طرحواره درمانی چیست؟

طرحواره درمانی چیست؟

در طرحواره درمانی، هدف شناسایی طرحواره‌های منفی (طرحواره‌های ناسازگار اولیه) و رفتارها، عقیده‌ها، روش‌های مقابله‌ای و احساسات ناسالم ناشی از آن‌ها و سپس تلاش برای جایگزین کردن آن‌ها با الگوهای فکری، احساسات و رفتارهای سالم است.

تئوری زیربنایی درمان مبتنی بر طرحواره، فرض می‌کند که وقتی نیازهای اساسی دوران کودکی ما (مانند نیاز به ایمنی، پذیرش و عشق) به‌طور مناسب برآورده نمی‌شوند، ما روش‌های ناسالمی را برای تفسیر و تعامل با جهان ایجاد می‌کنیم که به آن طرحواره‌های ناسازگار اولیه می‌گویند. نظریه طرحواره پیشنهاد می‌کند که طرحواره‌ها زمانی ایجاد می‌شوند که رویدادهایی که در زندگی کنونی ما اتفاق می‌افتد شبیه به رویدادهایی از گذشته ما هستند که با شکل‌گیری طرحواره مرتبط بودند. اگر به دلیل تجارب دشوار دوران کودکی، طرحواره‌های ناسالمی ایجاد کرده باشیم، در برخورد با این رویدادهای جدید به شیوه‌های ناسالم فکری متوسل می‌شویم.

طرحواره درمانی که به‌عنوان یک «مدل درمانی یکپارچه» توصیف می‌شود، عناصر یا بلوک‌های سازنده سایر درمان‌ها را گرد هم می‌آورد. این روش درمانی در ابتدا برای درمان اختلالات پیچیده‌ای مانند اختلالات شخصیت پایه‌گذاری شد، اما در ۲۰ سال گذشته، برای درمان طیف وسیعی از بیماری‌ها و اختلالات روانی مورد استفاده قرار گرفته است.