در يك بيان كلي ، روانشناسي فيزيو لوژيك را علمي مي دانند كه تقابل و پيوند ميان تن و روان را مطالعه مي كند . اين تعريف جنبه اي بسيار عام دارد و بطور دقيق مشخص نمي كند كه روانشناسي فيزيو لوژيك چه علمي است . بنابر اين در يك تعريف دقيق مي توان گفت كه روانشناسي فيزيو لوژيك نقش دستگاههاي عصبي ، حسي و غدد درون ريز را در بروز رفتارها و فرايند هاي ذهني انسان و حيوانات مطالعه مي كند . البته تن و روان كنش متقابل دارند ، و كاركرد هاي جانداران نيز بر دستگاههاي زيستي آنها اثر مي گذازند . مانند پيامد هاي جسماني و تغيراتي كه استر سورها ( عوامل تنش زا ) ، محركهاي بيرو ني ، يادگيريها و فرايند هاي ذهني در دستگاههاي تني انسان پديد مي آورند. روانشناسي فيزيو لوژيك با اسامي گوناگوني شناخته مي شود: روانشناسي زيستي ، روانشناسي عصب شناختي ، روانشناسي زيست شناختي .
روانشناسي فيزيو لوژيك مطالعه مكانيسم هاي فيزيو لوژيك تشكيل دهنده رفتار انسان است . روانشناسان فيزيو لوژيك اسا ساً به رويدادهاي فيزيو لوژي اعصاب كه با فرايند هاي روانشناختي چون ادراك ،تفكر ، يادگيري و انگيزش مرتبط مي باشند علاقمند هستند . از آنجا كه دستگاه عصبي – و اساساً مغز – رفتار را تنظيم و كنترل مي كنند ، روانشناسان فيزيو لوژيك قسمت اعظم تلاشهاي تحقيقاتي خود را معطوف به فهم ساختار و كاركرد هاي دستگاه عصبي و ارتباط آنها با رفتار كرده اند.