يك مفهوم عمومي است كه به همه اوضاع ، نيروها و احوالي كه از راه محركهايي كه در فرد اثر مي كنندو او از آنها متاثر مي شود ، اطلاق مي كنند . پديدارهايي فيزيكي – شيميايي – بيولوژيكي و اجتماعي است كه از خارج در موجود زنده اثر مي كنند . به طور كلي عوامل و نيروهاي خارجي از فرد كه مي توانند در رفتار او موثر واقع شوند .

شيء يا عملي را بر مي انگيزد ، در فيزيو لوژي هر عامل دروني يا بيروني كه موجود زنده را به كار و عمل وامي دارد . در روان شناسي هر عمل يا وضعي كه پاسخي را بر مي انگيزد.

دانشمندان سازه ها يا ويژگيهايي را كه مورد مطالعه قرار مي دهند با اندكي اغماض

« متغير ها » مي نامند . نمونه اي از اين متغير ها جنسيت ، در آمد ، آموزش و پرورش ، طبقه اجتماعي ، بارآوري سازماني ، تحرك شغلي ، سطح تنفس ، استعداد كلامي ، اضطراب ، وابستگي مذهبي ، رجحان سياسي ، رشد سياسي ( ملتها ) ، جهت گيري كاري ، يهود ستيزي ، همرنگي ، حافظه ، فرا خواني ، حافظه باز شناسي و پيشرفت است . مي توان گفت متغير ويژگي اي است كه مقادير متفاوت مي پذيرد به بيان روشنتر ، متغير نمادي است كه اعداد يا مقادير به آن اختصاص مي يابد.

آبراهام مالزو استاد روان شناس دانشگاه نيويورك ( كه قبلاً كالج برو كلين نام داشت ) و بود . او از بنيانگذاران عمدة روان شناسي انسانگرا قلمداد مي شد . مازلوو كارل راجرز ازچهره هاي بر جستة تثبيت روان شناسي انسا نگرا قلمداد مي شد . مازلوو كارل راجرز ازچهره هاي بر جستة تثبيت روان شناسي انسانگرا به عنوان نيروي سوم محسوب ميشدند . دو نيروي اصلي ديگر عبارت بود از روانكاوي و رفتار گرايي. يكي از ادعاهاي اصلي مازلو اين بود كه در انسانها تمايلي ذاتي وجود دارد كه از استعداد ها وتواناييهاي با لقوة خود بيشترين استفاده را بكنند . اولين تمايل را خود شكوفا يي ميناميد . به نظر او انسانها بازيچة سر نوشت و قر بانيان زندگي نيستند . درست است كهآدمها در دامهاي رواني مختلفي گرفتار مي شوند كه به يأ س و تضعيف روحيه آنهامي انجامد ، ولي مي توانند به كمك نيروي اراده و هوش از اين دامها بگريزند و بازدر يابند كه زندگي ارزش زيستن دارد . در حقيقت به اعتقاد مازلو توانايي آدمها فقط بههمين محدود نمي ماند كه زندگي را با ارزش بيابند . گاه گداري مي توانند به لحظاتيسر شار از لذت يا وجد دست يابند كه مازلو آن را «تجربة اوج» مي ناميد . يكي ازمهترين كتابهاي مازلو به سوي روان شناسي بودن ،
Toward a psychology Being,1962)) را مي توان نام برد .

لوب گيجگاهي در سطح جانبي هر نيمكره نزديك گيجگاه ( شقيقه ها ) قرار دارد . اين لوب هدف اولية كرتكس براي اطلاعاتي است كه از گوشها و اندامهاي دهليزي(Vestibular organs) سر چشمه مي گيرند . ( اندامهاي دهليزي با تعادل سر و كار دارند ) لوب گيجگاهي همچنين براي بعضي يا بيشتر جنبه هاي پيچيدة بينايي از جمله ادراك الگوهاي پيچيده مثل صورتها ( چهره ها ) مشاركت دارد . يك تومور در لوب گيجگاهي ممكن است منجر به ايجاد توهمات بينايي شود.
در انسانها لوب گيجگاهي چپ و قسمتي از لوب آهيانه ، ناحيه ورنيكه
( s area‘Wernicke) را تشكيل مي دهد كه وجود آن براي فهم زبان اساسي است . لوب گيجگاهي همچنين در بخشي از رفتارهاي هيجاني و انگيزشي نقش دارند . آسيب به لوب هاي گيجگاهي ممكن است منجر به خندة بي دليل ، لذت ، اضطراب يا رفتار هاي خشونت آميز شود .

لوب پيشاني از شيار مركزي تا انتهاي جلويي مغز امتداد دارد . بخش عقبي لوب پيشاني شكنج پيش مركزي است كه براي كنترل حركات ظريف مثل حركت يك انگشت ، تخصص يافته است . اين لوب همچنين نواحي مجزاي ديگري دارد كه مسئول قسمت هاي مختلف بدن هستند كه اغلب روي قسمت مقابل بدن كنترل دارند و روي همان قسمت نيز كمي كنترل دارند ، لوب چپ پيشاني شامل ناحيه بروكا
( s area‘Broca ) است كه براي توليد زبان اهميت دارد.

لوب پس سري در انتهاي پشتي ( دمي ) كرتكس قرار دارد . اين لوب هدف اصلي اكسونهايي است كه در هسته هاي تا لاموس درون دادها را از گذر گاههاي بينايي در يافت مي كنند . بخش عقب ترلوب پس سري به كرتكس اولية بينايي يا كرتكس مخطط ( Striate cortex) موسوم است . تخريب كامل كرتكس در انسانها تقريباً منجر به كوري كامل مي شود .

لوب آهيانه بين لوب پس سري و شيار مركزي يعني عميق ترين شيار در سطح كرتكس قرار دارد . لوب آهيانه براي در يافت اطلاعات اوليه بدني از جمله لامسه گيرنده هاي انبساط ماهيچه ها و گيرنده هاي مفاصل تخصص يافته است . ناحيه اي كه درست در عقب شيار مركزي است ، شكنج پس مركزي Postcentral gyrus) ) ناميده مي شود كه به ناحيه اولية احساسات بدني معروف است ، تحريك الكتريكي مستقيم شكنج پس مركزي موجب فرا خواني احساسهايي در طرف مخالف بدن مي شود كه اغلب به عنوان سوزش و احساسهاي غير معمول توصيف مي شوند .

ناحيه بسيار كوچكي در مركز شبكيه موسوم به ماكولا با مساحتي كمتر از يك ميليمتر مربع ، توانايي ويژه اي براي ديد دقيق و تشخيص جزئيات دارد . قسمت مركزي ما كولا كه فقط 4/0 ميليمتر قطر دارد لكه زرد يا فووآ ناميده مي شود . اين ناحيه منحصراً از مخروطها تشكيل شده اما مخروطهاي آن بسيار طويل و نازك هستند كه بر خلاف مخروطهاي بسيار بزرگي است كه در قسمتهاي محيطي تر شبكيه واقع شده اند . در اين ناحيه رگهاي خوني ، سلولهاي عقده اي ، لاية هسته دارداخلي و لايه هاي شبكيه اي همگي به كناري رانده شده اند و مستقيماً بر روي مخروط قرار ندارند . اين امر به نور اجازه مي دهد تا بدون بر خورد با مانع به مخروطها برسد .
( گايتون ، 1991 )
يك ناحيه در مركز شبكيه كه لكة زرد نام دارد ، براي تيز بيني و جزء بيني تخصص يافته است . از آنجايي كه رگهاي خوني واكسونهاي ياخته گانگليون تقريباً در نزديك لكه زرد وجود ندارد ، اين لكه مساعد ترين ناحيه براي ديدن در چشم است . گيرنده هاي اين ناحيه ( لكة زرد ) بيشتر به ادراك جزئيات كمك مي كنند .

اگر چهارده روز پس از عادت ماهانه ( در زنان ) ، يكي از اسپرمها با تخمكي كه در حال حركت به طرف رحم است بر خورد نمايد و در آن نفوذ كند ، دو سلول نر و ماده با يكديگر تركيب مي شود و پس از آن به طريقه رشد سلولي ، شروع به تكثير مي كنند . براي نفوذ اسپرم در تخمك در هر بار حداقل حدود 20 ميليون اسپرم وارد دهانة رحم مي شود و يكي از آنها در تخمك نفوذ مي كند و آن را بارور مي سازد به اين عمل لقاح گويند.