا به HFA و AS اغلب از نواقص اجتماعی خود آگاه هستند. این میتواند بسیار ناراحت کننده و افسرده کننده باشد. متأسفانه، این کودکان به طور طبیعی کمبودهای اجتماعی خود را درک نمیکنند.
مهارتهای اجتماعی که معمولاً در HFA و AS مورد توجه قرار میگیرند عبارتند از:
• یکدلی
• خندیدن
• استماع
• ارتباط چشمی
• ادامه مکالمات
• اشتراک گذاری: بخش بسیار مهمی از فعالیتهای مدرسه و بازی امکان اشتراک گذاری با دیگران است.
قلدری و فشار همسالان
قلدری و فشار همسالان از موضوعات بسیار برجسته در مدارس ابتدایی است. در بسیاری از مواقع، کودکانی که در مهارتهای اجتماعی کاملاً توسعه نیافتهاند، جدا انتخاب میشوند.
این نه تنها به شدت به اعتماد به نفس کودکان آسیب میزند، بلکه باعث میشود که آنها از اکثر جنبههای زندگی در مدرسه دور شوند.
هدف SST برای این کودکان، پذیرش گروه همسالان است. این آموزش ترکیبی از یادگیری شناختی-رفتاری و اجتماعی است. تمرکز روی:
• نگرشها و رفتارهای تشویقی كه موجب تعاملات اجتماعی مثبت میشوند
• ایجاد راهکارهای مقابله با فشار همسالان و زورگویی. این امر همچنین روی عزت نفس تأثیر مثبت خواهد داشت.
در طول جلسات، مهارتهای اساسی اجتماعی نیز بسته به اینکه کودک با چه حوزه اجتماعی خاصی مبارزه میکند، آموزش داده شود.