خودتخریبی چیست

اگر همیشه احساس می‌کنید که شایسته شغل خوب، ترفیع یا قدردانی از خود نیستید، ممکن است به سندرم خودویرانگری مبتلا باشید. اما این سندرم قابل مدیریت است.

آیا تا به حال این سوال را از خود پرسیده‌اید که شما کی هستید و آیا واقعاً شایسته موفقیت هستید؟ احساس « خودویرانگری» می‌تواند تجربه‌ای ناخوشایند برای هر کسی باشد، به خصوص اگر در انجام کارهایتان خوب هستید.

فهمیدن اینکه چرا بسیاری از افراد این سندرم را تجربه می‌کنند به شما کمک می کند تا بدانید که در مورد آن چه کاری می‌توانید انجام دهید.

سندروم خودویرانگری به انگلیسی(impostor syndrome)، که گاهی اوقات به عنوان «سندرم خودفریبی» نیز شناخته می‌شود،

بر اساس تحقیقات سال ۲۰۱۸، سندروم خودویرانگری نوعی خودکم‌بینی و اعتقاد نادرست است که شما به اندازه‌ای که دیگران شما را می‌بینند، به خود مطمئن نیستید.

«افراد مبتلا به سندروم خودویرانگری در درونی کردن موفقیت خود مشکل دارند و آن را به عوامل خارجی مانند شانس نسبت می‌دهند»، Emma Giordano ، یک درمانگر سلامت روان در Empower Your Mind Therapy در شهر نیویورک، می‌گوید:

همه ممکن است گاهی اوقات با عدم اعتماد به نفس در توانایی‌های خود مواجه شوند. اما افرادی که سندروم خودویرانگری را تجربه می‌کنند، تمایل دارند که دستاوردهای بالایی داشته باشند و دارای پیشینه‌های تحصیلی متنوع و تجربه حرفه‌ای کافی باشند. با وجود این، آنها ممکن است اغلب احساس ناکافی بودن و خودکم‌بینی داشته باشند..

علائم و نشانه‌های سندروم خودویرانگری

افراد مبتلا به سندروم خودویرانگری تمایل دارند که تلاش‌ها، مهارت‌ها و دستاوردهای خود را دست کم بگیرند.

در اینجا برخی از علائم رایج سندرم خودویرانگی آورده شده است:

وابستگی به تأیید خارجی
ترس از اینکه انتظارات خود و دیگران را برآورده نکنید
کار بیش از حد و تلاش برای موفقیت بیشتر
خود تخریبی قبل از انجام تلاش‌های جدید

علائم سندروم خودویرانگری بسته به تجربه، شرایط، پیش زمینه و ویژگی‌های شخصیتی فرد متفاوت است.

علائم رایج همراه با سندروم خودویرانگری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

افسردگی
سطح بالایی از پریشانی
احساس گناه و شرم
رفتارهای نامناسب

خودتخریبی چیست

انواع سندروم خودویرانگری

بسته به ویژگی‌های شخصیتی و شرایط شما، سندروم خودویرانگری می‌تواند به چند روش مختلف ظاهر شود.

پنج نوع شناخته‌شده سندروم خودویرانگری عبارتند از:

کمال‌گرا

کمال‌گرایان اغلب به نقص‌های خود توجه می‌کنند تا آنچه را که به خوبی انجام داده‌اند. آنها ممکن است به ندرت از کار خود یا خود راضی باشند.

برای مثال، یک دانشجوی تحصیلات تکمیلی یک تز دکترا قوی و قانع کننده ارائه می‌دهد، اما بعد از آن فقط به یک چیز فکر می‌کند که ای کاش کار متفاوتی انجام می داد. این دانشجو حتی با وجود اینکه برای ارائه خود مورد تحسین و تمجید قرار گرفته است، باز هم احساس می‌کند که یک جعل‌کار است.

موهبت طبیعی

کسی که ضریب هوشی بالایی دارد یا مهارت‌های خاصی دارد ممکن است فکر کند که ارزش او به عنوان یک فرد به توانایی او در یادگیری سریع و آسان آن مهارت‌ها بستگی دارد.

بنابراین، آنها ممکن است وقتی قادر به یادگیری چیزی جدید به تنهایی نیستند، ناامید شوند.

مثلاً کسی که به طور طبیعی استعداد موسیقی دارد و سعی می‌کند خودش نواختن گیتاررا یاد بگیرد ممکن است وقتی بدون معلم نمی‌تواند این کار را انجام دهد، ناامید شود.

سندرم خودویرانگری ممکن است این احساس را به جنبه‌های دیگر زندگی آنها تعمیم دهد.

فردی که به تنهایی کار می‌کند

کسی که به تنهایی کار می‌کند ممکن است مشکل داشته باشد که از دیگران کمک بخواهد، حتی زمانی که واقعاً به آن نیاز دارد.

مثلاً یک سردبیری که وظایف زیادی را بر عهده گرفته و چندین مهلت زمانی را برای رسیدن به اهداف انتشار ماهانه خود بعلت عدم درخواست کمک از همکاران خود از دست داده است. این ممکن است به دلیل ترس از اینکه دیگران فکر کنند که قادر به انجام کار خود نیستند.

فردی که احساس می‌کند هرگز کافی نیست

یک متخصص ممکن است حتی با داشتن مهارت‌ها و دستاوردهای زیاد، باز هم احساس کند که به اندازه کافی خوب نیست.

مثلاً یک زن با بیش از ده سال سابقه در صنعت تبلیغات که مدیر یک تیم از افراد کم‌تجربه‌تر است، ممکن است احساس کند که هرگز نمی‌تواند به اندازه همکاران مرد خود که مدیریت آژانس را بر عهده دارند، موفق باشد.

این نوع افراد ممکن است همیشه در مقایسه با دیگران احساس کمبود کنند و به موفقیت‌های خود شک داشته باشند. آنها ممکن است از پذیرفتن مسئولیت‌های جدید یا درخواست کمک از دیگران خودداری کنند، زیرا احساس می‌کنند که نمی‌توانند انتظارات را برآورده کنند.

این احساسات می‌تواند بر زندگی شخصی و حرفه‌ای این افراد تأثیر منفی بگذارد. آنها ممکن است از روابط خود عقب بمانند، از فرصت‌های شغلی جدید اجتناب کنند و در نهایت از زندگی خود لذت نبرند.

فردی که در قالب یک قهرمان زندگی می‌کند

افراد مبتلا به این نوع سندرم خودویرانگری اغلب خود را فراتر از محدودیت‌های خود تحت فشار قرار می‌دهند. آنها ممکن است احساس کنند که دیگران اعتقاد ندارند که آنها قادر به موفقیت هستند. این همچنین ممکن است ناشی از این احساس باشد که برخی از مردم انتظارات متفاوتی از شما نسبت به دیگران دارند.

چه عواملی باعث سندرم خودبرترپنداری می‌شوند؟

سندرم خودویرانگری ممکن است به برخی از شرایط سلامت روان مانند اختلال اضطراب اجتماعی یا اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی مرتبط باشد.

برخی از محیط‌های حرفه‌ای یا شرایط محل کار ممکن است به پرورش احساسات سندرم خودویرانگری کمک کند، به ویژه آنهایی که:

غیرقابل حمایت
ناسالم
بیش از حد انتقادی
استثماری
منجر به روحیه پایین

محیط‌های کاری که در آن کارمندان احساس می‌کنند عملکرد خوبی ندارند می‌تواند باعث ایجاد شک و تردید در خود شود.

علاوه بر این زنان بیشتر از مردان دچار سندرم خودویرانگری می‌شوند. از آنجا که افراد از گروه‌های حاشیه‌ای نیز به طور نامتناسبی تحت تأثیر قرار می‌گیرند، ممکن است در دفاع از خود در محل کار بیشتر مشکل داشته باشند.

چگونه با سندرم خودویرانگری مقابله کنیم؟

برای غلبه بر احساسات ناامنی، مفید است که خودتان را به خاطر ویژگی‌های منحصر به فردی که شما را شما می‌سازد، یادآوری کنید. این همیشه به طور طبیعی اتفاق نمی‌افتد.

می‌توانید با شناسایی نقاط قوت ذاتی خود و مهارت‌های آموخته شده و بررسی جنبه‌های شخصیتی خود که شما را از دیگران متمایز می‌کند، شروع کنید.

درک اینکه شما چه کسی هستید و چه چیزی شما را به حرکت درمی‌آورد، می‌تواند به شما در ایجاد اعتماد به نفس و عزت نفس کمک کند و به شما کمک کند تا فردیت خود را همراه با توانایی‌های خود بپذیرید.

توسعه خودآگاهی نیز بسیار مهم است. Giordano یک فرآیند پنج مرحله‌ای را برای کمک به شما در مقابله با سندرم خودویرانگری توصیه می‌کند:

۱. افکار خود را بپذیرید

تمرین آگاهی ذهنی به معنای توجه به افکار خود در آن لحظه و بررسی تأثیر آنها بر شماست. مشاهده یا آگاهی از هرگونه افکار منفی می‌تواند به شما امکان دهد آنها را به چالش بکشید و بازنگری کنید.

۲. شواهد را در نظر بگیرید

به یاد داشته باشید که برای رسیدن به جایی که هستید بسیار سخت کار کرده اید. ممکن است بخواهید تحریف‌های شناختی یا فیلترهای فکری را که ممکن است خلاف آن را به شما می‌گویند بررسی کنید. در نظر بگیرید که آیا شواهدی وجود دارد که نشان دهد شما به آن تعلق ندارید.

احتمالاً متوجه خواهید شد که شواهد بیشتری وجود دارد که نشان می‌دهد شما لایق هستید.

سعی کنید لیستی از دستاوردهای خود که شما را به اینجا رسانده است تهیه کنید (و آن را در دسترس داشته باشید در صورت نیاز به یادآوری).

۳. جملات تاکیدی مثبت می تواند کمک کند

جملات تاکیدی جملات مثبت و کوتاهی هستند که می‌توانید آنها را در معرض دید قرار دهید تا به یاد داشته باشید که چقدر ارزشمند هستید.

هرچه خاص‌تر باشند، بهتر است. یادداشت‌های چسبنده رنگی برای این تمرین مناسب هستند.

جیوردانو پیشنهاد می‌کند عباراتی مانند “من برای آنچه دارم سخت کار کرده‌ام” یا “من شایسته موفقیت خود هستم” را بیان کنید.

۴. سعی کنید احساسات خود را با دیگران در میان بگذارید

در حالی که ممکن است نخواهید احساسات بی‌ارزش خود را به کل جهان اعلام کنید، جیوردانو توصیه می‌کند آنچه را که در حال تجربه آن هستید با اعضای خانواده مورد اعتماد، دوستان، همکاران یا مربیان خود در میان بگذارید. آنها احتمالاً در مقطعی این احساسات را تجربه کرده‌اند.

جیوردانو می‌گوید: “این می‌تواند مفید باشد که بدانید در شک و تردید خود تنها نیستید.”

۵. تعیین اهداف واقع بینانه را در نظر بگیرید

شما می توانید با تعیین اهداف معقول که می توانید مدیریت کنید، خود را برای موفقیت آماده کنید.

در حالی که مهم است خود را به چالش بکشید، اهداف غیرواقعی یا بلندپروازانه می‌توانند منجر به ناامیدی و شکست شوند.

البته، هر وقت به اهداف خود رسیدید، سعی کنید موفقیت‌های خود را جشن بگیرید.

خودتخریبی چیست

لزومی ندارد که سندرم ایمپوستور شما را از پذیرفتن آنچه هستید و اعتراف به دستاوردهایتان باز دارد.

سعی کنید صدای منتقد درونی خود را با تاکید مجدد به خود که شایسته هستید و متعلق به این مکان هستید ، به چالش بکشید.

در حالی که پرورش پذیرش خود مستلزم تمرین است، اما یکی از اجزای کلیدی ایجاد یک حس قوی از خودپنداره و عزت نفس است.

به یاد داشته باشید که صحبت کردن با یک متخصص سلامت روان می تواند به شما یادآوری کند که در این احساس تنها نیستید.

اطراف خود را با افرادی در نظر بگیرید که به شما احترام می گذارند و شما را تحسین می کنند و می توانند تمام هدایای منحصر به فردی را که باید ارائه دهید را به شما یادآوری کنند.

روانشناس خوب در تهران

ازدواج چیزی فراتر از داشتن خانه و داشتن فرزند است. ازدواج به این معناست که کسی در کنار شما باشد که عمیقاً شما را دوست داشته حتی اگر شما را در بدترین حالتتان دیده باشد.

مشاوره پیش از ازدواج با یک روانشناس خوب در تهران می تواند به شما کمک کند تا درک عمیق تری از هدف ازدواج خود ایجاد کنید.

https://arameshravan.com/

درمانگر خوب در تهران

روانشناسان افرادی هستند که تحصیلات روانشناسی دارند و در زمینه درمان روان بدون دارو و با صحبت کردن فعالیت می‌کنند. روانشناسان می‌توانند در حوزه‌های مختلف روان درمانی فردی، خانواده، زوج، کودک و … فعالیت کنند. افراد زیادی

هستند که علم کافی ندارند.

https://arameshravan.com/

دکتر روانپزشک خوب در تهران

روانپزشکان به درمان اختلالاتی مانند انواع فوبیا ، اختلالات خلقی و به طور کلی اختلالات روانی می پردازند.دکتر روانپزشک تهران بیماران را با استفاده از روش ها و داروهای روان درمانی درمان می کنند.