چرا کودکان به بازی نیاز دارند؟
با تأکید روز افزون در مدرسه بر رشد مهارت‌های آکادمیک در کودکان در سنین پایین و جوان، چه نقش نمایشی در سنین کودکی دارد؟
آیا ایده بازی صرفاً برگشت ناپذیر به زمان دیگری است که ما در مورد چگونگی یادگیری کودکان به خواندن و دستیابی به مهارت های ریاضی اطلاعات زیادی نداشتیم؟
آیا بازی لوکس است؟
آیا ارزش آن را دارد که وقت بازی را فدا کنید تا اطمینان حاصل شود که کودکان حروف الفبا را یاد می گیرند و می دانند که چگونه بشمارند، به ویژه آنهایی که در معرض خطر هستند؟
یک مرکز تحقیقاتی در حال رشد وجود دارد که ارتباطی بین بازی و توسعه مهارت‌های شناختی و اجتماعی را نشان می دهد که پیش نیاز برای یادگیری مفاهیم پیچیده تر با بزرگ شدن کودکان است.
به عنوان مثال، بازی با رشد حافظه، خود تنظیم، زبان شفاهی و شناخت نمادها در ارتباط است.
این امر به سطوح بالاتر تنظیم مدارس و افزایش توسعه اجتماعی مرتبط بوده است. بازی همچنین با افزایش مهارت سوادآموزی و سایر زمینه‌های یادگیری دانشگاهی مرتبط است.
بازی وقتی به حد خاصی از پیچیدگی می‌رسد برای یادگیری کودکان سودمند است. به عبارت دیگر، بازی “غیرمولد” نه تنها هنگامی اتفاق می‌افتد که بچه‌ها دعوا کنند و بحث کنند که چه کسی “مادر” خواهد بود و چه کسی “کودک” خواهد بود، بلکه همچنین وقتی کودک که “مادر” است نقش را اجرا می کند همان روزمرگی با “کودک” را به وجود می آورد.
در مقابل، نمایشنامه ای که توانایی پرورش بسیاری از مناطق رشد کودکان خردسال از جمله توسعه اجتماعی و شناختی را دارد ، دارای خصوصیات زیر است:
1) کودکان با مذاکره و گفتگو با همسالان، سناریوی وانمود کردن را ایجاد می کنند و از شیوه های نمادین برای پشتیبانی کردن استفاده می کنند.
2) كودكان برای رفتارهای تظاهر كننده نقش های خاص قواعدی را ایجاد می كنند و مضامین مختلف و نقش های چندگانه را اتخاذ می كنند.
مرکز مشاوره کودک و نوجوان در صادقیه – کلینیک روانشناسی کودک و نوجوان در تهران
هنگامی که کودکان در بیشتر سالهای ابتدایی خود در این نوع بازی ها شرکت می کنند، یاد می گیرند که رضایت را به تأخیر بیندازند و اهداف و اقدامات خود را در اولویت قرار دهند.
آنها همچنین یاد می گیرند که چشم اندازها و نیازهای افراد دیگر را در نظر بگیرند.
آنها یاد می گیرند که نمادها را به صورت نمادین نشان دهند و رفتارهای خود را تنظیم کنند و به روشی آگاهانه عمل کنند.
اکثر معلمان مدارس ابتدایی احتمالاً موافق هستند که آنها انتظار ندارند که کودکان با تسلط کامل بر درس وارد کلاس اول شوند.
از این گذشته، در کلاس های ابتدایی است که کودکان این مهارت‌های دانشگاهی را یاد می‌گیرند.
با این حال، معلمان امیدوارند کودکانی که وارد کلاس‌های درس خود می شوند بتوانند تمرکز کنند، توجه کنند و مورد توجه دیگران باشند.
اینها با استفاده از برنامه های رایانه ای محقق نمی شوند بلکه از طریق تعامل با همسالان در هنگام بازی توسعه می یابد.
امروزه بسیاری از کودکان به دلیل تلویزیون ، فیلم و رایانه ، امکان بازی کافی در خانه را ندارند.
آنها با اسباب بازی هایی که برای ایجاد تخیل و مضامین جالب نمایش مؤثر نیستند در تعامل هستند. در بسیاری از موارد ، وانمود کردن بازی با خواهر و برادران و کودکان محله در دسترس نیست.
فعالیت های سازمان یافته و کارگردانی بزرگسالان بیشتر از گذشته وجود دارد. آنها بیشتر در گروه هایی از کودکان در همان سن قرار دارند تا در گروه های سنی مختلط، که شامل کودکان بزرگتر نیز می شود که می توانند به عنوان “مربی بازی” عمل کنند.
کلاس‌های درس اوایل دوران کودکی ، یک محیط منحصر به فرد را برای پرورش نوع نمایش فراهم می کند که منجر به بلوغ شناختی و اجتماعی خواهد شد.
کودکان دیگری نیز برای بازی با آنها وجود دارند ، تنظیماتی که می تواند برای تطبیق بازی تخیلی و بزرگسالانی که می توانند بازی را ترغیب کنند، کودکان را ترغیب می کند تا به طور موثر با یکدیگر بازی کنند.
در واقع، این سنگ بنای همه یادگیری ها است، و ما باید در حمایت از بازی محکم بایستیم.
کلینیک و مرکز مشاوره کودک و نوجوان در تهران
آدرس: تهران، فلکه دوم صادقیه، ابتدای خیابان ستارخان، بلوار شهدای صادقیه شمالی، نبش کوچه مرودشت، پلاک ۴، واحد ۷
تلفن نوبت دهی و رزور ۴۴۲۴۴۹۱۶-۰۲۱
تلفن نوبت دهی و رزور ۴۴۲۹۷۶۷۰-۰۲۱
اگر به مشاوره تلفنی نیاز دارید می‌توانید در هر ساعت از شبانه روز از طریق تلفن همراه خود با این شماره تماس بگیرید
۰۲۱-۷۴۴۷-۱۲۳۴
همچنین برای شارژ حساب کاربری خود برای استفاده از خدمات روانشناختی کد
۲۵#*۵۰۰* را شماره گیری نمایید
در کلینیک ندای آرامش روان امیر پیرایش دکترای روانشناسی زوج و پیش از ازدواج و بیش از ۲۰۰ متخصص دیگر مشغول به فعالیت می‌باشند.