در ياد آوري با نشانه ، نشانه يا اشاراتي ( اطلاعاتي كه به نحوي با اطلاعات قابل باز سازي ارتباط دارد ). به هنگام ياد آوري در اختيار فرد قرار مي گيرد . با تغير تعداد و ماهيت نشانه هايي كه در ياد آوري با نشانه وجود دارد ، مي توان نشان داد كه احتمال موفقيت در ياد آوري به نتيجة فر آيند هاي مختلف باز يابي بستگي دارد كه ذنجير وار روي مي دهد . ( آلسينك ، 1994 )

در ياد آوري آزاد نشانه ها وجود ندارند . براي مثال در آزمايش ياد آوري با نشانه ممكن است به فرد ده زوج واژه نشان داده شود . به طوري كه در هر زوج ، يكي از واژه ها نشانة واژه ديگري باشد . از سوي ديگر در آزمايش ياد آوري آزاد ممكن است به فرد فقط ده واژه داده شود و از او خواسته شود همة ده واژه را مجدداً بازگو كند . در روش ياد آوري آزاد ، نقش فر آيند هاي بازيابي به اين شكل آشكار نمي شود . ( آيسنك 1944)
يك روش تجربي در پژو هش هاي حافظه كه در آن آزمودني مي تواند اقلامي را كه براي حفظ كردن به او داده شده به هر ترتيبي كه مايل است به خاطر آورد .
( پور افكاري 1373 )

يكي از خصوصيات ياد آوري بازسازي اطلاعات از حافظه است . ياد آوري اغلب در برابر حافظة بازشناسي است كه به جاي باز سازي به تشخيص و مطابقت اطلاعات موجود در حافظه با اطلاعات جديدي مي پردازد . اهميت باز سازي اطلاعات براي ياد آوري ، مشكلاتي را در باب مطالعة ياد آوري مطالب ( مثلاً عكسها ) پديد مي آورد به طوريكه حتي وقتي فشاري بر روي حافظه نباشد ، بازسازي ضعيف است . اين عامل احتمالاً موجب نشده تحقيقات مربوط به ياد آوري به استفاده از نمادهاي زباني قابل باز سازي براي ياد آوري از قبيل حروف ، اعداد ، كلمات ، جملات و داستانها گرايش پيدا كند . مسلم است كه مطالب كلامي در تحقيقات ياد آوري نقش تعيين كننده دارد . در آزمايش ياد آوري مي توان دو روش اصلي را از يكديگر تميز داد : يا د آوري با نشانه – ياد آوري آزاد . ( براي اطلاعات بيشتر به ياد آوري با نشانه و آزاد مراجعه نماييد ) . ( آيسنك ، 1944)

ياخته عصبي ، ياخته اي است كه مخصوص تبادل اطلاعات است . اين ياخته واحد كار كردي اصلي مغز و دستگاه عصبي است .
ياخته هاي عصبي حسي از يك نوع ياخته عصبي تشكيل شده اند و در اندامهاي گيرندة بدن ( چشم ، گوش ، پوست ، زبان و بيني ) وجود دارند و اطلاعات را به مغز انتقال مي دهند . ساير انواع ياخته هاي عصبي شامل ياخته هاي عصبي ارتباطي و ياخته هاي عصبي حركتي است . ياخته هاي عصبي ارتباطي يا خته هاي عصبي حسي را با ياخته هاي عصبي حركتي ارتباط مي دهند و ياخته هاي عصبي حركتي اطلاعات را به غدد و ماهيچه ها مي برند . يك ياخته عصبي ، يك ياختة زندة واحد است ، اما به ساختارهاي مجزايي تقسيم مي شود . دندريت به جسم ياخته خبر مي برد . جسم ياخته خود شامل هسته ياخته است . اكسون در انتهاي جسم ياخته قرار دارد كه به صورت رشته اي نخ مانند است و اطلاعات را به ياختة عصبي ديگر يا يك غده و يا ماهيچه مي رساند . ياخته هاي عصبي از طريق پيوند گاههايي موسوم به سينا پس با هم ار تباط دارند .

هر ئنوع تجربه ذهني ، حالت عاطفي يا احساساتي كه به طور هشيار و به طور ذهني تجربه مي شود ( مثل عشق ، نفرت ، محبت ، ترس ، اضطراب ) و با تظاهرات عيني ( مثل پريدگي رنگ ، سرخ شدن چهره و … ) همراه است . وقتي شخص از نظر هيجاني تحريك مي شود ، تجربه هايي مثل خوشي ، تهييج ، غم ، ترس و اضطراب و … به او دست مي دهد . ( ساعتچي ، 1374 )

نا حية كوچكي است كه نزديك پاية مغز قرار دارد . اين ناحيه ارتباطات گسترده اي با ساير قسمتهاي مغز پيشين و مغز مياني دارد . هيپوتالاموس شامل تعدادي از هسته هاي مجزا ( دسته أي از نرونها ) است كه آسيب به هر يك منجر به ناهنجاريهايي در رفتار هاي بر انگيخته ( حداقل يك رفتار ) مثل خوردن ، نوشيدن ، تنظيم حرارت ، رفتار جنسي ، مبارزه يا تغيير در سطح فعاليت مي شود . هيپوتالاموس با تاثير گذاري بر غدة هيپوفيز ، ترشح هورمونها را تنظيم مي كند . ( كالات ، 1989)