یکی از اختلالات شایع در میان کودکان و نوجوانان، بیش فعالی است. احتمالاً شما نیز با این اختلال آشنایی داشته و نام این اختلال را شنیده باشید. امروزه بسیاری از کودکان درگیر این اختلال هستند
از علائم بیش فعالی در نوجوانان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
حواس پرتی
کودکان بیش فعال، حواس پرت هستند و در اکثر موارد بسیاری از چیزها را فراموش می‌کنند. به‌عنوان‌مثال نوجوان مبتلا به بیش فعالی ممکن است تکالیف خود را فراموش کند
نوجوانان مبتلا به بیش فعالی نمی‌توانند بر روی مسائل تمرکز کنند. یکی از اصلی‌ترین علائم بیش فعالی در نوجوانان، عدم تمرکز است. به علت عدم تمرکز و مشکلات تمرکز در این نوجوانان، افت تحصیلی
بی قراری در نوجوانان بیش فعال شایع است. این نوجوانان نمی‌توانند به مدت طولانی بنشینند. نشستن روی صندلی به مدت یک ساعت در کلاس درس نیز برای این نوجوانان دشوار است.
بیش فعالی در نوجوانان، با نشانه‌هایی مثل بی نظمی همراه است. این نوجوانان در اکثر مواقع شلخته هستند و علاقه‌ای به نظم ندارند. این بی نظمی در پوشش و اتاق نوجوان قابل مشاهده است.
علائم افسردگی در کودکان می‌تواند شباهت‌ها یا تفاوت‌هایی با افسردگی در بزرگ‌سالان داشته باشد. به‌طورکلی علائم زیر در کودکان مبتلا به افسردگی گزارش می‌شود.
احساس غم مداوم، بی‌تفاوت شدن نسبت به اتفاقات و تغییرات پیرامون، احساس ناامیدی که بیش از دو هفته ادامه پیدا کند، یکی از علائم شایع افسردگی در کودکان است.
اگر کودک به‌تدریج از علائق خود دست می‌کشد و حتی دیگر به انجام فعالیت‌های روزانه تمایلی نشان نمی‌دهد، باید کمی مشکوک شوید. کودک مبتلا به افسردگی حتی انجام فعالیت‌های لذت‌بخش را نیز
کم شدن اشتها بدون ابتلا به بیماری و کم کردن وزن در پی آن یا افزایش اشتها با وجود تغذیه کافی و افزایش وزن در پی آن دیگر علامت شایع افسردگی در کودکان محسوب می‌شود.
کودک مبتلا به افسردگی با کاهش توانایی تفکر دست‌وپنجه نرم می‌کند و تمرکز کافی برای انجام تکالیف و دیگر فعالیت‌های روزانه خود ندارد. با کاهش سطح تمرکز، کودک به دفعات دچار حالت اضطراب
برای شروع روند درمان افسردگی در کودکان نخست نیاز به تشخیص دقیق است. از آنجایی که هیچ آزمایش قابل‌اعتمادی برای تشخیص افسردگی وجود ندارد، معاینه فیزیکی و ارزیابی روان‌شناختی توسط
متخصص روان‌درمانی ضرورت دارد. در پروسه تشخیص پزشک به دو فاکتور زیر تکیه می‌کند.
افسردگی دوران کودکی ممکن است نتیجه ترکیبی از علل متعدد باشد. این علل می‌توانند به تنهایی سبب بروز اختلال خلقی نشوند، اما ممکن است در بروز و تشدید آن نقش داشته باشند. علل زیر
