خودتخریبی چیست

اگر همیشه احساس می‌کنید که شایسته شغل خوب، ترفیع یا قدردانی از خود نیستید، ممکن است به سندرم خودویرانگری مبتلا باشید. اما این سندرم قابل مدیریت است.

آیا تا به حال این سوال را از خود پرسیده‌اید که شما کی هستید و آیا واقعاً شایسته موفقیت هستید؟ احساس « خودویرانگری» می‌تواند تجربه‌ای ناخوشایند برای هر کسی باشد، به خصوص اگر در انجام کارهایتان خوب هستید.

فهمیدن اینکه چرا بسیاری از افراد این سندرم را تجربه می‌کنند  به شما کمک می کند تا بدانید که در مورد آن چه کاری می‌توانید انجام دهید.

سندروم خودویرانگری به انگلیسی(impostor syndrome)، که گاهی اوقات به عنوان «سندرم خودفریبی» نیز شناخته می‌شود،

بر اساس تحقیقات سال ۲۰۱۸، سندروم خودویرانگری نوعی خودکم‌بینی و اعتقاد نادرست است که شما به اندازه‌ای که دیگران شما را می‌بینند، به خود مطمئن نیستید.

«افراد مبتلا به سندروم خودویرانگری در درونی کردن موفقیت خود مشکل دارند و آن را به عوامل خارجی مانند شانس نسبت می‌دهند»، Emma Giordano ، یک درمانگر سلامت روان در Empower Your Mind Therapy در شهر نیویورک، می‌گوید:

همه ممکن است گاهی اوقات با عدم اعتماد به نفس در توانایی‌های خود مواجه شوند. اما افرادی که سندروم خودویرانگری را تجربه می‌کنند، تمایل دارند که دستاوردهای بالایی داشته باشند و دارای پیشینه‌های تحصیلی متنوع و تجربه حرفه‌ای کافی باشند. با وجود این، آنها ممکن است اغلب احساس ناکافی بودن و خودکم‌بینی داشته باشند..

علائم و نشانه‌های سندروم خودویرانگری

افراد مبتلا به سندروم خودویرانگری تمایل دارند که تلاش‌ها، مهارت‌ها و دستاوردهای خود را دست کم بگیرند.

در اینجا برخی از علائم رایج سندرم خودویرانگی آورده شده است:

• وابستگی به تأیید خارجی
• ترس از اینکه انتظارات خود و دیگران را برآورده نکنید
• کار بیش از حد و تلاش برای موفقیت بیشتر
• خود تخریبی قبل از انجام تلاش‌های جدید

علائم سندروم خودویرانگری بسته به تجربه، شرایط، پیش زمینه و ویژگی‌های شخصیتی فرد متفاوت است.

علائم رایج همراه با سندروم خودویرانگری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• افسردگی
• سطح بالایی از پریشانی
• احساس گناه و شرم
• رفتارهای نامناسب

خودتخریبی چیست

انواع سندروم خودویرانگری

بسته به ویژگی‌های شخصیتی و شرایط شما، سندروم خودویرانگری می‌تواند به چند روش مختلف ظاهر شود.

پنج نوع شناخته‌شده سندروم خودویرانگری عبارتند از:

کمال‌گرا 

کمال‌گرایان اغلب به نقص‌های خود توجه می‌کنند تا آنچه را که به خوبی انجام داده‌اند. آنها ممکن است به ندرت از کار خود یا خود راضی باشند.

برای مثال، یک دانشجوی تحصیلات تکمیلی یک تز دکترا قوی و قانع کننده ارائه می‌دهد، اما بعد از آن فقط به یک چیز فکر می‌کند که ای کاش کار متفاوتی انجام می داد. این دانشجو حتی با وجود اینکه برای ارائه خود مورد تحسین و تمجید قرار گرفته است، باز هم احساس می‌کند که یک جعل‌کار است.

موهبت طبیعی

کسی که ضریب هوشی بالایی دارد یا مهارت‌های خاصی دارد ممکن است فکر کند که ارزش او به عنوان یک فرد به توانایی او در یادگیری سریع و آسان آن مهارت‌ها بستگی دارد.

بنابراین، آنها ممکن است وقتی قادر به یادگیری چیزی جدید به تنهایی نیستند، ناامید شوند.

مثلاً کسی که به طور طبیعی استعداد موسیقی دارد و سعی می‌کند خودش نواختن گیتاررا یاد بگیرد ممکن است وقتی بدون معلم نمی‌تواند این کار را انجام دهد، ناامید شود.

سندرم خودویرانگری ممکن است این احساس را به جنبه‌های دیگر زندگی آنها تعمیم دهد.

فردی که به تنهایی کار می‌کند

کسی که به تنهایی کار می‌کند ممکن است مشکل داشته باشد که از دیگران کمک بخواهد، حتی زمانی که واقعاً به آن نیاز دارد.

مثلاً یک سردبیری که وظایف زیادی را بر عهده گرفته و چندین مهلت زمانی را برای رسیدن به اهداف انتشار ماهانه خود بعلت عدم درخواست کمک از همکاران خود از دست داده است. این ممکن است به دلیل ترس از اینکه دیگران فکر کنند که قادر به انجام کار خود نیستند.

فردی که احساس می‌کند هرگز کافی نیست

یک متخصص ممکن است حتی با داشتن مهارت‌ها و دستاوردهای زیاد، باز هم احساس کند که به اندازه کافی خوب نیست.

مثلاً یک زن با بیش از ده سال سابقه در صنعت تبلیغات که مدیر یک تیم از افراد کم‌تجربه‌تر است، ممکن است احساس کند که هرگز نمی‌تواند به اندازه همکاران مرد خود که مدیریت آژانس را بر عهده دارند، موفق باشد.

 

این نوع افراد ممکن است همیشه در مقایسه با دیگران احساس کمبود کنند و به موفقیت‌های خود شک داشته باشند. آنها ممکن است از پذیرفتن مسئولیت‌های جدید یا درخواست کمک از دیگران خودداری کنند، زیرا احساس می‌کنند که نمی‌توانند انتظارات را برآورده کنند.

این احساسات می‌تواند بر زندگی شخصی و حرفه‌ای این افراد تأثیر منفی بگذارد. آنها ممکن است از روابط خود عقب بمانند، از فرصت‌های شغلی جدید اجتناب کنند و در نهایت از زندگی خود لذت نبرند.

فردی که در قالب یک قهرمان زندگی می‌کند

افراد مبتلا به این نوع سندرم خودویرانگری اغلب خود را فراتر از محدودیت‌های خود تحت فشار قرار می‌دهند. آنها ممکن است احساس کنند که دیگران اعتقاد ندارند که آنها قادر به موفقیت هستند. این همچنین ممکن است ناشی از این احساس باشد که برخی از مردم انتظارات متفاوتی از شما نسبت به دیگران دارند.

چه عواملی باعث سندرم خودبرترپنداری می‌شوند؟

سندرم خودویرانگری ممکن است به برخی از شرایط سلامت روان مانند اختلال اضطراب اجتماعی  یا اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی مرتبط باشد.

برخی از محیط‌های حرفه‌ای یا شرایط محل کار ممکن است به پرورش احساسات سندرم خودویرانگری کمک کند، به ویژه آنهایی که:

• غیرقابل حمایت
• ناسالم
• بیش از حد انتقادی
• استثماری
• منجر به روحیه پایین

محیط‌های کاری که در آن کارمندان احساس می‌کنند عملکرد خوبی ندارند می‌تواند باعث ایجاد شک و تردید در خود شود.

علاوه بر این زنان بیشتر از مردان دچار سندرم خودویرانگری می‌شوند. از آنجا که افراد از گروه‌های حاشیه‌ای نیز به طور نامتناسبی تحت تأثیر قرار می‌گیرند، ممکن است در دفاع از خود در محل کار بیشتر مشکل داشته باشند.

چگونه با سندرم خودویرانگری مقابله کنیم؟

برای غلبه بر احساسات ناامنی، مفید است که خودتان را به خاطر ویژگی‌های منحصر به فردی که شما را شما می‌سازد، یادآوری کنید. این همیشه به طور طبیعی اتفاق نمی‌افتد.

می‌توانید با شناسایی نقاط قوت ذاتی خود و مهارت‌های آموخته شده و بررسی جنبه‌های شخصیتی خود که شما را از دیگران متمایز می‌کند، شروع کنید.

درک اینکه شما چه کسی هستید و چه چیزی شما را به حرکت درمی‌آورد، می‌تواند به شما در ایجاد اعتماد به نفس و عزت نفس کمک کند و به شما کمک کند تا فردیت خود را همراه با توانایی‌های خود بپذیرید.

توسعه خودآگاهی نیز بسیار مهم است. Giordano یک فرآیند پنج مرحله‌ای را برای کمک به شما در مقابله با سندرم خودویرانگری توصیه می‌کند:

۱. افکار خود را بپذیرید

تمرین آگاهی ذهنی به معنای توجه به افکار خود در آن لحظه و بررسی تأثیر آنها بر شماست. مشاهده یا آگاهی از هرگونه افکار منفی می‌تواند به شما امکان دهد آنها را به چالش بکشید و بازنگری کنید.

۲. شواهد را در نظر بگیرید

به یاد داشته باشید که برای رسیدن به جایی که هستید بسیار سخت کار کرده اید. ممکن است بخواهید تحریف‌های شناختی یا فیلترهای فکری را که ممکن است خلاف آن را به شما می‌گویند بررسی کنید. در نظر بگیرید که آیا شواهدی وجود دارد که نشان دهد شما به آن تعلق ندارید.

احتمالاً متوجه خواهید شد که شواهد بیشتری وجود دارد که نشان می‌دهد شما لایق هستید.

سعی کنید لیستی از دستاوردهای خود که شما را به اینجا رسانده است تهیه کنید (و آن را در دسترس داشته باشید در صورت نیاز به یادآوری).

۳. جملات تاکیدی مثبت می تواند کمک کند

جملات تاکیدی جملات مثبت و کوتاهی هستند که می‌توانید آنها را در معرض دید قرار دهید تا به یاد داشته باشید که چقدر ارزشمند هستید.

هرچه خاص‌تر باشند، بهتر است. یادداشت‌های چسبنده رنگی برای این تمرین مناسب هستند.

جیوردانو پیشنهاد می‌کند عباراتی مانند “من برای آنچه دارم سخت کار کرده‌ام” یا “من شایسته موفقیت خود هستم” را بیان کنید.

۴. سعی کنید احساسات خود را با دیگران در میان بگذارید

در حالی که ممکن است نخواهید احساسات بی‌ارزش خود را به کل جهان اعلام کنید، جیوردانو توصیه می‌کند آنچه را که در حال تجربه آن هستید با اعضای خانواده مورد اعتماد، دوستان، همکاران یا مربیان خود در میان بگذارید. آنها احتمالاً در مقطعی این احساسات را تجربه کرده‌اند.

جیوردانو می‌گوید: “این می‌تواند مفید باشد که بدانید در شک و تردید خود تنها نیستید.”

۵. تعیین اهداف واقع بینانه را در نظر بگیرید

شما می توانید با تعیین اهداف معقول که می توانید مدیریت کنید، خود را برای موفقیت آماده کنید.

در حالی که مهم است خود را به چالش بکشید، اهداف غیرواقعی یا بلندپروازانه می‌توانند منجر به ناامیدی و شکست شوند.

البته، هر وقت به اهداف خود رسیدید، سعی کنید موفقیت‌های خود را جشن بگیرید.

خودتخریبی چیست

لزومی ندارد که سندرم ایمپوستور شما را از پذیرفتن آنچه هستید و اعتراف به دستاوردهایتان باز دارد.

سعی کنید صدای منتقد درونی خود را با تاکید مجدد به خود که شایسته هستید و متعلق به این مکان هستید ، به چالش بکشید.

در حالی که پرورش پذیرش خود مستلزم تمرین است، اما یکی از اجزای کلیدی ایجاد یک حس قوی از خودپنداره و عزت نفس است.

به یاد داشته باشید که صحبت کردن با یک متخصص سلامت روان می تواند به شما یادآوری کند که در این احساس تنها نیستید.

اطراف خود را با افرادی در نظر بگیرید که به شما احترام می گذارند و شما را تحسین می کنند و می توانند تمام هدایای منحصر به فردی را که باید ارائه دهید را به شما یادآوری کنند.

 

روانشناس خوب در تهران

ازدواج چیزی فراتر از داشتن خانه و داشتن فرزند است. ازدواج به این معناست که کسی در کنار شما باشد که عمیقاً شما را دوست داشته حتی اگر شما را در بدترین حالتتان دیده باشد.

مشاوره پیش از ازدواج با یک روانشناس خوب در تهران می تواند به شما کمک کند تا درک عمیق تری از هدف ازدواج خود ایجاد کنید.

https://arameshravan.com/

درمانگر خوب در تهران

روانشناسان افرادی هستند که تحصیلات روانشناسی دارند و در زمینه درمان روان بدون دارو و با صحبت کردن فعالیت می‌کنند. روانشناسان می‌توانند در حوزه‌های مختلف روان درمانی فردی، خانواده، زوج، کودک و … فعالیت کنند. افراد زیادی

هستند که علم کافی ندارند.

https://arameshravan.com/

دکتر روانپزشک خوب در تهران

روانپزشکان به درمان اختلالاتی مانند انواع فوبیا ، اختلالات خلقی و به طور کلی اختلالات روانی می پردازند.دکتر روانپزشک تهران بیماران را با استفاده از روش ها و داروهای روان درمانی درمان می کنند.

در صورت داشتن علائم بیماری های اعصاب و روان باید به یک دکتر روانپزشک خوب در تهران مراجعه کرد.

اگر ساکن شهر تهران هستید و به دنبال دکتر روانپزشک خوب در تهران هستید پیشنهاد میکنیم با ما همراه باشید.

https://arameshravan.com/

ارتباط با ما

Call: 02144246886

Instagram:nedaye-aramesh-ravan

09924793881:eitaa

www.arameshravan.com

ندای آرامش روان

 

پرسشنامه صمیمیت زناشویی باگاروزی

 

پرسشنامه صمیمیت زوجین

 

  این پرسشنامه مشتمل بر 85 سوال می باشد که توسط اولیاء و همکاران (1385) ساخته شده است و مقیاس آن طیف لیکرت است و در 9 بعد صمیمیت زناشوئی به ترتیب شامل :

(صمیمیت عاطفی 11 گذاره) ، (صمیمیت عقلانی 8 گزاره) ، (صمیمیت بدنی 6 گزاره) ( صمیمیت اجتماعی – تفریحی 8 گزاره)،(صمیمیت ارتباطی 11 گزاره) ، (صمیمیت معنوی 9 گزاره)( صمیمیت روانشناختی9 گزاره)، (صمیمیت جنسی 8 گزاره) و ( صمیمیت کلی 15 گزاره ) می باشد.

 

الف –اطلاعات جمعیت شناختی

لطفا” هر جمله را به دقت خوانده و توافق خود را در هر مورد با ضربدر مشخص کنید

نام و نام خانوادگی:

 

1-چند سال دارید؟                                          2-نسبت شما با شهید،آزاده وجانباز چیست؟

3-چند سال است که ازدواج کرده اید؟                   4-چند فرزند دارید؟

5-وضعیت اقتصادی خانواده شما چقدر است؟        ضعیف…..               متوسط……                  خوب……

6-میزان تحصیلات شما چقدر است؟

سیکل و پایین تر…     دیپلم….     فوق دیپلم….     لیسانس….     فوق لیسانس و بالاتر…..

7-وضعیت شغلی شما چگونه است؟      شاغل….             خانه دار….

 

ب – پرسشنامه صمیمیت زوجین

 

ردیف	سوالات	همیشه	گاهی اوقات	به ندرت	اصلاً
1	ترجیح می دهم که احساساتم را برای خود نگه دارم و آن را برای همسرم بازگو نکنم.
2	می توانم احساسات منفی ام را مثل (غمگینی، ترس، خشم، بی حوصلگی و … ) با همسرم در میان بگذارم.
3	به راحتی احساسات مثبتم را مثل (هیجان،شادی و رضایت) با همسرم در میان می گذارم .
4	من به احساساتم همسرم توجه می کنم.
5	احساساتم را به همسرم منتقل می کنم .
6	برای من مهم است که هرگاه احساساتم را با همسرم در میان می گذارم ، او به من گوش داده و مرا درک کند.
7	من و همسرم روزهای خاص زندگیمان را ( تولد،سالگرد ازدواج و … ) به خاطر می سپاریم.
8	برای من مشکل است که به همسرم بگویم دوستش دارم .
9	در روابط ما ، عشق و محبت زیادی وجود دارد .
10	بچه ها تنها حلقه اتصال من و همسرم هستند .
11	هرگاه از همسرم دور شوم ، احساس ناراحتی شدیدی می کنم یا به شدت دلم برایش تنگ می شود.
12	اگر عقیده هرکدام از ما بهتر باشد ، آن را به راحتی می پذیرم .
13	وقتی راجع به یک موضوع عقاید متفاوتی داریم سعی می کنیم به یک عقیده مشترک بهتری برسیم.
14	نظر و عقیده خود را درمورد زندگی با همسرم در میان می گذارم.
15	سعی می کنیم باورهایمان را با همدیگر در میان بگذاریم .
16	هرکدام از ما حق دارد متفاوت از دیگری فکر کند.
17	مشکلات زندگی با همفکری من و همسرم حل می شود.
18	مشکلاتی که در طول روز اتفاق می افتد را به راحتی با همدیگر در میان می گذاریم.
19	تفاوت هایی که در باورهای همدیگر وجود دارد را می پذیرم .
20	علاقمند به بغل کردن و در آغوش گرفتن همسرم هستم.
21	قادر به نزدیکی و تماس بدنی با همسرم هستم.
22	نزدیک شدن به همسرم برای من سخت است .
23	نزدیک شدن به همسرم باعث ترس من می شود.
24	من ترجیح می دهم که همسرم وجود فاصله ای بین ما را همیشه رعایت کند.
25	همسرم به راحتی مرا مورد نوازش خود قرار می دهد.
26	در مراسم اجتماعی و خانوادگی با همسرم شرکت می کنم.
27	علائق تفریحی و اجتماعی مشترکی داریم.
28	همسرم مایل نیست در مراسم خانوادگی شرکت کند.
29	ترجیح می دهم اوقات فراغتم را با همسرم سپری کنم.
30	سعی می کنم درباره سرگرمی های مشترک یا جداگانه با همسرم توافق داشته باشم.
31	واقعاً به گذران وقت با همسرم علاقه زیادی دارم.
32	به سختی باید همسرم را راضی کنم که با من بیرون از منزل بیاید .
33	من و همسرم در چگونگی گذران اوقات فراغت توافق نداریم.
34	همسرم به خوبی به حرف هایم گوش می کند .
35	برایم دشوار است که باب گفتگو را با همسرم بازکنم.
36	من و همسرم زمان هایی را برای صحبت کردن با هم اختصاص می دهیم.
37	من و همسرم به دلیل مشغله کاری فرصت کافی برای حرف زدن با همدیگر نداریم.
38	همسرم به حرف های من خیلی خوب گوش می دهد.
39	در هر مورد بدون اطلاع همسرم تصمیم گیری می کنم.
40	همسرم بسیاری از مسائل را با من در میان می گذارد.
41	از میزان صحبت کردن با همسرم در طول شبانه روز راضی هستم.
42	وقتی از همسرم ناراحت می شوم ، با او به مذاکره و گفتگو می پردازم.
43	گفتگو در مورد مسائل مختلف اغلب به مشاجره ختم می شود.
44	از پرده پوشی ها و پنهان کاری ها اجتناب می کنم.
45	با وجود اختلاف نظر هرکدام از ما مجاز هستیم باورهای مذهبی خود را داشته باشیم.
46	وقتی همسرم اصول اخلاقی و مذهبی را رعایت نمی کند عذاب می کشم.
47	به راحتی افکار ، باورها و تجارب معنوی خود را با همسرم در میان می گذارم .
48	من و همسرم از لحاظ تجارب مذهبی و ارزشهای اخلاقی به همدیگر شبیه هستیم .
49	پایبندی به اصول اخلاقی و ارزشی همدیگر اساسی ترین رکن زندگی ماست .
50	من و همسرم به عقاید مذهبی همدیگر احترام می گذاریم.
51	ما بر سر مسائل مذهبی با هم بحث و دعوا می کنیم .
52	عقاید مذهبی همسرم با من متفاوت است.
53	ارزشهای مذهبی موجب افزایش صمیمیت بیشتر ما شده است .
54	هیچ گاه نمی توانم با همسرم ارتباط روحی نزدیکی برقرار کنم.
55	همسرم همیشه به نیازهای روحی من توجه می کند.
56	من و همسرم می توانیم نیازهای روحی همدیگر را درک کنیم .
57	من و همسرم نیازهای روحی همدیگر را ارضا می کنیم.
58	برایم خیلی سخت است که خود را فردی متفاوت و متمایز از همسرم ببینم.
59	احساس می کنم از نظر روحی از همسرم بسیار فاصله دارم.
60	بعد از بروز اختلاف با همسرم سعی می کنم بیشتر از او فاصله بگیرم.
61	ویژگی شخصیتی من و همسرم مانع از نزدیکی ما به همدیگر می شود.
62	همسرم به نیازهای روحی من توجه نمی کند.
63	اگر مشکلی در رابطه جنسی داشته باشم با گفتگو با همدیگر آن را رفع می کنیم.
64	برای بهبود ارتباط جنسی با همدیگر همکاری می کنیم.
65	خواسته های جنسی خود را راحت مطرح می کنیم.
66	در زمینه تعداد دفعات رابطه جنسی توافق داریم.
67	در حین رابطه جنسی با همدیگر عمیق ترین آرامش و لذت را تجربه می کنیم.
68	اطمینان دارم که همسرم اسرار جنسی ما را با کسی در میان نمی گذارد.
69	براحتی خواسته ها و نیازهای جنسی ام را با همسرم در میان می گذارم .
70	اطمینان دارم که همسرم رابطه جنسی با من را برداشتن رابطه جنسی با دیگران ترجیح می دهد.
71	بسیار سعی کرده ام به همسرم نزدیک شوم اما همیشه احساس می کنم دیواری بین من و او وجود دارد.
72	می ترسم به همسرم نزدیک شوم و اواز این نزدیکی سوء استفاده کند.
73	قاعده دوری و دوستی را در تداوم رابطه با همسرم اساسی ضرورت می دانم.
74	احساس می کنم وجود من و همسرم مانند دو قطب منفی آهن ربا همدیگر را دفع می کند.
75	حرف مشترکی بین من و همسرم باقی نمانده است .
76	حتی برای خرید لوازم شخصی نیز ترجیح می دهم با همسرم به خرید روم.
77	همسرم نزدیکترین فرد در زندگی من است.
78	هیچ کس نزدیکتر از من به همسرم نیست ( حتی خانواده ، فرزند یا صمیمی ترین دوستش)
79	مطمئنم که اولین فردی هستم که اسرار همسرم را می شنوم .
80	ما دلمان می خواهد اوقات خود را با هم بگذرانیم.
81	همسرم نشان می دهد که مرا دوست دارد.
82	ما با همدیگر روراست و صادق هستیم.
83	فکر می کنم همسرم بهترین کسی است که مرا می فهمد .
84	در کنار همدیگر احساس آرامش می کنیم .
85	من و همسرم چیزی را از همدیگر پنهان نمی کنیم.

روش نمره گذاری

    نمره فرد از طریق جمع نمرات گزینه ها بدست می آید. سوال های 1 ، 8 ، 10 ، 22، 23، 24، 28، 32، 33، 35، 37، 39، 43، 46، 47، 51، 52، 54، 59، 60، 61، 62، 71، 72، 73، 74، 75 معکوس نمره می گیرند و سایر گزینه ها مستقیم نمره گذاری می شوند. حداقل نمره 85 و حداکثر 340   می باشد. هرچه نمره بیشتری کسب کند نشانگر صمیمیت زناشویی بیشتر اوست.

 

پایایی و روایی آزمون

    به منظور تعیین روایی محتوایی از نظر 5 تن از متخصصان مشاوره دانشکده روانشناسی دانشگاه اصفهان استفاده شده است و برای تعیین روایی سوالات از روش همبستگی هر سوال با نمره کل آزمون استفاده شده است.

 سوال هایی که ضریب همبستگی آنها با نمره کل معنادار نبوده و نیز سوالاتی که در سطح 5٪ معنادار بودند حذف گردیده و 85 سوال که در سطح حداقل 1٪ با نمره کل همبستگی داشته اند ، انتخاب شده اند.

 به منظور بررسی همزمان پرسشنامه صمیمت زناشویی از مقیاس صمیمیت تامپسون و واکر استفاده گردیده است. نتایج نشان داده شده که همبستگی بین آزمون صمیمیت زناشوئی و مقیاس تامپسون و واکر برابر 92/0 بوده است که در سطح 1٪ معنادار است.  ( 01/0 › p ، 92/0 = r ) برای تعیین پایایی آن از آلفای کرونباخ استفاده شده است که آلفای کرونباخ کل آزمون 58/98 محاسبه شده است ( رضایی و همکاران، 1389).

در صورت نیاز به مشاوره تلفنی در خدمت شما خواهیم بود: 44244916
ارتباط با ما:
Instagram:nedaye-aramesh-ravan
 09924793881:eitaa
www.arameshravan.com