ملاک‌های تشخیصی اختلال روانپریشی نامعین

ملاک‌های تشخیصی DSM-IV-TR در مورد اختلال روانپریشی نامعین (NOS) (Psychotic Disorder Not otherwise specified)

این دسته، علائمی روانپریشانه (یعنی هذیان، توهم، تکلم نابسامان، رفتاری که به وضوح نابسامان یا کاتاتونیک باشد) را در برمی‌گیرد که اطلاعات کافی در موردشان وجود ندارد تا بتوان تشخیص معینی را مطرح کرد، یا اطلاعات متنقضی درباره‌شان وجود دارد، یا اختلالاتی هستند با علائم روانپریشی ولی ملاک‌های هیچ اختلال روانپریشی معینی را ندارند.

نمونه‌هایش عبارت است از:

1) روانپریشی پسازایمانی که ملاک‌های اختلال خلقی با خصایص روانپریشانه و اختلال روانپریشی ناشی از مواد را نداشته باشد.

2) علائم روانپریشی که کمتر از یک ماه طول کشیده باشد و در عین حال هنوز هم فروکش نیافته باشد، و در نتیجه، واجد ملاک‌های اختلال روانپریشی گذرا نباشد.

3) توهم‌های شنوایی مداوم بدون هیچ خصیصه دیگری.

4) هذیان‌های غیرغریب مستمر با دوره‌های همپوشانی خلقی که در بخش قابل ملاحظه‌ای از دوره‌های اختلال هذیانی وجود داشته‌اند.

5) موقعیت‌هایی که در آن‌ها بالینگر به این نتیجه رسیده که اختلال روانپریشی وجود دارد، اما نمی‌تواند تعیین کند که آیا اولیه است، ناشی از بیماری طبی عمومی است، و یا ناشی از مواد است.