روانشناسی اختلال نعوظ چیست؟

روانشناسی اختلال نعوظ

روانشناسی اختلال نعوظ عبارت است از ناتوانی در نعوظ و یا حفظ نعوظ به‌میزانی که توانایی فرد جهت رابطه جنسی و دخول را از او سلب می‌کند.

در صورتی که گاهی فرد دچار ناتوانی در نعوظ شود، نباید باعث نگرانی شده و آن را اختلال نعوظ محسوب کرد؛ زیرا به‌صورت موقعیتی این امر می‌تواند اتفاق بیفتد. اما اگر ناتوانی در نعوظ برای مدتی در فرد ادامه پیدا کند، باعث استرس، کاهش عزت‌نفس و ایجاد مشکل در رابطه می‌شود.

از جمله نشانه‌های اختلال نعوظ یا ناتوانی در نعوظ می‌تواند موارد زیر را شامل شود:

تداوم مشکل در ایجاد نعوظ

تداوم مشکل در حفظ نعوظ

کاهش میل جنسی

دلایل ایجاد اختلال نعوظ – دلایل ناتوانی در نعوظ

ناتوانی در نعوظ می‌تواند ناشی از عوامل ۱) فیزیکی ۲) روانی و یا ۳) ترکیبی از آنها باشد. برانگیختگی مردان فرایندی است که قسمت‌های زیادی را در بر می‌گیرد، از جمله: مغز، هورمون‌ها، هیجانات، عصب‌ها، ماهیچه‌ها و رگ‌های خونی. اشکال در هر یک از این قسمت‌ها باعث ایجاد اختلال نعوظ می‌شود. علاوه بر عوامل فیزیکی، عوامل روانی مانند استرس، اضطراب و افسردگی نیز در ایجاد ناتوانی در نعوظ نقش بازی می‌کند.

گاهی نیز ترکیبی از عوامل فیزیولوژیکی و روانی باعث اختلال نعوظ می‌شود. به‌طور مثال، یک مشکل فیزیکی جزیی در فرد باعث می‌شود پاسخ‌های کندتری به تحریکات جنسی بدهد. این مساله باعث نگرانی و اضطراب فرد می‌شود و این اضطراب، ناتوانی در نعوظ را در فرد بیشتر می‌کند. بیشتر شدن ناتوانی باز هم اضطراب او را افزایش می‌دهد و فرد به یک دور باطل دچار می‌شود.

عوامل فیزیکی که باعث اختلال نعوظ می‌شوند عبارتند از:

بیماری قلبی

گرفتگی رگ‌های خونی (آترواسکلروز)

کلسترول بالا

فشار خون بالا

دیابت

چاقی

پارکینسون

مولتیپل اسکلروزیس

اثرات جانبی بعضی داروها

استفاده از تنباکو

زخم آلت تناسلی

اعتیاد به الکل یا مواد

سرطان پروستات یا پروستات پیشرفته

عمل یا جراحت‌های منطقه لگن یا نخاع

افزایش سن. با افزایش سن، مدت زمان بیشتری برای تحریک شدن نیاز است و نعوظ، مدت کمتری به‌طول می‌انجامد و آلت تناسلی مانند گذشته سفت نمی‌شود.

عوامل روانی که باعث اختلال نعوظ می‌شوند عبارتند از:

افسردگی، اضطراب یا مشکلات دیگر سلامت روان

استرس

مشکلات ارتباطی ناشی از استرس، ناتوانی در برقراری ارتباط سالم و سایر نگرانی‌ها

کمبود عزت‌نفس

عوارض جانبی ناشی از ناتوانی در نعوظ

نارضایتی از ارتباط جنسی

استرس و اضطراب

احساس شرم و کاهش عزت‌نفس

مشکلات ارتباطی

ناتوانی در حامله کردن همسر

تشخیص اختلال نعوظ

در صورتی که فرد اختلال نعوظ را تنها در موقعیت‌های خاصی تجربه می‌کند و در موقعیت‌های دیگری ارکشن دارد (به‌طور مثال با همسر خود توانایی نعوظ ندارد، ولکن با یک فاحشه به‌راحتی نعوظ پیدا می‌کند)، بدون هدف مقاربت گاهاً نعوظ پیدا می‌کند، در بعضی مواقع در صبحگاه با نعوظ بیدار می‌شود و یا در حین خودارضایی به‌راحتی نعوظ پیدا می‌کند، لزومی به تشخیص‌های پزشکی گران‌قیمت سلامت جسمی در او وجود ندارد و می‌توان اطمینان داشت مشکل فرد، روانی است. در غیر اینصورت برای پیدا کردن علت مشکل، ازمایشات زیر را باید انجام داد.

اختلال نعوظ عبارت است از ناتوانی در نعوظ و یا حفظ نعوظ به‌میزانی که توانایی فرد جهت رابطه جنسی و دخول را از او سلب می‌کند.

از جمله نشانه‌های اختلال نعوظ یا ناتوانی در نعوظ می‌تواند موارد زیر را شامل شود:

تداوم مشکل در ایجاد نعوظ
تداوم مشکل در حفظ نعوظ
کاهش میل جنسی

عوارض جانبی ناشی از ناتوانی در نعوظ

نارضایتی از ارتباط جنسی
استرس و اضطراب
احساس شرم و کاهش عزت‌نفس
مشکلات ارتباطی
ناتوانی در حامله کردن همسر

روانشناسی پیشگیری از اختلال نعوظ

سبک زندگی سالم و مراقبت از سلامت خود، مهمترین نکته برای پیشگیری از اختلال نعوظ است. رعایت موارد زیر به جلوگیری از ایجاد ناتوانی در نعوظ کمک می‌کند:

چک‌آپ کردن خود برای مدیریت و کنترل دیابت، بیماری قلبی و سایر مشکلات سلامت جسم
استعمال سیگار، الکل و مواد غیرقانونی را متوقف کنید
به‌طور منظم ورزش کنید
راهکارهایی برای کاهش اضطراب خود اختیار کنید
برای از بین بردن افسردگی، اضطراب و سایر مشکلات سلامت روان از متخصصین کمک بگیرید
وزن خود را کم کنید و از غذاهای پرچرب پرهیز کنید
بر روی ارتباط زناشویی خود کار کنید.

تشخیص اختلال نعوظ

۱)معاینات بدنی ۲) آزمایش خون ۳) آزمایش ادرار ۴) الترا ساوند (دستگاهی است که جریان خون به آلت را بررسی می‌کند).

درمان‌های پزشکی ناتوانی در نعوظ

درمان دارویی: از جمله داروهایی که برای درمان اختلال نعوظ تجویز می‌شود، شامل: سیلدنافیل- تالادافیل- واردنافیل- اوانافیل می‌باشد که همگی باعث افزایش تأثیر نیتریک اکسید می‌شود. نیتریک اکسید باعث ریلکس شدن ماهیچه‌های آلت تناسلی می‌شود که خود باعث افزایش جریان خون و نعوظ در فرد در هنگام تحریک می‌شود. این داروها برای همه افراد موثر نمی‌باشد. به‌طور مثال، افرادی که جراحی پروستات کرده‌اند و یا دیابت دارند از این داروها سودی نمی‌برند. برای بعضی افراد نیز مصرف این داروها خطرناک است. به‌طور مثال، برای افرادی که بیماری قلبی دارند، فشار خون بالا دارند و یا اگر داروهای نیترات مصرف می‌کنند.

تزریق آلپروستادیل:

استفاده از تزریق الپروستادیل در اطراف آلت تناسلی توسط خود فرد باعث می‌شود تا فرد حداکثر تا یک‌ساعت پس از تزریق بتواند نعوظ پیدا کند.

تستسترون درمانی:

در گروهی از مردان، عدم نعوظ ناشی از کمبود هورمون تستسترون است که با تستسترون درمانی فرد بهبود می‌یابد.

پمپ آلت تناسلی:

در این روش، تیوبی دور آلت تناسلی قرار می‌گیرد و هوای درون تیوب تخلیه می‌شود. این کار باعث می‌شود درون تیوب خلاء ایجاد شود و در نتیجه خون درون آلت تناسلی به جریان بیفتد و نعوظ ایجاد شود.

ایمپلنت در آلت تناسلی:

در این روش که از طریق جراحی صورت می‌گیرد، دستگاهی درون دو طرف آلت تناسلی قرار می‌گیرد. این روش تنها زمانی که روش‌های دیگر جواب ندادند، انجام می‌شود.

روان‌درمانی و روانشناسی اختلال نعوظ

در صورتی که مشکل اختلال نعوظ علت فیزیولوژیکی نداشته باشد، می‌توان از طریق کم کردن استرس، اضطراب و افسردگی و یا حل کردن مشکلی که باعث اضطراب می‌شود، در جهت بهبود اختلال نعوظ گام برداشت.

در مواقعی نیز اختلال نعوظ بازتابی از مشکلات موجود در روابط زوجین می‌باشد که باید با یک درمانگر مشاوره صورت پذیرد. بعضی مواقع اختلال نعوظ در مرد به‌جهت خشم درونی از همسر و یا شریک جنسی است. در این حالت، فرد با ناتوانی در نعوظ خود و ناکام‌سازی شریک جنسی، ناخودآگاه قصد انتقام از او را دارد.

در مواقعی نیز فرد دچار ناتوانی موقتی نعوظ می‌شود. شرایطی که برای هر مردی پیش می‌آید. در این حالت اگر روابط زوجین مناسب نباشد و مورد انتقاد و سرزنش همسر قرار گیرد، فرد دچار اضطراب عملکرد می‌شود. در این شرایط فردی که عزت‌نفس اندکی نیز دارد دچار اضطراب عملکرد بیشتری می‌شود و در دفعات آتی عملکرد بدتری خواهد داشت و در نتیجه بیشتر مورد سرزنش قرار می‌گیرد و عملکرد او بیشتر خراب می‌شود.

برخی افراد تنها با افراد فاحشه و یا افرادی که از لحاظ موقعیت اجتماعی آنها را پایین‌تر از خود می‌دانند، توان برقراری رابطه جنسی دارند که به این حالت مادونا کمپلکس می‌گویند. در این حالت، فرد به‌جهت فقدان عزت‌نفس، خود را لایق برقرای رابطه با همسر خود نمی‌داند و تنها با افراد فاحشه می‌تواند رابطه جنسی برقرار کند.

شناخت درمانی و تغییر باورهای غلط در فرد و کمک به کاهش اضطراب در فرد می‌تواند به بهبود اختلال نعوظ فرد کمک کند. استفاده از تکنیک‌های مسترز جانسون نیز در روند درمان اختلال نعوظ موثر است.

علائم اختلال نعوظ در مردان

برای تشخیص اختلال نعوظ باید حداقل یکی از حالت‌های زیر در تمام (۷۵ یا ۱۰۰درصد) فعالیت‌های جنسی فرد وجود داشته باشد (فعالیت جنسی باید دو نفره باشد و شامل خودارضایی نمی‌شود):

دشواری واضح در رسیدن به نعوظ در طول فعالیت جنسی
دشواری قابل ملاحظه در حفظ نعوظ تا پایان فعالیت جنسی
کاهش قابل ملاحظه در سفتی نعوظ

این نشانه‌ها باید به طور مداوم به مدت ۶ ماه در روابط جنسی دیده شوند.

ریشه اصلی اختلال نعوظ در اقایان چیست؟

اگر مردی نعوظ صبحگاهی را تجربه میکند، اما در طی رابطه جنسی قادر به حفظ نعوظ نیست، مشکل به احتمال زیاد علت روانی دارد.

در سبب‌شناسی‌های جسمی بروز مشکلات نعوظی تدریجی بوده و در بلندمدت رخ می‌دهد.

اختلالات ناگهانی و کوتاه‌مدت اغلب ناشی از عوامل روانی هستند.

اضطراب عملکردی، باعث می‌شود که مرد فکر کند نعوظ سریعی نداشته یا نعوظش به اندازه کافی سفت نبوده یا به اندازه کافی دوام نداشته است.

زمانی که مرد حتی فقط یک‌بار دچار نعوظ ناموفق شود ممکن است چرخه معیوبی به وجود آید که طی آن فرد انتظار دارد که به مشکلات نعوظی دچار شود. در این شرایط فکرهای منفی افزایش می‌یابد و این تفکرات می‌تواند عزت‌نفس وی را کم کند.

افسردگی، عصبانیت، اضطراب، کمبود اعتماد به‌ نفس و تصویر بد از بدن می‌تواند اثر منفی بر تمایلات جنسی و تحریک داشته باشد.

علاوه بر این اختلال نعوظ می‌تواند نتیجه یا علت دیگر اختلالات جنسی مانند کم میلی در آقایان یا انزال زودرس باشد.

در سنین بالاتر، مردها تمایل دارند از عملکرد جنسی خود در جوانی به عنوان مرجعی برای توصیف عملکرد جنسی خود استفاده کنند.

اینکه روانشناسی اختلال نعوظ زمان بیشتری را بطلبد و مانند قبل سریع نباشد ممکن است از سوی فرد به عنوان یک اختلال جنسی تعبیر شود نه یک تغییر در عملکرد جنسی.