درمان مشکلات روانشناختی

منظور از روان درمانی چیست و به چه معنایی است؟ در واقع روان درمانی را می توان به فعالیت هایی گفت که روانشناسان با استفاده از روش‌های علمی جهت برطرف کردن مشکلات افراد بکار می برند.

روانشناسان دارای رویکردهای مختلفی نسبت به درمان هستند. به برخی از این رویکردهای روان درمانی می توان اشاره کرد مثل:

رویکردهای شناختی، رفتار درمانی، درمان هیجان مدار، روانکاوی و … بنابراین شکل روان درمانی ها توسط روانشناسان نیز متفاوت خواهد بود.

روان درمانی برای رفع مشکلات روحی مورد استفاده قرار می‌گیرد با توجه به میزان مشکلات که در فرد به وجود آمده ممکن روش های مختلف روان درمانی برای فرد انجام شود

ازجمله می توان به دارو درمانی، جلسات مشاوره و جلسات روان درمانی اشاره کرد.

خیلی از اوقات در جریان فرایند درمان مراجعین متوجه تغییرات و شکل فرایند درمان نمی شوند و تصور می کنند

که درمانگر فقط نشسته است و گوش می دهد و کار خاصی نمی کند. درحالیکه خیلی از فرایندهای درمانی درحال شکلگیری و فعالیت است

و برای روشن شدن این فضا به برخی از تکنیک های درمانی اشاره می کنیم. روان درمانی را می توان یک جراحی روانی در فضای نامرعی دانست که تاثیر ان نیز به مرور پیدا می شود

و گاهی خود فرد نیز متوجه تغییرات نمی شود و دیگران به او بازخورد می دهند.

روان درمانی چیست

در روان‌ درمانی هدف بر این است که مشکلاتی که از نظر ذهنی، روحی، عاطفی در فرد به‌وجود آمده، شناسایی و درمان شود

و خود مراجع به شناخت و آگاهی از افکار و رفتارها و بینش‌های مشکل‌زای خود برسد و در واقع روان درمانگر با آگاهی از نقشه درمانی که در ذهن خود دارد

و آگاهی از انواع روشهای روان درمانی، گام به گام مراجع را در این مسیر پیش می‌برد و در انواع روشهای روان درمانی، درک مراجع و راه‌حل مناسب درمانگر بسیار مهم است

انواع روش‌های روان‌ درمانی که از روش‌های روان‌شناختی در حل مشکلات روانی و روحی مراجعان می‌باشند، بسیار متنوع هستند و روش‌های متفاوتی را شامل می‌شوند. هر روان درمانگری می‌تواند یک یا چند تکنیک از انواع روش‌های روان‌ درمانی را در کار خود انتخاب نماید. معمولا انواع روش‌های روان درمانی برای اختلالاتی ازجمله، افسردگی، اضطراب، انواع اختلالات شخصیت و غیره بکار می‌روند.

 

درمان مشکلات روانشناختی

بازی درمانی

یکی از روش های رایج و موثر در روان درمانی مشکلات رفتاری و روانی کودکان است. بطور کلی بازی نقش مهمی در رشد شخصیت کودکان دارد و می‌توان به بسیاری از ویژگی های مشکل دار رشدی کودک پی برد. بازی درمانی در واقع روان درمانی در موقعیت بازی، برای ایجاد ارتباط مناسب با کودک است و به خالی کردن هیجان کودک نیز کمک می کند. بازی درمانی معمولا در کلینیکهای روانشناسی که مجهز به اتاق بازی کودک هستند انجام می‌گیرد.

هنر درمانی

هنر درمانی به نوعی از روان درمانی اشاره دارد که روان درمانی را با روش خلاقانه کنارهم آمیخته می‌کند تا سلامت روانی را بهبود بخشد. امروزه هنر بخش پر رنگی از حوزه روانشناسی شده است و هنر درمانی در بعضی از روش های سنجش و درمان نیز به کار می‌رود.

دارو درمانی در روان درمانی

دارو درمانی یکی از قدیمی ترین روش روان درمانی استفاده از دارو است. روش دارویی به خاطر هزینه پایین و اثر بخشی سریع معمولا جز اولین قدم های درمانی برای برخی از مشکلات روانی که منشا بیولوژیکی دارند می باشد و معمولا دارو درمانی در کنار روان درمانی های دیگر بیشترین تاثیر را دارد.

گروه درمانی

درمان گروهی مثل درمان فردی انواع مختلفی دارد اما ویژگی که دارد به جای اینکه درمان برای یک نفر باشد برای چند نفر است و یکی از مزایای گروه درمانی این است که فرد متوجه می‌شود افراد بسیار زیادی هستند که مثل او مشکلات مشابه دارند و این کمک می کند تا حدی فشار روانی بر فرد کمتر ‌شود. جلسات گروه درمانی حداقل 12 جلسه می باشد ولی می تواند تا سالها ادامه پیدا کند و به رشد فردی اعضا کمک کند.

روان‌ درمانی به روش شناختی رفتاری (CBT)

این روان‌ درمانی به روش شناختی رفتاری یا سی بی تی معروف می‌باشد. این روان درمانی مربوط به کشف و تاثیرگذاری بر روش فکرکردن و شناخت فرد می‌باشد. فرد به دلیل داشتن افکار اشتباه و الگوهای شناختی که در ذهن او نقش بسته دچار مشکل شده‌ است و درمانگر با این روش روان‌ درمانی به شناخت و کشف افکار و باورهای مشکل‌زا در مراجع پرداخته و به‌مرور مراجع را در شناخت آنها همراهی می‌کند و آنها را با افکار و باورهای سالم‌تر جایگزین می‌نماید.

معمولا دوره این روان‌ درمانی، حدود دوازده جلسه تا بیست جلسه را می‌تواند شامل شود. روان درمانی شناختی رفتاری (CBT) می‌تواند برای اختلالاتی همانند: فوبیا و اختلال وسواس اجباری (OCD) ، اختلالات عصبی، مثل پرخوری‌های هیجانی، استرس پس‌ از سانحه (PTSD)، انواع فوبی ها، حملات پانیک، افسردگی و انواع اضطراب‌ها به کار می‌رود

روش فعال‌سازی رفتاری

یکی دیگر از انواع روش‌های روان‌ درمانی، روش فعال‌سازی رفتاری می‌باشد که در این روش به مراجع کمک می‌شود تا گام‌های موثر و ساده ای را که در جهت رسیدن به رفاه و آرامش و لذت بردن از زندگی می‌تواند به او کمک کند را بردارد و در او ایجاد انگیزه تغییر و رفتن به مسیر مثبت ایجاد می‌گردد. هم چنین مهارت‌هایی همچون، مهارت حل مسئله را به مراجع می‌آموزد، که مهارت بسیار مهمی می‌باشد.  تعداد جلسات درمانی در این روش از انواع روشهای روان‌ درمانی معمولا شانزده تا بیست جلسه می‌باشد.

روان درمانی بین فردی (IPT)

از انواع روش‌های روان درمانی یکی درمان بین فردی است که بنام (IPT) شناخته می‌شود که مختص افرادی است که اختلال افسردگی دارند

و در این روان‌ درمانی به تقویت روابط ضعیف با افراد خانواده، دوستان و آشنایان کمک می‌شود که خود از علل مهم ایجاد افسردگی در مراجع بوده و می‌توانند وضعیت افسردگی مراجع را حتی وخیم‌تر هم بنمایند.

بنابراین اگر از انواع روشهای روان درمانی استفاده شد مثلا از روش‌هایی همانند (CBT) که روش شناخت درمانی و بسیار مناسب با افسردگی می‌باشد

اما روی مراجع مدنظر این روش پاسخ ندهد؛ می‌توان از روش درمان بین فردی استفاده کرد که معمولا جلسات آن شانزده تا بیست جلسه در نظر گرفته می‌شود.

 

درمان مشکلات روانشناختی

روش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی

یکی دیگر از انواع روشهای روان‌ درمانی، روش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی می‌باشد. در این روش از روان درمانی، که از نام آن پیداست،

ذهن آگاهی و کمک به مراجع در آگاهی یافتن از افکار و احساسات جاری و لحظه به لحظه خود که گام مهمی در درمان و بسیار کمک‌کننده و موثر است.

ذهن آگاهی یا مایندفولنس، از انواع روشهای روان درمانی جدید می‌باشد که از آن می‌توان برای درمان اختلالاتی همچون، افسردگی، اضطراب و یا حتی انواع اعتیادها استفاده کرد.

از تکنیک‌ها و فنون ذهن‌آگاهی همانند: انواع مراقبه‌، آگاه بودن از افکار و حتی آگاه بودن از تنفس که از شیوه‌های مراقبه در یوگا نیز می‌باشد

در درمان استفاده می‌شود که حتی می‌تواند نقش پیشگیری‌کننده زیادی در ایجاد افسردگی یا اختلالات دیگر نیز داشته باشد.

این روش از انواع روان درمانی، امروزه بسیار مورد توجه می‌باشد و بسیار می‌تواند مفید واقع شود.

رفتاردرمانی دیالکتیک (DBT)

یکی دیگر از انواع روش‌های روان‌ درمانی، رفتاردرمانی دیالکتیکی می‌باشد که به آن (DBT) هم گفته می‌شود.

می‌توان گفت که این روش در بین انواع روشهای روان درمانی، شباهت زیادی با درمان شناختی رفتاری دارد. روش رفتاردرمانی دیالکتیک، تمرکز بر این دارد

که مراجع بتواند با آگاه شدن از افکار ناخوشایند و بینش‌های مشکل‌زا رفتار و ذهنیت و عواطف خود را تنظیم نموده و در مسیر درست هدایت کند.

روان درمانگر دراین‌میان به او کمک می‌کند که فرد نسبت ‌به ذهنیت خودآگاه شود و همچنین علل مشکل فعلی را بشناسد

و با موقعیت‌ها کنار بیاید و بپذیرد.در انواع روشهای روان درمانی، پذیرش گام بسیار مهمی می‌باشد و مراجع بعد از شناخت و ذهن آگاهی،

حتما باید نسبت‌ به باورها و رفتارهای اشتباه خود پذیرش را در خود ایجاد کند، تا درمان آغاز شود.

این روش از انواع روشهای روان درمانی، برای افرادی که دارای افکار خودکشی و یا اختلالاتی همچون شخصیت مرزی هستند،

بسیار مناسب است و برای درمان بیماری‌های روانی مختلف دیگری نیز بکار می‌رود که می‌تواند جلسات طولانی ‌مدت هم بدنبال داشته باشد،

همانند اختلالات اختلال پس‌از سانحه (PTSD)، اختلالات اعتیادی و یا مصرف مواد و اختلالاتی که مربوط به کاهش اشتها یا اختلالات خلقی می‌شوند، استفاده می‌شود.

مواجه درمانی

مواجهه درمانی نوعی از روان درمانی شناختی رفتاری است که فرد را با مشکل اصلی خود به صورت ذهنی یا واقعی مواجهه می کنند و تحقیقات زیادی نشان داده است که درمانگران با موفقیت از مواجه درمانی برای درمان انواع اختلالات ترس و اضطراب استفاده کرده‌اند.

روان درمان پویشی یا روان پویایی

هدف روان درمانی به روش روان پویایی کمک به فرد برای مبارزه با الگوهای رفتاری منفی است که از تجربیات گذشته ناشی می شود.

این شکل از روان­ درمانی شامل فردی می‌ شود که آزادانه در پاسخ به سوالات درمانگر صحبت می ‌کند و به درمانگر اجازه می‌ دهد

تا الگوهای رفتار و تفکر را شناسایی کند. هنگامی که یک فرد بفهمد که چگونه تجربیات رفتارها و احساسات غیر مفیدی را ایجاد کرده اند می توانند یاد بگیرند که بر آن ها غلبه کنند و تغییراتی در آن ایجاد نماید.

درمان هیجان مدار EFT

در این نوع روان درمانی بر ایجاد آگاهی و تنظیم بر روی احساسات بنا شده است و نوع روان درمانی کمک می کند تا هیجان منفی فرد را کم کند تا به جای سرکوب احساسات خود، روی آن ها تمرکز کند. این شیوه‌ درمانی می‌تواند افسردگی، اضطراب اجتماعی، مشکلات بین فردی، اختلالات تغذیه و تروما را درمان کند.

روان درمانی حمایتی

روش حمایتی را شاید کمتر به عنوان شیوه‌ های روان درمانی در نظر گرفت. در این شیوه‌ سعی بر این است که با انجام برخی از حمایت ها به فرد کمک شود تا در یک بحران روحی سلامت خود را حفظ کرده و آسیب کمتری ببیند.

مرسی که تا اینجا همراه ما بودین .

منتظر نظرات و سوالات شما همراهان گرامی هستیم .

 

روانشناس خوب در تهران

ازدواج چیزی فراتر از داشتن خانه و داشتن فرزند است. ازدواج به این معناست که کسی در کنار شما باشد که عمیقاً شما را دوست داشته حتی اگر شما را در بدترین حالتتان دیده باشد.

مشاوره پیش از ازدواج با یک روانشناس خوب در تهران می تواند به شما کمک کند تا درک عمیق تری از هدف ازدواج خود ایجاد کنید.

https://arameshravan.com/

درمانگر خوب در تهران

روانشناسان افرادی هستند که تحصیلات روانشناسی دارند و در زمینه درمان روان بدون دارو و با صحبت کردن فعالیت می‌کنند. روانشناسان می‌توانند در حوزه‌های مختلف روان درمانی فردی، خانواده، زوج، کودک و … فعالیت کنند. افراد زیادی

هستند که علم کافی ندارند.

https://arameshravan.com/

دکتر روانپزشک خوب در تهران

روانپزشکان به درمان اختلالاتی مانند انواع فوبیا ، اختلالات خلقی و به طور کلی اختلالات روانی می پردازند.دکتر روانپزشک تهران بیماران را با استفاده از روش ها و داروهای روان درمانی درمان می کنند.

در صورت داشتن علائم بیماری های اعصاب و روان باید به یک دکتر روانپزشک خوب در تهران مراجعه کرد.

اگر ساکن شهر تهران هستید و به دنبال دکتر روانپزشک خوب در تهران هستید پیشنهاد میکنیم با ما همراه باشید.

https://arameshravan.com/

ارتباط با ما

Call: 02144246886

Instagram:nedaye-aramesh-ravan

09924793881:eitaa

www.arameshravan.com

ندای آرامش روان

طرحواره ایثار چیست؟

ایثار در لغت به معنی گذشت و فداکاری برای دیگران و در جهت رفاه حال آن‌ها است: یک ویژگی تحسین‌شده از نظر اغلب ما. بااین‌حال همین ویژگی ستایش‌شده اگر وارد الگوی طرحواره شود می‌تواند بسیار مخرب باشد. فرض کنید رفتار «از خود گذشتگی» بارها و بارها و به‌صورت یک الگوی تکرارشونده اتفاق بیفتد و شخص به‌صورت افراطی نیازها و خواسته‌های خود را نادیده بگیرد. افرادی که طرحواره ایثار (به انگلیسیSelf-Sacrifice Schema) در آن‌ها فعال است خودشان را قربانی خواسته‌ها و نیازهای دیگران می‌کنند تا توسط آن‌ها دوست داشته شوند و همچنین عذاب وجدان و احساس گناه خود را کنترل کنند

افرادی که تله ایثار در آن‌ها فعال است بر روی نیازهای دیگران تمرکز می‌کنند. اگر نتوانند مشکلات دیگران را حل کنند احساس گناه را تجربه می‌کنند. در صورتی‌که نتوانند لطف دیگران را جبران کنند از دست خود خشمگین می‌شوند. این افراد بیش از اندازه دلسوز هستند و رنج و درد عزیزانشان را همراه با آن‌ها تجربه می‌کنند. از دید کسی که تله ایثار در او فعال است، دیگران ضعیف هستند و از عهده کارهای خود بر نمی‌آیند.

در این افراد تعادلی بین داد و ستد وجود ندارد. بیش از ظرفیت خود می‌بخشند و کمتر از نیاز خود می‌گیرند. مسئولیت‌پذیری افراطی یکی دیگر از ویژگی‌های طرحواره ایثار است. آن‌ها نمی‌توانند «نه» بگویند حتی وقتی توانایی برآورده کردن انتظارات دیگران را ندارند.

روند شکل‌گیری طرحواره ایثار

زطرحواره ایثار اغلب در کودکی و در خانواده شکل می‌گیرد. هر یک از محیط‌های خانوادگی زیر می‌توانند این طرحواره را در کودک به‌وجود بیاورند:

1. خانواده‌هایی که با کودک هم‌دلی نمی‌کنند، احساسات او را نمی‌پذیرند و احساس مهم بودن و ارزشمندی به او نمی‌دهند.
2. خانواده‌هایی که از کودک انتظارات بیش از حد دارند و اگر به وظایفی که انتظار می‌رود عمل نکند او را مؤاخذه می‌کنند.
3. وقتی در خانواده‌ای توجه شرطی نسبت به کودک وجود دارد. یعنی اگر مطابق میل اعضای خانواده قرار نگیرد از محبت و حمایت آن‌ها محروم خواهد شد.
4. محیطی که نیازهای کودک در آن برآورده نمی‌شود و نسبت به آن‌ها بی‌توجهی می‌شود.
5. خانواده‌ای که بنا به شرایط از سنین کودکی به کودک نقش والد و بزرگسال داده شده است. مثلا کودکانی که یکی از والدین خود را از دست داده‌اند و خواهر و برادرهای کوچک‌تر از خود دارند. در این افراد هرگونه نیازمندی و رفتارهای کودکانه با عذاب وجدان همراه است.
6. خانواده‌هایی که والدین در آن‌ها نقش‌های خود را به عهده نمی‌گیرند، ضعیف، بیمار یا بی‌مسئولیت هستند و کودک این بار مسئولیت را به دوش می‌کشد و از آن‌ها مراقبت می‌کند.

 

جسمانی سازی تله ایثار

طرحواره ایثار اثرات نامطلوب بسیاری بر روی سلامت جسمانی و روانی فرد دارد. تله ایثار می‌تواند مقدمات ابتلا به بعضی اختلالات و ناراحتی‌های روانی را فراهم کند. علاوه بر این افرادی که این طرحواره را دارند سردرد، مشکلات معده و گوارش، خستگی دائمی، افسردگی، اختلالات عصبی و دیابت را گزارش می‌دهند. اگرچه این علائم کاملا ناخودآگاه و ناخواسته است اما ممکن است فرد بخواهد ندانسته از طریق بروز این علائم از دیگران حمایت و توجه بگیرد یا برای مدتی از وظایف بسیاری که بر دوش می‌کشد مرخصی بدون عذاب وجدان بگیرد! اگر هدف از جسمانی‌سازی طرحواره ایثار، جلب توجه باشد قطعا این کار ناخواسته انجام شده است زیرا افرادی که این طرحواره را دارند خود را مستحق توجه و نگرانی دیگران نمی‌دانند.

ارتباط تله ایثار با بیماری‌های سیستم ایمنی بدن از جمله سرطان است. اگرچه تحقیقات گسترده‌ای در این زمینه انجام نشده است اما تا حدودی می‌توان این ارتباط را تایید نمود. تله ایثار فرد را در اضطراب دائمی و نگرانی برای دیگران و غفلت از نیازهای خود قرار می‌دهد. این اضطراب و فشار می‌تواند باعث فرسودگی غدد فوق کلیوی شود و از این طریق تضعیف سیستم ایمنی را به دنبال داشته باشد.

 

از کجا بفهمیم طرحواره ایثار را داریم؟

برای تشخیص طرحواره ایثار، می‌توانید از تست طرحواره استفاده کنید یا با یک درمانگر مشورت نمایید اما به‌طور کلی اگر پاسخ شما به اغلب پرسش‌های زیر، مثبت است، به احتمال زیاد این طرحواره در شما فعال است:

• آیا نیازهای دیگران را به نیازهای خود ترجیح می‌دهید؟
• آیا حتی وقتی شرایط خودتان مساعد نیست به دیگران کمک می‌کنید؟
• آیا «نه» گفتن برای شما سخت است؟
• آیا نگران ناراحتی یا نارضایتی اطرافیان خود هستید؟
• آیا اگر دیگران قدردان زحمات شما نباشند از دست آن‌ها دلخور می‌شوید؟
• آیا همیشه شنونده مشکلات دیگران هستید اما کسی را ندارید که به مشکلات شما گوش بدهد؟
• آیا اولویت دادن به خود را خودخواهی می‌دانید؟
• آیا برای شما سخت است شاهد تلاش‌های اطرافیان خود برای انجام یک کار باشید و ترجیح می‌دهید خودتان آن را برایشان انجام بدهید؟
• آیا تصمیم‌گیری درباره خود را به دیگران می‌سپارید؟
• آیا در درون احساس خشم دارید؟

 

طرحواره ایثار چیست؟

وقتی طرحواره ایثار در ما فعال است با گذشت زمان فرسوده‌تر می‌شویم و آسیب بیشتری می‌بینیم. بااین‌حال اغلب کسی را نداریم که بتوانیم با او صحبت کنیم. ترجیح می‌دهیم مشکلاتمان را به کسی نگوییم، احساسات و نیازهای خود را سرکوب کنیم و از کسی کمک نخواهیم. زیرا به نظر ما افراد فداکار اعتراض نمی‌کنند. احتمالا از دیگران می‌شنویم: «چرا از خودت مراقبت نمی‌کنی؟» اما پاسخ روشنی برای این سوال نداریم.

بااین‌حال طرحواره ایثار نفع ثانویه‌ای نیز دارد. این طرحواره از نظر ارزش‌های جامعه، تحسین‌شده است و با فداکاری اشتباه گرفته می‌شود. ممکن است دیگران از ما تقدیر کنند که ازخودگذشته هستیم و خود را قربانی خانواده کرده‌ایم. علاوه بر این، افرادی که تله زندگی ایثار دارند چون یک منبع حمایتی محسوب می‌شوند دوستان بسیاری در اطراف خود جمع کرده‌اند و روابط اجتماعی خوبی دارند.

سبک مقابله‌ای در ایثار

سه سبک مقابله‌ای در طرحواره ایثار به شکل زیر عمل می‌کنند:

1.سبک مقابله ای تسلیم

فرد نیازها و خواسته‌های خود را کاملا کنار می‌گذارد و به نیازهای دیگران اولویت می‌دهد. این افراد جذب اشخاص سواستفاده‌گر یا بیمار می‌شوند.

2. سبک جبران افراطی

در این سبک مقابله‌ای، فردی که طرحواره ایثار را دارد تحت هیچ شرایطی حاضر نیست کوتاه بیاید یا از خودگذشتگی کند. او خودش را قدرتمند و شکست‌ناپذیر می‌داند و اطرافیان باید خودشان از پس مشکلات خود بر بیایند. گاهی این سبک مقابله‌ای به شخصیت خودشیفته نزدیک می‌شود.

3. سبک مقابله‌ای اجتناب

افرادی که با سبک مقابله‌ای اجتناب در مقابل طرحواره ایثار خود قرار می‌گیرند همواره از هرگونه داد و ستدی اجتناب می‌کنند. آن‌ها ترجیح می‌دهند نه انتظاری از دیگران داشته باشند و نه برای آن‌ها کاری انجام بدهند.

 

روابط عاطفی در تله ایثار

اغلب کسانی‌که تله ایثارگری دارند جذب افرادی با ویژگی‌های خاص می‌شوند. بسیاری از آن‌ها، افرادی با طرحواره بزرگ منشی را جذب میکنند. برای نمونه افراد مشکل‌دار، بیمار، شکست‌خورده، معلول، نیازمند از نظر مالی یا طردشده را انتخاب می‌کنند. این انتخاب دو دلیل عمده دارد:

1. افرادی که طرحواره ایثار دارند تنها همین نوع روابط را بلد هستند و به این صورت می‌توانند از طرحواره خود استفاده کنند. در غیر این صورت و در روابط متعادل سردرگم می‌شوند و نقش خود را گم می‌کنند.
2. آن‌ها از درون احساس بی‌ارزشی دارند؛ بنابراین تنها زمانی خود را لایق تشکر، توجه و تحسین می‌دانند که فداکاری کرده باشند.

 

طرحواره ایثار چه تفاوتی با فداکاری دارد؟

شاید این سوال برایتان پیش آمده باشد که فداکاری مگر یک ویژگی مثبت در افراد نیست؟ پس چرا این طرحواره را که پایه آن بر ایثار و فداکاری است مخرب می‌دانیم؟ درواقع فداکاری با تله ایثارگری یکسان نیست. شخص فداکار اجباری برای ایثار کردن نمی‌بیند. خودش انتخاب کرده است که از خودگذشتگی کند و در صورت لزوم این کار را نخواهد کرد. شخصی که ایثار می‌کند اگر نتواند به هر دلیلی به کار خود ادامه بدهد عذاب وجدان نمی‌گیرد. برعکس، کسی که طرحواره ایثارگری دارد اگر نتواند فداکاری کند احساس گناه را تجربه می‌کند. همچنین به رفتار دیگران و به قدردانی آن‌ها حساس است.

تله ایثار چه تفاوتی با تله اطاعت دارد؟

تله ایثارگری و تله اطاعت به یکدیگر از جهاتی بسیار شبیه هستند. در هر دو طرحواره، تمرکز بر دیگران و نیازهای آن‌ها و قربانی کردن خود و خواسته‌های خود است. بااین‌حال منبع طرحواره ایثار درونی است یعنی فرد به خاطر عذاب وجدان و با خواست خود فداکاری می‌کند. اما در طرحواره اطاعت، ترس خارجی از تنبیه، انتقام یا طرد وجود دارد. فردی که طرحواره اطاعت در او فعال است به خواسته‌های دیگران اولویت می‌دهد زیرا می‌ترسد که مورد خشم آن‌ها قرار بگیرد. سبک تربیتی این دو طرحواره نیز متفاوت است. در تله ایثارگری اغلب والدین غمگین و افسرده بوده‌اند. اما در تله زندگی اطاعت والدینی سختگیر و کنترل‌گر وجود داشته‌اند.

طرحواره ایثار چیست؟

طرحواره ایثار	طرحواره اطاعت
والدین منفعل، افسرده و آسیب‌دیده	والدین سلطه‌جو و کنترل‌کننده
فداکاری انتخابی	فداکاری اجباری
منبع درونی (عذاب وجدان)	منبع بیرونی (ترس از مجازات)
بر مبنای هم‌دلی	بر مبنای ترس

 

درمان و اهداف درمانی طرح واره ایثار

با توجه به مشکلاتی که طرحواره ایثارگری ممکن است باری شما به دنبال داشته باشد بهتر است این طرحواره مخرب را شناسایی و درمان کنید. می‌توانید از راه‌های زیر به درمان تله ایثار اقدام کنید:

1. به درمانگر مراجعه کنید. این کار به ریشه‌یابی اصولی و دقیق از مشکلات شما و حل آن‌ها از مسیر درست کمک می‌کند.
2. ریشه احساس گناه را پیدا کنید. چرا در برابر دیگران احساس گناه دارید؟ به کودکی خود باز گردید و ریشه‌های این احساس را پیدا کنید.
3. به بازبینی روابط بپردازید. روابط مخرب را کنار بگذارید و دوستانی بخشنده برای خود پیدا کنید. اجازه ندهید از شما سوءاستفاده کنند.
4. شنونده مطلق نباشید. حق شماست که در روابط خود همان‌قدر که کمک می‌کنید مورد حمایت قرار بگیرید و شنیده شوید. از مشکلات خود بگویید و این تصویر شکست‌ناپذیر همیشه خوب را کنار بگذارید.
5. بپذیرید دیگران ناتوان نیستند. ممکن است شما با حمایت‌های بیش از حد خود اجازه تجربه کردن یا یادگیری را به اطرافیان خود ندهید اما آن‌ها ناتوان نیستند و از پس خود برمی‌آیند. به اطرافیان خود اجازه بدهید مسئولیت‌هایشان را به دوش بکشند.
6. خطاهای شناختی را پیدا کنید. برای نمونه ممکن است شما به خطای شناختی همه یا هیچ دچار باشید. مثلا فکر کنید که اگر نتوانید برای دیگران کاری بکنید بی‌ارزش و بی‌استفاده هستید. در حالی‌که حتی افراد فداکار نیز دائما در حال فداکاری نیستند.
7. مهارت نه گفتن را بیاموزید.
8. ایده‌آل‌گرا نباشید؛ قرار نیست همیشه و همه‌جا همه از شما راضی باشند!
9. فراموش نکنید که همه افراد حقوق مساوی دارند. شما هم به اندازه دیگران حق دارید.
10. از نیازهای سرکوب‌شده خود آگاه باشید، آن‌ها را فهرست کنید و با عزیزان خود در میان بگذارید. اجازه بدهید دیگران هم برای شما کاری بکنند.
11. در میزان گرفتن و بخشیدن در روابط خود تعادل ایجاد کنید. البته به جز شرایط خاص مانند رابطه مادر با نوزاد خود.
12. خشم خود را به شکل سالم و در زمان مناسب بروز بدهید و آن را سرکوب نکنید.

 

اسکیزوفرنی چیست؟

اختلال اسکیزوفرنی چیست؟

طبق آمار سازمان جهانی بهداشت (WHO)، یک نفر از هر 300 نفر در دنیا با معادل تقریبی 24 میلیون، به اختلال اسکیزوفرنی مبتلا می‌شود (0.32 درصد).

این نسبت در افراد بزرگسال به یک نفر از هر 222 نفر می‌رسد (0.45 درصد). اگرچه این اختلال نسبت به سایر اختلالات روان، شیوع کمتری دارد، اما از بیماری‌های نادر نیز محسوب نمی‌شود.

هرچند که شناسایی علائم اسکیزوفرنی در خودتان یا در عزیزانتان می‌تواند کمی دلهره‌آور باشد، اما نباید فراموش کنید که با درمان صحیح می‌توانید این بیماری را تحت کنترل درآورده و زندگی رضایت‌بخشی داشته باشید.

اسکیزوفرنی نوعی اختلال روانی مزمن است که از آن با نام‌های شیزوفرنی و روان‌گسیختگی هم یاد می‌شود. در مراحل فعال این بیماری، فرد علائمی مانند هذیان، توهم، آشفتگی گفتار، اختلال در تفکر و بی‌انگیزگی را از خود نشان می‌دهد. خوشبختانه به کمک درمان، بیشتر تا حد زیادی بهبود یافته و احتمال بازگشت آن‌ها، کاهش می‌یابد.

بیشتر مبتلایان به اسکیزوفرنی، خطر یا خشونت بیشتری نسبت به سایر افراد جامعه ندارند. اما گاهی محدودیت منابع و امکانات در حوزه سلامت روان، ممکن است به بی‌خانمان‌شدن یا بستری‌شدن‌های متعدد آ‌ن‌ها در بیمارستان منجر شود. اما این باور که همه افراد مبتلا به اسکیزوفرنی بی‌خانمان می‌شوند یا نهایتاً در بیمارستان زندگی خواهند کرد، نادرست است. بیشتر این افراد با کنترل بیماری، می‌توانند به راحتی با خانواده‌های خود یا به صورت انفرادی زندگی کنند

 

چه عواملی احتمال ابتلا به اسکیزوفرنی را افزایش می‌دهند؟

به طور کلی، عواملی که خطر بروز اسکیزوفرنی را افزایش می‌دهند، عبارتند از:

• داشتن سابقه خانوادگی ابتلا به شیزوفرنی
• برخی از عوارض حاملگی و تولد مانند سوءتغذیه یا مواجهه با سموم یا ویروس‌هایی که ممکن است در روند رشد و تکامل مغز اختلال ایجاد کنند.
• سطوح پایین اکسیژن هنگام تولد (زایمان طبیعی طولانی‌مدت یا زایمان پیش از موعد)
• مصرف داروهای روان‌گردان در دوران نوجوانی و جوانی
• آزار جسمی یا جنسی در دوران کودکی
• از دست‌ دادن والدین یا جدایی زودهنگام از آن‌ها

شروع اسکیزوفرنی

علائم اسکیزوفرنی معمولاً اوایل دوره بزرگسالی ظاهر می‌شوند و برای تشخیص آن، علائم باید حداقل 6 ماه تداوم داشته باشند. علائم اولیه در مردان غالباً اواخر دوره نوجوانی و اوایل دهه 20 سالگی بروز می‌کنند. درحالی‌که علائم اولیه این اختلال در خانم‌ها معمولاً در دهه 20 سالگی و اوایل دهه 30 سالگی ظاهر می‌شوند. علائم خفیف‌تر مانند داشتن روابط آشفته، عملکرد ضعیف در مدرسه و بی‌انگیزگی ممکن است خیلی زودتر آشکار شوند.

قبل از تشخیص، روانپزشک باید معاینه پزشکی کاملی انجام دهد تا گزینه‌هایی مانند سوءمصرف مواد یا سایر اختلالات پزشکی و عصبی را که علائمی مشابه با اسکیزوفرنی دارند، رد کند.

در برخی افراد، اسکیزوفرنی ناگهانی و بدون هیچ علامت هشداردهنده‌ای بروز می‌کند؛ اما در اکثر افراد، به طور آهسته و با بروز علائم هشداردهنده خفیف و نیز کاهش تدریجی عملکرد، مدت‌ها قبل از شروع اولین دوره شدید، ظاهر می‌شود. اغلب اوقات، دوستان یا اعضای خانواده از همان ابتدا متوجه مشکلاتی در این افراد می‌شوند، اما نمی‌دانند این مشکل دقیقاً چیست.

در مرحله اولیه، افراد مبتلا به این اختلال ممکن است از دید دیگران، فردی غیرعادی، عجیب، بی‌انگیزه، بی‌احساس و منزوی به نظر بیایند. ممکن است به مرور زمان از اجتماع دوری کنند و کمتر به ظاهرشان اهمیت دهند، حرف‌های عجیب‌ بزنند و درکل، نسبت به زندگی و اتفاقات آن بی‌تفاوت شوند. هم‌چنین ممکن است تفریحات و سرگرمی‌هایی را که پیش از این داشته‌اند، متوقف کنند و کیفیت عملکردشان در محل کار یا مدرسه کاهش پیدا کند.

شایع‌ترین علائم هشداردهنده اولیه اسکیزوفرنی عبارتند از:

• افسردگی و کناره‌گیری از اجتماع
• خصومت و بدگمانی، واکنش افراطی به انتقاد
• بی‌توجهی به بهداشت فردی
• نگاه خیره بی‌روح و بی‌احساس
• ناتوانی در گریه‌کردن یا ابراز نادرست عواطفی مانند شادی، خنده یا گریه
• بیان جملات عجیب و غیرمنطقی، استفاده عجیب از کلمات یا صحبت‌کردن به شیوه‌ای غیرعادی
• پرخوابی یا بی‌خوابی، فراموش‌کاری، ناتوانی در تمرکز

Overthinking یا همان نشخواری فکری

آیا شما هم بیش از اندازه فکر می کنید؟ Overthinking یا هنر خلق مشکلاتی که وجود ندارند

تابه حال برایتان پیش آمده در مورد موضوعی در حال فکر کردن باشید، وقتی به خود می آیید متوجه می شوید مدت زمان طولانی است که در این فکر غرق شده اید،

به آن شاخ وبرگ های عجیب دادها ید و آن را بارها و بارها با خود تکرار کرده اید؟

دقیقا همان چیزی است که نام دارد:

بیش از اندازه فکر کردن. در این حالت شما بارها و بارها به یک موضوع فکر می کنید، ساده ترین موقعیت ها و وقایع را تجزیه و تحلیل می کنید تا اینکه تناسب بین فکری که در ذهنتان ایجاد شده با موضوعی که وجود دارد از بین برود؛ به این معنا که ممکن است موضوع در اصل بسیار کوچک باشد، اما شما در ذهنتان آن را بیش از حد بزرگ کرده باشید. مغز شما در این حالت نمی تواند این افکار را به اقدامات یا نتایج مثبت تبدیل کند، بنابراین نتیجه چه خواهد شد؟ احساس استرس و اضطراب زیاد.

انواع Overthinking و تفاوت آن با سایر مفاهیم

“بیش از اندازه فکر کردن” دو شکل عمده دارد: نشخوار ذهنی در مورد اتفاقات گذشته و نگرانی در مورد آینده.

بسیاری از افراد وقتی درگیر “بیش از اندازه فکر کردن” می شوند فکر میکنند با این عمل در حال “حل مساله” هستند،

در حالی که این جریان متفاوت از حل مساله است؛ در حل مساله شما در حال فکر کردن در مورد راه حل هستید اما در Overthinking  در مساله و مشکل غرق شده اید و با فکر آن زندگی می کنید.

بیش از اندازه فکر کردن حتی با خوداندیشی نیز متفاوت است. خوداندیشی، تاملی سالم در مورد خود ، جهت شناخت بخشی از خود و یا به دست آوردن یک دیدگاه تازه در مورد یک وضعت و عملی هدفمند است؛ در حالی که در Overthinking درگیر این موضوع می شوید که چقدر احساس بدی دارید و در مورد همه موضوعاتی که بر آنها کنترل ندارید فکر می کنید. این کار به شما کمک نمی کند که دیدگاه و بینش جدیدی در مورد موضوع  کسب کنید.

Overthinking یا همان نشخواری فکری

به خاطر داشته باشید که تفاوت بین حل مساله، خوداندیشی و “بیش از اندازه فکر کردن” در مدت زمانی که صرف این افکار می کنید نیست؛ ممکن است شما مدت زمان زیادی را صرف حل مساله یا خوداندیشی کنید، اما این زمان سازنده و پربار است. اما زمانی را که شما صرف Overthinking  می کنید خواه ۱۰ دقیقه یا ۱۰ ساعت باشد، زندگی شما را ارتقا نمی دهد.

 

نشانه های “Overthinking

• قادر نیستید از فکر کردن در مورد یک رویداد، شخص یا چیزی که در گذشته اتفاق افتاده است جلوگیری کنید. به جای اینکه به دنبال راه حل، ابتکار عمل و فعال بودن باشید، فقط فکر می کنید و نمی توانید آن را از ذهن خود خارج کنید.

• در برخی مواقع وقتی اتفاق بدی رخ می دهد، به بدترین سناریوها فکر می کنید، با سوالاتی مثل “چه اتفاقی می افتد؟” یا “چرا؟”

• از زمان حال جدا می شوید و شروع به الگوی تفکر منفی می کنید

• در مورد تجربیات روزمره و تعامل خود با مردم درگیر وسواس یا تحلیل بیش از حد می شوید.

• برای هر کلمه، فکر و اتفاق، سهمی بیش از آنچه که در واقعیت هستند در نظر می گیرید و اتفاقات را بدون آنکه در آنها حضور داشته باشید پیش خوانی می کنید

 

چگونه بر “Overthinking” غلبه کنیم؟

 

آگاهی آغاز تغییر است

قبل از شروع به مدیریت و تغییر یک عادت، باید یاد بگیرید که هنگام وقوع از آن آگاه باشید. هر وقت احساس کردید دچار احساس تردید، استرس و یا اضطراب شده اید (که آغاز Overthinkingاست)، به شرایط و نحوه پاسخ دهی خود نگاه کنید. در آن لحظات آگاهی، دانه ی تغییری است که می خواهید ایجاد کنید.

به جای آنکه فکر کنید چه اشتباهی ممکن است اتفاق بیفتد، به آنچه که می تواند به درستی پیش برود فکر کنید

در بسیاری از موارد Overthinking  ناشی از یک احساس واحد است: ترس. وقتی روی تمام چیزهای منفی که ممکن است اتفاق بیفتد تمرکز می کنید، فلج و منفعل شدن آسان است. در موقعیت بعدی که احساس کردید دوباره در حال وارد شدن به این چرخه هستید، توقف کنید. تمام مواردی را که صحیح پیش می رود تجسم کنید و آن افکار را در ذهن خود نگه دارید

افکار خود را به سمت شادی منحرف کنید

گاهی اوقات مفیدترین راه این است که گزینه هایی شاد، مثبت و سالم برای منحرف کردن حواس خود داشته باشید. فعالیت هایی مانند مدیتیشن، رقصیدن، ورزش کردن، یادگیری یک ساز، بافندگی، نقاشی و…می تواند شما را از تحلیل کردن بیش از اندازه مسائل به اندازه کافی دور کند.

Overthinking یا همان نشخواری فکری

مسائل را در یک دورنما قرار دهید

بزرگ و منفی تر کردن بیش از آنچه که باید باشد کار آسانی است. دفعه بعد که در حال ساختن کوه از کاه بودید از خود بپرسید:

این موضوع ،۵ سال آینده چقدر اهمیت خواهد داشت؟ یا حتی یک ماه دیگر؟. فقط این سوال ساده- ایجاد تغییر در چهارچوب زمانی-  گاهی اوقات میتواند در خاموش کردن Overthinking کمک کند.

انتظار کمال را متوقف کنید

این یک مورد مهم است. برای همه ما که کمال گرا هستیم. این انتظار را باید هر چه زودتر به پایان برسانیم. جاه طلب  بودن بسیار خوب است، اما هدف گذاری برای یک کمال گرایی غیرواقعی، غیرعملی و ناتوان کننده است. لحظه ای که با خود فکر می کنید “این موضوع باید بدون نقص و کامل باشد” لحظه ای است که باید به خود یادآوری کنید “انتظار برای کمال هرگز به اندازه حرکت کردن هوشمندانه نیست”

دیدگاه خود را نسبت به ترس تغییر دهید

یادآوری این موضوع  به خود که  چرا که در گذشته شکست خورده اید،و یا به طور کلی ترس زیاد از شکست، به Overthinking  دامن میزند. به خود یادآوری کنید که فقط به این دلیل که در گذشته اتفاقات آن طور که باید نیفتاده اند دلیل بر این نمی شود که در موقعیت جدید نیز این گونه باشد. هر فرصت، یک شروع دوباره است.

به این موضوع ایمان پیدا کنید که نمی توانید آینده را پیش بینی کنید

هیچ فردی نمی تواند آینده را به طور کامل پیش بینی کند؛ هر آنچه هست زمان “حال” است. اگر اکنون را صرف نگرانی در مورد آینده کنید، زمان حال را از دست داده اید. باور داشته باشید که آینده را همین اقدامات زمان حال می سازد و نگرانی در مورد آن کاری از پیش نمی برد.

 

روانشناس خوب در تهران

ازدواج چیزی فراتر از داشتن خانه و داشتن فرزند است. ازدواج به این معناست که کسی در کنار شما باشد که عمیقاً شما را دوست داشته حتی اگر شما را در بدترین حالتتان دیده باشد.

مشاوره پیش از ازدواج با یک روانشناس خوب در تهران می تواند به شما کمک کند تا درک عمیق تری از هدف ازدواج خود ایجاد کنید.

https://arameshravan.com/

درمانگر خوب در تهران

روانشناسان افرادی هستند که تحصیلات روانشناسی دارند و در زمینه درمان روان بدون دارو و با صحبت کردن فعالیت می‌کنند. روانشناسان می‌توانند در حوزه‌های مختلف روان درمانی فردی، خانواده، زوج، کودک و … فعالیت کنند. افراد زیادی

هستند که علم کافی ندارند.

https://arameshravan.com/

دکتر روانپزشک خوب در تهران

روانپزشکان به درمان اختلالاتی مانند انواع فوبیا ، اختلالات خلقی و به طور کلی اختلالات روانی می پردازند.دکتر روانپزشک تهران بیماران را با استفاده از روش ها و داروهای روان درمانی درمان می کنند.

در صورت داشتن علائم بیماری های اعصاب و روان باید به یک دکتر روانپزشک خوب در تهران مراجعه کرد.

اگر ساکن شهر تهران هستید و به دنبال دکتر روانپزشک خوب در تهران هستید پیشنهاد میکنیم با ما همراه باشید.

https://arameshravan.com/

ارتباط با ما

Call: 02144246886

Instagram:nedaye-aramesh-ravan

09924793881:eitaa

www.arameshravan.com

ندای آرامش روان