مقیاس تعلل ورزی تصمیم گیری(DPS):

در این پژوهش تعلل ورزی در تصمیم گیری به کمک این مقیاس سنجیده شد. این مقیاس دارای پنج ماده خود گزارشی است که توسط مان^[2] (1982) برای سنجش تعلل ورزی در موقعیت­های تصمیم گیری ساخته شده است. ماده­های این مقیاس به کمک پنج گزینه به روش لیکرت نمره گذاری می­شوند و نمره بالاتر در این مقیاس نشان دهنده سطح بالاتر تعلل ورزی است. بررسی­ها بیانگر پایایی و روایی مطلوب این مقیاس هستند ( اسپاد، هیو و نیک سویس^[3]، 2006). همچنین ایفرت و فراری (1989) روایی سازه این مقیاس را تایید نمودند. حسینی و خیر (2009) پایایی این این مقیاس را به روش همسانی درونی بررسی کردند و ضریب آلفای 78/0 را به دست آوردند. روایی این مقیاس نیز به روش تحلیل عامل و مولفه­های اصلی بررسی گردید. ملاک استخراج عوامل، ارزش ویژه بالاتر از یک و شیب منحنی اسکری بود نتایج نشان دهنده وجود یک عامل عمومی در کل مقیاس بود. مقدار ضریب KMO (شاخص کفایت نمونه) و آزمون کرویت بارتلت (شاخص کفایت ماتریس همبستگی) نشان از وجود شواهد کافی برای روایی سازه داشت. مقدار KMO، 75/0 و نمره خی آزمون بارتلت 57/330 به دست آمده که از نظر آماری معنی دار است (001/0≥P). نتایج این تحلیل بیانگر آن بود که این عامل 03/56 درصد از واریانس کل را پیش بینی می­نماید (حسینی و خیر، 2009).

Decisional Procrastination scale (DPS)

(Mann, 1982)

[1]. Decisional Procrastination Scale

[2]. Mann

[3]. Hiou&Nikcevic