تربیت جنسی کودکان

تربیت جنسی کودکان و نوجوانان از مهم ترین مسائلی است که پدر مادر ها باید به آن توجه داشته باشند. اما در جامعه ما اکثر والدین این موضوع را نادیده می گیرند و صحبت کردن در این باره را همچون تابویی می دانند که نباید به آن نزدیک نشوند. غافل از اینکه این غفلت می تواند اشتباهات جبران ناپذیری را برای فرزندان به جای بگذارد و آینده کودک را تحت تاثیر قرار دهد.

کودکان 9 تا 13 سال باید جنسیت را به عنوان بخش طبیعی از زندگی درک کنند. با تغییرات طبیعی دخترها و پسرها در دوران بلوغ آشنا شوند. روند تولید مثل، از جمله مفاهیم آموزش جنسی را درک کنند. در باره‌ی انتقال ویروس ایدز و بیماری‌هایی که از طریق جنسی منتقل می‌شوند اطلاعات بیشتری به دست بیاورند.

باور های غلط والدین

تربیت جنسی برای فرزندان باید به صورت مقطعی و در سنین نوجوانی باشد.
اگر فرزندم سوالی نمیپرسد پس احتیاجی به توضیح نیست.
کودکان دارای احساسات جنسیتی نیستند.
تربیت جنسی در حدی که پاسخ سوال های کودک را بدهیم کافی است.
کودک من در معرض سواستفاده جنسی نیست.
شناخت موضوعات جنسی در کودک باعث آسیب برای او می شود.
کودک من به این موضوعات اهمیتی نمی دهد و کنجکاو نیست.

در صورتي ‌که تربيت جنسی، مورد توجه والدين قرار نگيرد، احتمالا کودک از احساس ارزش‌مندی و عزت نفس پايين برخوردار است. و هويت جنسی ضعيفی دارد. در نتيجه نمی‌تواند در آينده ارتباط خوبی با نقش‌های جنسيتی مناسب خود داشته باشد.

به طور خلاصه، دختر در آينده، از زن بودنش خوشحال نيست و پسر از مرد بودنش؛ زيرا به حدی که بايد احساس کفايت و توان‌مندی در رابطه با هم‌جنسان خود نمی‌کند. همه‌ی اين عوامل می‌تواند بر روابط بين فردی، عاطفی و اجتماعی کودک در حال و آينده تأثيرگذار باشد. علاوه بر آنچه گفته شد، جامعه‌ی امروزی، نسبت به گذشته بسيار تغيير کرده است. موقعيتی که کودکان امروز در آن رشد می‌کنند، قابل مقايسه با سال‌های گذشته نيست.

به راحتی می‌توانيد سال‌های کودکی يا نوجوانی خود را به ياد بياوريد و تفاوت شرايط زندگی امروزی با گذشته را به وضوح ببينيد. در کنار همه‌ی مزيت‌هايی که رسانه‌ها و گسترش اطلاعات در دنيای امروزی دارد. خطراتی نيز به همراه دارد. فرزندان امروز در صورت غفلت، بی‌توجهی و عدم نظارت صحيح والدين، در معرض آسيب‌های جدی‌تری قرار دارند. روابط پرخطر و آسيب‌زا و دوستی‌های ناسالم، سوء استفاده‌های عاطفی و جنسی که در صورت عدم نظارت، به راحتی می‌تواند. در محيط‌های مجازی و واقعی اتفاق بيفتد.

نقش نگرش ها و ساختار ارزشی در توجه به آموزش و تربیت جنسی

فرهنگ ها و نگرش هایی که این حوزه را نهی می‌کنند مانع اصلی برای سلامت جنسی هستند. چنین فرهنگ هایی صحبت در مورد این دست اطلاعات را مشوقی برای داشتن رابطه جنسی قبل از ازدواج می دانند از آنجایی که نگرش ها، تفکرات زیر بنایی رفتار و عمل هستند. و نگرش افراد در مورد یک مسئله عامل مهمی در اقدام به انجام دادن یا ندادن یک رفتار است.

بنابراین به منظور تسهیل روند چنین آموزش هایی، تغییر نگرش والدین و مربیان باید در اولویت قرار گیرد که این مهم به طور ویژه در جریان آموزش های مستمر آن ها امکان پذیر خواهد شد. با توجه به اهمیت این مسئله در کشور ما نگرش برنامه ریزان و سایر افراد جامعه بخش مهمی از ارکان تعلیم و آموزش اسلامی و آگاهی از نگرش های گروه مذکور به عنوان عوامل مؤثر در این آموزش در تدوین برنام ی جامع ، هم سو و متناسب با فرهنگ و نیازهای جامع لازم بنظر می رسد.

در مبارزه با سوء تفاهمات و سوء برداشت هایی ک به طور مستقیم بر سلامت جنسی افراد تأثیر می گذارند ضروری است ک دانش جنسی افراد با ارایه اطلاعات صحیح و شفاف بهبود یابد و در این مسیر تغییر نگرش ها نیز بویژه نگرش های جنسی ک تا اندازه زیادی وابسته به تغییر در سطح آگاهی افراد هستند، سمت و سویی سلامت محور یابند، بنابراین نه تنها مربیان و والدین در مراقبت از کودکان بلکه سیاست گذاران و برنام ریزان نیز باید در تدوین و پایه گذاری سیاست های شفاف ،مشخص و کاربردی گام اساسی بردارند.

در مورد اندام های خصوصی با کودک خود صحبت کنید

حالا که در مورد سنین تربیت جنسی صحبت کردیم بهتر است تا نکات آموزنده ای را در خصوص روند این آموزش ها در اختیارتان قرار دهیم. اولین و مهم ترین نکته ای که والدین را با ترس مواجه می کند، صحبت در مورد اندام های خصوصی جنسی به کودکان زیر 6 سال است. در نظر داشته باشید که شما می توانید با ساده گرفتن این مسئله و بدون شرم از این صحبت با کودک خود به شکل ملاحظه کارانه ای صحبت کنید.

در مورد اندام های خصوصی با فرزند خود جدی صحبت کنید
از کودک خود بخواهید در صورتیکه کسی در مورد اندام جنسی او سوالی کرد حتما به شما اطلاع دهد
به کودک بگویید که کسی نباید اندام خصوصی او را ببیند
در مورد حریم خصوصی فردی با او صحبت کنید

 علائم بیش فعالی در کودکان

علائم بیش فعالی در کودکان، بیش فعالی که به اختصار ADHD خوانده می شود نوعی اختلال شایع است که حدود هشت تا ۱۰ درصد کودکان را مبتلا می کند. این بیماری در پسران شایعتر از دختران است که هنوز دلیل اصلی آن مشخص نشده است. ویژگی های اولیه بیش فعالی از سال های اولیه رشد یعنی قبل از ورود به مدرسه شروع می شود.

نگهداری از کودک بیش فعال و نافرمان

رفتارهای ناسازگار معمولاً در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی وجود دارد. این رفتارها به ویژه در کودکانی که علائم آنها در درجه اول بیش فعالی است، بیش‌تر دیده می‌شود.

تکانشگری ممکن است منجر به رفتارهای بی پروا یا به ظاهر پرخاشگرانه شود. در حالی که اختلال در متعادل کردن حالت‌های عاطفی و عدم توانایی در کنترل عصبانیت ممکن است یکی دیگر از دلایل اصلی نافرمانی باشد.

در برخی موارد کودکان مبتلا به ADHD دارای اختلال نافرمانی مقابله جویانه یا ODD هستند. اختلالی که با الگوی مداوم رفتار منفی و متضاد رفتار مشخص می شود. سخت گیری در مورد رعایت نظم و انضباط به ندرت برای این کودکان کارآمد است. در مقابل تمرین مهرورزی و تمرکز بر مهارت سازی، راهکارهایی است که اغلب توسط متخصصان برای نگهداری از کودک بیش فعال توصیه می شود.

علائم بیش فعالی عبارتند از:

اختلال بیش فعالی یا عدم تمرکز کودکانی هستند که دارای مشخصاتی به شرح ذیل می باشند:

پر انرژی هستند 
خسته نمی شوند 
پر تحرک هستند .
نمی توانند لحظه ای بنشینند و این مشکل را در مدرسه دارند 
عدم تمرکز و توجهی به درس ندارد .
در کلاس درس به معلم گوش نمی دهند و باعث ایجاد سر و صداری زیاد می شوند 
مشکل در ارتباط با سایرین
لجبازی کردن
اختلال در خواب

این اختلال سه نوع است

اختلال اول: در گونه اول که کودک فقط در توجه و تمرکز مشکل دارد.

اختلال دوم: در نوع دوم فقط پرتحرکی دیده می شود و بالاخره نوع ترکیبی که کودک هم پرتحرک است و هم مشکل توجه و تمرکز دارد این اختلال در کودکان دبستانی و در پسرها سه تا پنج برابر شایع تر از دختران است و بیشتر در پسران اول خانواده مشاهده می شود.

اختلال سوم: معمولا اختلال از سه سالگی به بعد تشخیص داده می شود. کودکان مبتلا در دوره شیرخواری اکثرا پرتحرک هستند و دست ها و پاهای خود را زیاد حرکت می دهند؛ کم خواب، کم غذا هستند و زیاد گریه می کنند.

تشخیص بیش فعالی

تشخیص بیش فعالی با یک آزمون خاص امکانپذیر نیست. مجموعه ای از این علائم باید (حداقل در مدت شش ماه) مورد بررسی قرار بگیرد. کودک این موارد را معمولا قبل از هفت سالگی نشان می دهد. همچنین کودکی که دارای این نشانه هاست با رفتارهایش اطرافیان خود را در محیط های مختلفی مانند مدرسه یا خانه دچار مشکل می کند و حتی با گروه دوستان و همسالان خود نیز به راحتی کنار نمی آید.

ضرورت بهترین داروی بیش فعالی

یکی از بهترین داروی بیش فعالی که برای درمان بیش فعالی در کودکان مورد استفاده قرار می گیرد، داروی متیل فنیدیت یا ریتالین می باشد. این دارو در بازار به شکل قرص به فروش می رسد. بهترین داروی بیش فعالی با عنوان ریتالین، با اثر گذاری بر تالاموس و قشر مغز سبب جلوگیری از جذب دوباره دوپامین در سلول های عصبی می شود.

لازم به ذکر است که دوپامین به عنوان یکی از مواد شیمیایی موجود در مغز، نقش پر رنگ و برجسته ای در انتقال عصبی دارند. مدت زمان لازم برای اثر گذاری ریتالین در حدود چهار الی شش ساعت به طول می انجامد. نحوه پاسخگویی کودکان به ریتالین به عنوان بهترین داروی بیش فعالی با یکدیگر از تفاوت هایی برخوردار می باشد. بر این اساس، استفاده از این دارو برای درمان بیش فعالی در کودکان، در عده ای با مصرف مقدار کم مثمر ثمر واقع می شود، اما در عده ای دیگر از کودکان به مصرف مقدار زیاد دارو نیاز پیدا می شود.

ذکر این نکته ضروری به نظر می رسد که در صورت عدم اثر گذاری این دارو و عدم درمان بیش فعالی در کودکان، برای یافتن ریشه ها و علل، مراجعه به پزشک متخصص ضرورت پیدا می کند. از جمله تاثیرات داروی ریتالین به منزله بهترین داروی بیش فعالی، افزایش موفقیت های درسی و تحصیلی، ارتقای تعاملات اجتماعی، به حداقل رسیدن رفتارها و اعمال منفی، کاهش تکانشگری، افزایش توجه و کاهش علائم و نشانه های بیش فعالی به شمار می رود.

بر این اساس، داروی ریتالین به منظور درمان بیش فعالی در کودکان معمولاً در زمره درمان های دارویی تجویز شده پزشکان متخصص قرار دارد. اگرچه این دارو به عنوان یکی از بهترین داروی بیش فعالی و در جهت درمان بیش فعالی در کودکان محسوب می شود، اما فاقد عوارض جانبی نمی باشد. باید خاطر نشان کرد که عوارض ریتالین قابل کنترل می باشد.

چه نوع مواد غذایی برای کودک بیش فعال مناسب است

تعدادی از کودکان بیش فعال و کم توجه تا بزرگسالی با این مشکل دست و پنجه نرم می کنند؛ حتی ممکن است در برخی از بالغین برای نخستین بار تشخیص اختلال بیش فعالی داده شود. که البته معمولا سابقه آن از کودکی وجود دارد. این افراد در سنین بالاتر کمتر با مشکل پرتحرکی روبرو هستند. و بیشتر احساس بیقراری می کنند.

رژیم غذایی بیش فعالی چیست

این رژیم شامل غذاهایی است که می خورید و مکمل های غذایی که ممکن است مصرف کنید. در حالت ایده آل، عادت های غذایی شما به بهبود عملکرد مغز کمک می کند و علائم را کاهش می دهد، مانند بی حوصلگی و عدم تمرکز. شما ممکن است در مورد این گزینه هایی که می توانید بر روی آن تمرکز داشته باشید بشنوید:

تغذیه عمومی

فرض این است که برخی غذاهائی که می خورید ممکن است علائم شما را بهتر یا بدتر کند. ممکن است بعضی از چیزهایی که می خورید باعث بهبود علائم شما نشوند.

رژیم مکمل

با استفاده از این برنامه، ویتامین ها، مواد معدنی یا سایر مواد مغذی را اضافه کنید. ایده این است که این مواد مغذی را نمی توانید از طریق آنچه می خورید دریافت کنید.

حذف رژیم های غذایی

این قسمت شامل غذاهایی است که باعث بدتر شدن علائم شما می شود.

اصول رژیم غذایی کودک بیش فعالی

باید ها و نباید های رژیم غذایی کودک بیش فعال

رژیم های بیش فعالی زیاد مورد تحقیق قرار نگرفته اند. داده ها محدود است. و نتایج ترکیب می شوند. با این حال، بسیاری از متخصصان سلامت فکر می کنند که آنچه که می خورید و نوشیدید ممکن است در کمک به نشانه ها نقش داشته باشد. یکی از متخصصان، ریچارد سون، MD، می گوید که آنچه برای مغز مفید است. احتمالا برای بیش فعالی خوب است. ممکن است بخواهید موارد زیر را بخورید:

رژیم غذایی با پروتئین بالا

لوبیا، پنیر، تخم مرغ، گوشت و آجیل می تواند منبع خوبی از پروتئین باشد. خوردن این نوع غذاها در صبح و برای تنقلات بعد از مدرسه مفید است. این مواد غذایی ممکن است به بهبود تمرکز کمک کند و احتمالا باعث می شود داروهای بیش فعالی به مدت طولانی عمل کند.

مصرف کمتر کربوهیدرات ساده

کاهش این غذاها: آب نبات، شربت ذرت، عسل، شکر، محصولات ساخته شده از آرد سفید، برنج سفید و سیب زمینی بدون پوست.

کربوهیدرات های پیچیده تر

اینها کربوهیدارت های خوب هستند. مصرف سبزیجات و برخی از میوه ها، از جمله پرتقال، نارنگی، گلابی، گریپ فروت، سیب و کیوی. این نوع غذا را در شب بخورید و ممکن است به خواب شما کمک کند.

اسیدهای چرب امگا ۳ بیشتر

می توانید امگا ۳ را در تن ماهی، ماهی قزل آلا و دیگر ماهی های سفید سرد پیدا کنید. گردو، آجیل برزیلی، و روغن زیتون و کلزا نیز غذاهای است که دارای امگا ۳ است. شما همچنین می توانید مکمل اسید چرب امگا ۳ را مصرف کنید. FDA یک ترکیب امگا را به نام Vayarin به عنوان بخشی از استراتژی مدیریت بیش فعالی تایید کرده است.

مکمل های غذایی

بعضی از کارشناسان توصیه می کنند که افراد مبتلا به بیش فعالی روزانه ۱۰۰٪ ویتامین و مواد معدنی مصرف کنند. با این حال، متخصصان تغذیه دیگر فکر می کنند افرادی که رژیم غذایی نرمال و متعادل را می خورند نیازی به مکمل های ویتامین یا مواد مغذی ندارند. آنها می گویند هیچ شواهدی علمی وجود ندارد که مکمل های ویتامین یا مواد معدنی برای همه کودکان مبتلا به اختلال کمک می کنند. در حالی که یک مولتی ویتامین ممکن است خوب باشد زمانی که کودکان، نوجوانان و بزرگسالان رژیم های متعادل را مصرف نکنند. مگا دوز ویتامین ها می توانند سمی باشند. بنابراین از آنها اجتناب کنید. علائم بیش فعالی از فردی به فرد دیگر متفاوت است. اگر شما در حال مصرف مکمل هستید، با پزشک خود مشورت کنید.

حذف رژیم های غذایی و بیش فعالی

سعی کنید غذاهایی که علائم شما را بدتر می کند را نخورید. برخی می گویند ایده حذف همه چیز از رژیم غذایی بی اساس است و با شواهد علمی تایید نشده است. اما یک مطالعه نشان داده است که برخی از رنگ های خوراکی و نگهدارنده ها در بعضی از کودکان باعث بیش فعالی می شود. اما اثرات با سن و افزودنی متفاوت است. بر اساس مطالعات اخیر، آکادمی پزشکی کودکان اطفال اکنون موافق است. که حذف مواد نگهدارنده و رنگ های غذایی از رژیم غذایی یک گزینه مناسب برای کودکان مبتلا به بیش فعالی است. بعضی از کارشناسان توصیه می کنند که افراد مبتلا به بیش فعالی از این مواد جلوگیری کنند:

افزودنی های مواد غذایی

در سال ۱۹۷۵ یک متخصص آلرژی پیشنهاد داد که رنگ های مصنوعی، طعم دهنده ها و نگهدارنده ها ممکن است در بعضی از کودکان منجر به بیش فعالی شود. از آن به بعد، محققان و کارشناسان رفتار کودک، این موضوع را به شدت مورد بحث قرار داده اند.

رنگ های مصنوعی، به ویژه قرمز و زرد

مکمل های غذایی مانند آسپارتام،MSG (گلوتامات کلسیم) و نیتریت. برخی مطالعات بیش فعالی را به نگهدارنده بنزوات سدیم مرتبط می کنند.

قند

بعضی از کودکان پس از خوردن آب نبات یا سایر غذاهای شیرین، بیش از حد فعال می شوند. هیچ شواهدی نشان نمیدهد که این علت بیش فعالی باشد. برای بهترین تغذیه کلی، غذاهای شیرین باید جزئی از رژیم غذایی افراد باشند. اما شما می توانید با حذف آنها ببینید علائم بهبود می یابند یا خیر.

کافئین

مطالعات نشان داده اند که مقدار کمی از آن ها ممکن است در برخی از علائم بیش فعالی در کودکان موثر باشند . اما عوارض جانبی کافئین ممکن است بیش از هر مزایای بالقوه باشد. اکثر کارشناسان توصیه می کنند که مردم کافئین کمتری مصرف کنند یا از مصرف آن اجتناب کنند. این برای بیش فعالی دارو مصرف می کنید، کافئین می تواند برخی از عوارض جانبی را تشدید کند.

به طور کلی، در موضوع مدت زمان درمان بیش فعالی، نوع درمان و روش درمانی از درجه اهمیت بسیار بالایی برخوردار می باشد. به همین جهت، درمان های دارویی برای درمان بیش فعالی در کودکان در مقایسه با درمان های غیر دارویی و به ویژه از لحاظ مدت زمان درمان بیش فعالی، بسیار سریع تر و زودتر تاثیرات و اثرات خود را نشان می دهند. باید خاطر نشان کرد که مدت زمان درمان بیش فعالی، متناسب با وضعیت و خصوصیات فیزیولوژیک هر فرد با دیگری بسیار متفاوت می باشد.