چگونه بر اثر آلودگی های صوتی عصبانی می شویم؟

یک سال بیشتر از آغاز زندگی مشترک امیر و آرزو نمی گذشت. در روزهای آغازین زندگی ارتباطات عاطفی چنان بود که به راحتی از کنار مشکلا ت و معضلا تی که برایشان به وجود می آمد، می گذشتند. امیر فردی عصبی و تندمزاج بود. او به جای ایجاد محیطی آرام، روح حاکم بر خانواده را مخدوش و با جدال لفظی سعی می کرد عقاید خود را به کرسی بنشاند. این امر سبب شد زن نیز کوتاه نیاید و همچنان صداهای ناهنجار هر دو باعث شود همسایه ها نیز از جدال لفظی آنها آزرده شوند. شبی همانند شب های دیگر، صداهای ناهنجار و گوش خراش آنها چنان اوج گرفت که عصبانیت آرزو منجر به خشونت شد و بدون آنکه عاقلا نه عمل کند چاقویی را بر می دارد و با ضربات مکرر شوهر خود رازخمی کرد. در صورتی که اگر آنان به آرامی با یکدیگر صحبت می کردند و به خواسته های همدیگر در محیطی آرام گوش می دادند و با منطق خواسته های غیرمعقول یکدیگر را رد می کردند هرگز چنین جنایتی رخ نمی داد. بدیهی است همه ما عصبانی می شویم و این عصبانیت واکنش های بیرونی ما است که منجر به تحریک فعل و انفعالا ت ذهنی بدن می شود و مطمینا اگر هنگام بروز عصبانیت زمان کوتاهی در سکوت به سر بریم، هیجانات و عصبانیت حادث شده فروکش می کند و دیگران نیز در آرامش خود را بازخواهند یافت و هیچ گونه خشم و خشونتی تولید نخواهد شد