ملاک‌های شدت/ روانپریشانگی/ فروکش در دوره مانیای فعلی ( یا آخرین دوره مانیا)

ملاک‌های DSM-IV-TR در مورد مختصه‌های شدت/ روانپریشانگی/ فروکش در دوره مانیای فعلی ( یا آخرین دوره مانیا)
Serverity psychotic remission specifiers for current (or most recent) manic episode
نکته: این ملاک ها را در رقم پنجم کدگذاری کنید. حالت های خفیف، متوسط، و شدید بدون خصایص روانپریشانه و شدید با خصایص روانپریشانه را فقط وقتی می‌توان به حساب آورد که ملاک های کنونی با دوره مانیا مطابقت کنند. حالت در فروکش نسبی و در فروکش کامل در اختلال دوقطبی I تنها زمانی می‌توان بر دوره مانیا اطلاقش کرد که آخرین دوره خلقی بیمار از نوع مانیا باشد.
خفیف: حداقل ملاک‌های علامتی مربوط به دوره مانیا وجود داشته باشد.
متوسط: افزایش مفرط فعالیت ها یا مختل شدن مفرط قضاوت.
خصایص روان پریشانه: توهم یا هذیان وجود داشته باشد. در صورت امکان ذکر کنید که آیا این خصایص، هماهنگ با خلق است یا ناهماهنگ با خلق.
خصایص روانپریشانه هماهنگ با خلق: هذیان‌ها یاتوهم هایی که محتوایشان شامل مضامین تیپیک مانیا همخوانی کامل داشته باشد، مضامینی از قبیل داشتن ارزش، قدرت، دانش، یا هویتی بسیار مهم، یا داشتن رابطه خاص با یکی از اشخاص ربانی یا با فردی مشهور.
خصایص روانپریشانه ناهماهنگ با خلق: هذیان‌ها یا توهم هایی که محتوایشان شامل مضامین تیپیک مانیا از قبیله داشتن ارزش، قدرت، دانش، یا هویتی بسیار مهم، یا داشتن رابطه خاص با یکی از ربانیون یا فردی سرشناس نمی شود. از جمله این خصایص علائمی است از قبیل هذیان های گزند (که ارتباط مستقیمی با افکار یا درون‌مایه‌های خود بزرگ بین آن نداشته باشد)، کاشت فکر، و هذیان های حاکی از تحت تسلط بودن.
در فروکشی نسبی: علائم دوره مانیا وجود داشته باشد، اما ملاک‌های کامل آن دیده نشود، یا به دنبال ختم دوره مانیا، دوره‌ای بدون هیچ یک از علائم چشمگیر دوره مانیا وجود داشته باشد، منتها کمتر از دو ماه طول کشیده باشد.
در فروکشی کامل: در طول دو ماه گذشته هیچ نشانه یا علامت مهمی از اختلال مذکور وجود نداشته باشد.