تاثیر روابط زوجین بر کودک

موضوعی است که در این مقاله به آن پرداخته شده است و از موضوعاتی است که بسیار مهم است.
هر زوجی که دارای فرزند هستند باید به این نکته توجه داشته باشند که روابط آن‌ها روی فرزندشان تاثیرات منفی و مثبتی را می‌گذارد. 

شما می‌توانید با مراجعه به کلینیک ندای آرامش روان از مشاوران ما کمک‌های لازم را در این زمینه دریافت نمایید.

تاثیر روابط زوجین بر کودک

هماهنگی تلاش‌های والدین یکی از مهم‌ترین عوامل ایجاد خانواده سالم است.
در واقع، حتی بیشتر از کیفیت عمومی زناشویی. ارتباطات مشترک والدین پیش بینی کننده سازگاری والدین و فرزندان است.

اما چگونه فرزندپروری مشترک می‌تواند سلامت روانی و سلامتی فرزندان را تقویت یا مهار کند؟
محققان، دکتر پل شرودت و دکتر تامارا عفیفی قصد داشتند. این رابطه را بررسی کنند و اکنون یافته‌های آن‌ها در مقاله‌ای منتشر شده است.

شرودت و عفیفی برای بررسی رابطه بین ارتباطات بین والدین و سلامت روان فرزندان، چندین مورد ازدواج، اول (یک پدر و مادر و یک کودک) و همچنین سه خانواده طلاق گرفته را مورد بررسی قرار دادند.

آن‌ها نظرسنجی‌هایی را انجام دادند. که ارتباطات مشترک والدین و گفتگوی منفی آن‌ها با فرزندان و همچنین درک فرزندان از اینکه آن‌ها احساس می‌کنند بین والدینشان گیر افتاده‌اند و اقدامات مربوط به سلامت روان آن‌ها را ارزیابی می‌کند.

آن‌ها این فرضیه را مطرح کردند که ارتباطات مشترک والدین بر احساس منفی فرزندانشان  تأثیر می‌گذارد و  به نوبه خود، بر اینکه فرزندان آنها درگیر می‌شوند تأثیر می‌گذارد.
درک احساس گرفتار شدن در نهایت بر سلامت روان کودکان آن‌ها تأثیر می‌گذارد.

کلینیک فرزندپروری در تهران – مرکز فرزندپروری در صادقیه

آنچه که آن‌ها دریافتند:
همانطور که محققان پیش بینی کردند، ارتباطات والدین و پشتیبانی و حمایت آن‌ها از یکدیگر  مستقیماً سلامت روان کودکان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
این رابطه به ویژه هنگامی که صحبت از ارتباطات مشترک والدین حمایتی و خصومت آمیز مادران می‌شد بیشتر صادق بود.

برای پدران، داستان کمی پیچیده‌تر بود.
به طور مشخص، ارتباطات حمایتی پدران درک فرزندان از گرفتار شدن را کاهش می‌دهد اما گزارشات فرزندان در مورد افشای منفی مادر در مورد پدر و علائم بهداشت روانی آن‌ها را افزایش می‌دهد.

محققان تصور می‌کنند که مادران و پدران ممکن است نقش‌های مختلفی در خانواده داشته باشند.
آنها پیشنهاد می‌كنند كه این احتمال وجود دارد كه پدرانی كه از یك شیوه ارتباطی حمایت از والدین حمایت می‌كنند. بسیار متكی به همسر (سابق) خود باشند، كه به نوبه خود می‌تواند سطحی از كینه را ایجاد كند كه پدران از آن اطلاع ندارند.

نتایج حاصل از این مطالعه همچنین چیزی به نام فرضیه سرریز را پشتیبانی می‌کند.
همسرانی که به روش‌های حمایتی برای والدین مشترک تلاش می‌کنند، احتمالاً ناامیدی خود را با فرزندانشان تقسیم می‌کنند.
بنابراین، یک اتحاد مشترک والدین وسوسه افشای اطلاعات ناخواسته یا نامناسب را با کودکان کاهش می‌دهد و درک کودکان از امنیت خانواده را تقویت می‌کند. (که احساس گرفتار شدن آن‌ها را کاهش می‌دهد).

والدین چه کاری می‌توانند انجام دهند؟
یافته‌های این مطالعه در نهایت حاکی از این است که والدینی که با هم به صورت تیمی کار می‌کنند.
از تلاش‌های والد دیگر حمایت می‌کنند و با هماهنگی فعالیت‌های والدین، ​​از طریق روش‌های حمایتی و همکاری ارتباط برقرار می‌کنند. عملکرد خانواده و سازگاری و رفاه فرزندان را بهبود می‌بخشد.

در واقع، همراهی موفق والدین، ​​همبستگی و هدف مشترک خانواده را به کودک منتقل می‌کند،.
حتی اگر ازدواج دوام نداشته باشد. با توجه به این مطالعه، ارتباطات مشترک والدین حمایتی به ویژه برای والدین مطلقه بسیار مهم است.

زیرا در مقایسه با همسران متاهل خود، آنها معمولاً از حمایت و خصومت کمتری برخوردار هستند.
با این وجود، ارتباط مثبت والدین می‌تواند در هر خانواده‌ای مفید باشد.