هفت مهارت اجتماعی کودکان
یادگیری مهارتهای اجتماعی بخش کلیدی رشد هر انسان است. داشتن مهارتهای اجتماعی علاوه بر اینکه بر روی روابط اجتماعی و تعاملات کودکان تأثیرگذار است باعث کاهش میزان استرس کودکان خواهد شد. مهارتهای اجتماعی قوی به بچه ها این امکان را میدهد که با دیگران تعامل مثبت داشته باشند و نیازها، خواسته ها و احساساتشان رو به طور مؤثر بیان کنند. توجه داشته باشید که مهارتهای اجتماعی در هر مرحله از رشد کودکان به اصلاح و بازنگری نیاز دارند. از جمله این مهارتها موارد زیر است:
-
مهارت سهیم کردن یا شریک شدن
بچه هایی که احساس خوبی نسبت به خودشان دارند، معمولا بیشتر تمایل به اشتراک گذاشتن وسایل و خوراکیهای خود دارند. آموزش مهارت سهیم کردن به کودکان ممکن است به افزایش عزت نفس آنها کمک کند. کودکانی که تمایل به اشتراک گذاشتن خوراکی یا اسباب بازی خود دارند عموماً راحتتر دوست پیدا میکنند.
-
مهارت همکاری
همکاری به معنای کمک کردن به همدیگر برای دستیابی به یک هدف مشترک است. کودکانی که روحیه همکاری دارند وقتی دیگران از آنها درخواست کمک کنند، با احترام رفتار میکنند. این نکته کامالً واضح است که همکاری، یک فرصت عالی برای بچه هاست تا بیشتر در مورد خودشان و نحوه عملکردشان در یک گروه یاد بگیرند.
-
مهارت گوش دادن
در روابط انسانی، توانایی گوش دادن جزئی از یک ارتباط سالم و بخش مهمی از توسغعه همدلی است. با داشتن این مهارت کودک یاد میگیرد در مواقع نیاز از دیگران حمایت کند و همراهشان بشود.
-
مهارت دنبال کردن دستورالعمل ها
کودکان باید این مورد را یاد بگیرند که در جامعه باید از یک سری قانون پیروی کرد. برای همین آموزش اینکه یاد بگیرند سرپیچی از قوانین ممکن است برای آنها دردسرساز باشد خیلی مهم است.
-
مهارت احترام به حریم شخصی
این مهم است که به بچهها یاد بدهید چطور به فضای شخصی دیگران احترام بگذارند. سادهترین روش آموزش این مهارت، در زدن هنگام ورود به اتاق دیگران است.
-
مهارت ایجاد ارتباط چشمی
داشتن ارتباط چشمی بخش مهمی از ارتباط با دیگران است. این مهارت به رفع حس خجالت و همچنین اضطراب کودک بسیار کمک میکند.
-
مهارت اخالقمداری
کودکان باید یاد بگیرند که چطور در خانه، مدرسه و با دیگران مؤدب و محترمانه رفتار کنند. سعی کنید با اخالقمداری خود الگوی خوبی برای فرزندتان باشید.
هفت مهارت اجتماعی کودکان
تکنیکهای رفتار با بداخلاقی کودکان
بهترین راه برای مقابله با کج خلقی در کودکان، متوقف کردن کودک در اولین مرحله ممکن است. برای محقق شدن این مسأله راه های زیر پیشنهاد میگردد:
-
علت تغییر رفتار کودکتان را پیدا کنید
سعی کنید بفهمید چه اتفاقی روی داده که موجب عصبانیت فرزندتان شده است. بدخلقی و عصبانیت، بی دلیل ایجاد نمیگردد، پس تالش کنید بفهمید که بر کودکتان چه گذشته است.
-
آرامش و خونسردی خود را حفظ کنید
اجازه ندهید بداخالقی کودکتان بر مهارتهای فرزندپروری شما غلبه یابد و شما هم بد اخالق شوید. به هنگام بروز بدخلقی در کودکتان سعی کنید با کشیدن نفسهای عمیق آرامش خود را حفظ کنید و هر آنچه باعث عصبانیت، نفرت و خشونت شما میگردد را به فراموشی بسپارید.
-
مراقب باشید که به فرزندتان بیش از حد بیتوجهی نکنید
مطمئن شوید که کودکتان به خاطر عدم توجه شما دچار نق نق نشده است. برای کودک، توجه منفی مثل پاسخ والدین به یک کج خلقی، بهتر از توجه نکردن است. این عادت را در فرزندتان ایجاد کنید که در مقابل رفتارهای مثبتش به او توجه نشان دهید.
-
از روش توجه برگردانی استفاده کنید
حواس کودک خود را پرت کنید. موقعی که کودکتان عصبانی است، حواس او را با پیشنهاد یک چیز جدید پرت کنید یا محیطاو را عوض کنید. او را بیرون ببرید یا به یک اتاق دیگر منتقل کنید
کلید های ایجاد حس امنیت در کودکان
یکی مهمترین کلیدهای تربیت یک فرزند سالم ایجاد احساس امنیت در او است. پدر و مادر باید سعی کنند در کودک احساس امنیت ایجاد کنند، نه اینکه با رفتارهایشان یک موجود متخاصم، لجوج و شکسته خورده تربیت کنند که مدام با همه سر جنگ داشته باشد. اما چگونه؟چطور به کودکمان احساس امنیت بدهیم؟
کودکان نیاز به امنیت و آرامش دارند، مسئولیت ایجاد این حس برعهده والدین است. آنها در محیطی آلوده به جنجال، تهدید، وحشت و دعوا ، لجباز و سرسخت بار می آیند و اولین ضربه این بدرفتاری را خود والدین خواهند خورد.
تصور کنید که یک روز همسر شما کنترل خشماش را از دست میدهد و بر سر شما فریاد میزند، حال تصور کنید که او سه برابر شماست و هنگام فریاد زدن به سمت شما هم خم شده است. حال باز هم تصور کنید که شما برای غذا، سرپناه، احساس امنیت و حفاظت کامالً به او وابسته هستید و او منبع اصلی دریافت عشق، احساس امنیت و اعتماد به نفس و شناخت شما از
دنیای اطراف است. حال تمام احساسات باال را با هم جمع کنید و چندین بار بزرگتر کنید. این دقیقاً اتفاقی است که در درون کودک وقتی بر سرش
فریاد میکشید، میافتد. یا اینکه حتی اگر سر کودک فریاد نزنید و با هم دعوا هم بکنید، چنین بالیی سر احساس امنیت و عشق کودک نسبت به شما و دنیای خودش میآید. بنابراین آثار منفی این رفتار خیلی زیاد است.
پدر ، مادر، صدایتان را بالا نبرید!
کودکان به محض باال رفتن صدای پدر و مادر دچار احساس ناامنی میشوند. دعوای والدین برای کودک به عنوان خطری برای مادر تلقی میشود و کودک و فرزند ما به شکل وسواسگونهای هراسان و نگران مادر میشود اما نمیتواند واکنشی نشان دهد. بنابراین یکی از حقوق مسلم کودک تأمین امنیت مادر است. اعتماد به تداوم تأمین امنیت مادر برای تأمین امنیت روانی کودک بسیار مهم است. کودکان نیاز به احساس امنیت و آرامش دارند، مسئولیت ایجاد یک محیط آرام در خانه به عهده والدین است. آنها در محیط آلوده به جنجال و تهدید و وحشت، لجباز و سرسخت میشوند.
از کنار نیازهای بچه ها به سادگی نگذرید
کودک موجودی استثنایی است که باید به او عشق و محبت داد و این بزرگترین نیاز اوست. از کنار خواستههای کوچک او نباید به آسانی گذشت. پاسخ به این نیازها، پاسخ به امنیت کودک است. کودکان فراتر از آنچه که فکر میکنیم، میفهمند. بنابراین مطمئن باشید که پاسخ نگاه ها و مهربانی های ما را خواهند داد.
حریم خصوصی بچه ها را به ویژه در نوجوانی حفظ کنید
مادری که کیف فرزندش را میگردد تا در آن چیزی پیدا کند، در واقع امنیت بچه را به خطر انداخته است و باعث میشود بچه اگر بخواهد چیزی هم پنهان کند، در سوراخهای امنتری قایم کند، ولی اگر حریمها را نگه داریم و به روشهای بهتری مراقب
بچهها باشیم، امنیت آنها هم بهتر تامین میشود. بنابراین هیچ قانون کلی برای پدر و مادر خوب بودن یا کودک خوب بودن وجود ندارد جز اینکه برای داشتن یک کودک سالم و شاد به او عشق و احساس امنیت بدهیم. به حرفهایش گوش دهیم و او را تشویق کنیم.
هفت مهارت اجتماعی کودکان
