ملاک‌های تشخیصی اختلال روانپریشی گذرا

الف) حداقل یکی از علائم زیر وجود داشته باشد:

1) هذیان

2) توهم

3) تکلم نابسامان (مثلاً از خط خارج شدن مکرر یا بی‌ربط گویی)

4) رفتاری به وضوح نابسامان یا کاتاتونیک

توجه: اگر علائم شامل الگوهای پاسخی باشند که از نظر فرهنگی مقبول و مجاز هستند، نباید آن‌ها را به حساب آورد.

ب) مدت دوره‌های این اختلال با احتساب بازگشت کامل به سطح کارکرد پیش‌مرضی در پایان اختلال حداقل یک روز و حداکثر یک ماه باشد.

پ) علائم را با اختلال خلقی دارای خصایص روانپریشی، اختلال اسکیزوافکتیو، یا اسکیزوفرنی، نتوان بهتر توجیه کرد و نیز اختلال، ناشی از اثرات جسمی مستقیم یک ماده (مثلاً یکی از مواد مورد سوء مصرف، یا یک دارو) یا یک بیماری طبی عمومی نباشد.

معین کنید کدام مورد وجود دارد:

با عامل (عوامل) استرس‌زای واضح (روانپریشی واکنشی گذرا): وقتی است که علائم اندکی پس از وقایعی پیدا شده باشد که به تنهایی یا باهم تقریباً برای هر کسی که در محیط فرهنگی بیمار و در وضعیت مشابهی قرار دارد، به وضوح استرس‌زاست و نیز علائم علی‌الظاهر در پاسخ به وقایع مذکور روی داده باشد.

بدون عامل (عوامل) استرس‌زای واضح: ئقتی است کع علائم روانپریشی، اندکی پس از وقایعی پیدا نشده باشند که به تنهایی یا باهم برای تقریباً هرکسی که در محیط فرهنگی بیمار و در وضعیت مشابهی قرار دارد، به وضوح استرس‌زاست و یا علائم علی‌الظاهر در پاسخ به وقایع مذکور روی نداده باشد.

با شروع پسا زایمانی: وقتی است که اختلال در عرض چهار هفته بعد از زایمان شروع شده باشد.