• مقالات

    اختلال شخصیت مرزی چیست؟

    اختلال شخصیت مرزی چیست؟

    اختلال شخصیت مرزی یا (BPD) نوعی وضعیت سلامت روان است. افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی  دارای نوسانات شدید خلقی، روابط ناپایدار و مشکل در کنترل احساسات خود هستند. آنها در معرض خطر بیشتری برای خودکشی و رفتارهای خود ویرانگر هستند. اما اختلال شخصیت مرزی چیست؟ علائم شخصیت مرزی چیست؟ تشخیص و درمان اختلال شخصیت مرزی چگونه است؟

    اختلال شخصیت مرزی یا به انگلیسی Borderline Personality Disorder نوعی وضعیت سلامت روانی است که با نوسانات شدید خلق و خو، بی ثباتی در روابط بین فردی و تکانشگری مشخص می‌شود. افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ترس شدیدی از تنها شدن دارند و در تنظیم احساسات خود به ویژه خشم مشکل دارند. آنها همچنین تمایل به نشان دادن رفتارهای تکانشی و خطرناک، مانند رانندگی پرخطر و تهدید به خودآزاری دارند. همه این رفتارها حفظ روابط را برای آنها دشوار می‌کند.

    اختلال شخصیت مرزی یکی از گروه‌هایی از شرایط به نام اختلال شخصیت «خوشه B» است که شامل رفتارهای نمایشی و نامنظم است. اختلالات شخصیت، الگوهای رفتاری مزمن و دراز مدتی هستند که رفتار فرد را انعطاف ناپذیر و پریشان می‌کند. بسیاری از افرادی که با اختلال شخصیت مرزی زندگی می‌کنند نمی‌دانند که به آن مبتلا هستند و ممکن است متوجه نباشند که راه سالم‌تری برای رفتار و ارتباط با دیگران وجود دارد.

    تفاوت بین اختلال شخصیت مرزی و اختلال دوقطبی چیست؟

    در حالی که اختلال دو قطبی نیز با نوسانات گسترده در خلق و خو و رفتار فرد بیمار مشخص می‌شود، با اختلال شخصیت مرزی (BPD) بسیار متمایز است. در شخصیت مرزی، خلق و خو و رفتار به سرعت در پاسخ به استرس فرد تغییر می‌کند، به ویژه در هنگام تعامل با افراد دیگر، در حالی که در اختلال دوقطبی، خلق و خوی پایدارتر و کمتر واکنشی است. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نیز برخلاف افراد مبتلا به BPD، تغییرات قابل توجهی در انرژی و فعالیت دارند.

    شخصیت مرزی چه کسانی را تحت تاثیر قرار می‌دهد؟

    بیشتر اختلالات شخصیتی در سالهای نوجوانی و زمانی که شخصیت شما بیشتر رشد می‌کند و بالغ می‌شود دیده می‌شوند. در نتیجه، تقریباً همه افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بالای 18 سال سن دارند.

    اگرچه هر کسی ممکن است به BPD مبتلا شود، اما اگر سابقه خانوادگی اختلال شخصیت مرزی داشته باشید، احتمال ابتلا به این بیماری در شما بیشتر است. افراد مبتلا به سایر بیماری‌های روانی مانند

    استرس و اضطراب و افسردگی یا اختلالات خوردن نیز در معرض خطر بیشتری قرار دارند. تقریباً 75 درصد از افرادی که به اختلال شخصیت مرزی تشخیص داده می‌شوند، زنان هستند.

    علت اختلال شخصیت مرزی

    روان پزشکان بر این باورند که BPD به دلیل ترکیبی از عوامل زیر است:

    • سوء استفاده و آسیب‌های دوران کودکی: تا 70 درصد از افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی در کودکی مورد آزار و تجاوز جنسی، عاطفی یا فیزیکی قرار گرفته‌اند. طلاق والدین، دلبستگی ضعیف والدین نسبت به فرزنداشان، مرزهای نامناسب خانوادگی و اختلال مصرف مواد مخدر در والدین نیز با اختلال شخصیت مرزی مرتبط است.
    • ژنتیک: برخی مطالعات نشان می‌دهند که اگر سابقه خانوادگی BPD دارید، به احتمال زیاد به این بیماری مبتلا شوید.
    • تغییرات مغزی: در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی، بخش‌هایی از مغز که احساسات و رفتار را کنترل می‌کند، به درستی ارتباط برقرار نمی‌کند که موجب بروز مشکلاتی بر نحوه عملکرد مغز آنها می‌شود.

    اختلال شخصیت مرزی چیست؟

    علائم اختلال شخصیت مرزی

    علائم و نشانه‌های اختلال شخصیت مرزی معمولاً در اواخر سال‌های نوجوانی یا اوایل بزرگسالی ظاهر می‌شوند. همچنین وقوع یک رویداد نگران کننده یا تجربه استرس‌زا می‌تواند علائم فرد بیمار را تحریک کند یا آنها را بدتر کند. با گذشت زمان، علائم معمولا کاهش می‌یابند و ممکن است به طور کامل از بین بروند. با این‌حال علائم اختلال شخصیت مرزی می‌تواند از نوع قابل کنترل آن تا نوع بسیار شدید این بیماری متغیر باشد و شامل هر ترکیبی از موارد زیر باشد

    ترس از رها شدن

    برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی معمول است که از تنهایی احساس ناراحتی کنند. وقتی افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی احساس می‌کنند که رها شده یا مورد بی توجهی قرار گرفته‌اند، احساس ترس یا خشم شدید می‌کنند. آنها ممکن است محل اختفای عزیزان خود را ردیابی کنند یا مانع از ترک آنها شوند.

    روابط ناپایدار و شدید

    افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی حفظ روابط شخصی سالم را چالش برانگیز می‌دانند زیرا تمایل دارند دیدگاه خود را نسبت به دیگران به طور ناگهانی و چشمگیر تغییر دهند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی در برقراری برخی روابط مانند دوستی، ازدواج و ارتباط با اعضای خانواده اغلب آشفته و بی ثبات هستند.

    خودانگاره یا احساس ناپایدار از خود

    افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی اغلب تصوری مخدوش یا نامشخصی از خود دارند و اغلب احساس گناه یا شرم می‌کنند و خود را بد می‌بینند. آنها همچنین ممکن است به طور ناگهانی و چشمگیری تصویر خود را تغییر دهند که با تغییر ناگهانی اهداف، نظرات، شغل یا دوستان خود نشان داده می‌شود. آنها همچنین تمایل دارند پیشرفت خود را خراب کنند. به عنوان مثال، آنها ممکن است عمداً در یک آزمون مردود شوند، روابط خود را خراب کنند یا از یک شغل اخراج شوند.

    تغییرات سریع خلق و خو

    افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ممکن است تغییرات ناگهانی را در احساس خود نسبت به دیگران، خود و دنیای اطراف خود تجربه کنند. احساسات غیرمنطقی از جمله عصبانیت غیرقابل کنترل، ترس، اضطراب و نفرت به طور مکرر و ناگهانی در این افراد تغییر می‌کنند. این نوسانات معمولاً فقط چند ساعت و به ندرت بیشتر از چند روز طول می‌کشد.

    خودآزاری مکرر یا رفتار خودکشی

    افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ممکن است پوست خود را بریده، بسوزانند یا به خود صدمه بزنند. آنها همچنین ممکن است افکار خودکشی داشته باشند.

    احساس پوچی دائمی

    بسیاری از افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی احساس غمگینی، بی حوصلگی، برآورده نشدن یا خالی بودن میکنند. احساس بی‌ارزشی و نفرت از خود نیز در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی رایج است.

    افکار پارانوئید موقت

    اپیزودهای تجزیه‌ای، افکار پارانوئید و گاهی اوقات توهم ممکن است در اثر استرس شدید و یا معمولاً ترس از رها شدن، ایجاد شوند. این علائم موقتی هستند و معمولا آنقدر شدید نیستند که به عنوان یک اختلال جداگانه در نظر گرفته شوند.

    همه افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی این علائم را تجربه نمی‌کنند. شدت، فراوانی و طول مدت علائم برای هر فرد منحصر به فرد است.

    اختلال شخصیت مرزی چیست؟

    تشخیص اختلال شخصیت مرزی

    شخصیت افراد، در طول رشد و دوره کودکی و نوجوانی به تکامل خود ادامه می‌دهد. به همین دلیل، روان پزشکان معمولاً فرد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی را تا سن 18 سالگی تشخیص نمی‌دهند. گاهی اوقات، اگر علائم قابل توجه باشد و حداقل یک سال طول بکشد، ممکن است یک فرد کمتر از 18 سال نیز به BPD تشخیص داده شود. تشخیص اختلالات شخصیت، از جمله اختلال شخصیت مرزی، می‌تواند دشوار باشد، زیرا اکثر افراد مبتلا به اختلال شخصیت بینشی نسبت به رفتار مخرب و الگوهای فکری خود ندارند.

    هنگامی که آنها به دنبال کمک هستند، اغلب به دلیل شرایطی مانند اضطراب یا افسردگی ناشی مشکلات ایجاد شده توسط اختلال شخصیت آنها است، مانند طلاق یا روابط از دست رفته، نه خود اختلال. یک پزشک متخصص روان مانند روانپزشک، روانشناس یا مددکار اجتماعی بالینی می‌تواند اختلال شخصیت مرزی را تشخیص دهد.

    درمان اختلال شخصیت مرزی

    درمان اختلال شخصیت مرزی از نظر تاریخی چالش برانگیز بوده است. اما با روش‌های درمانی جدیدتر و مبتنی بر شواهد، بسیاری از افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی با علائم کمتر، بهبود عملکرد و کیفیت زندگی بهتر را تجربه می‌کنند. اما درمان موثر نیاز به زمان، صبوری و تعهد دارد. درمان ممکن است شامل روان درمانی (گفتار درمانی)، مصرف برخی داروها یا هر دو باشد. اگر بسیار مضطرب هستید یا در خطر آسیب رساندن به خود یا دیگران هستید، ممکن است روانپزشک شما یک اقامت کوتاه مدت در بیمارستان را توصیه کند. با اینحال انواع روش‌های درمانی که می‌تواند به درمان اختلال شخصیت مرزی کمک کند عبارتند از:

    رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT): رفتار درمانی دیالکتیکی نوعی درمان است که به طور خاص برای افراد مبتلا به شخصیت مرزی ایجاد شده است. DBT بر کمک به پذیرش واقعیت زندگی و رفتارهای خود و همچنین کمک به یادگیری ایجاد تغییر در زندگی خود از جمله رفتارهای غیرمفید تمرکز می‌کند. این مهارت‌ها به شما در کنترل احساسات شدید، کاهش رفتارهای خود مخرب و بهبود روابط کمک می‌کنند.

    درمان شناختی رفتاری (CBT): درمان شناختی رفتاری نوعی درمان ساختاریافته و هدف‌گرا است. در این روش، روانشناس به شما کمک می‌کند افکار و احساسات خود را از نزدیک ببینید. متوجه خواهید شد که افکار شما چگونه بر اعمال شما تأثیر می‌گذارد. از طریق درمان شناختی رفتاری، می‌توانید افکار و رفتارهای منفی را بیاموزید و یاد بگیرید که الگوها و عادات فکری سالم‌تری داشته باشید.

    پیشگیری از اختلال شخصیت مرزی

    متأسفانه هیچ راهی برای پیشگیری از اختلال شخصیت مرزی وجود ندارد. بیشتر اوقات، علائم BPD با افزایش سن به تدریج کاهش می‌یابد. حتی دیده شده است که علائم برخی از افراد مبتلا به این عارضه در 40 سالگی ناپدید می‌شوند. با درمان مناسب، بسیاری از افراد مبتلا به BPD یاد می‌گیرند که علائم خود را مدیریت کرده و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند.

    کلام اخر

    اختلال شخصیت مرزی (BPD) نوعی وضعیت سلامت روان است. افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی دارای نوسانات شدید خلقی، روابط ناپایدار و مشکل در کنترل احساسات خود هستند. مهم است که به یاد داشته باشید که اختلال شخصیت مرزی (BPD) یک وضعیت سلامت روان است. مانند همه شرایط سلامت روان، جستجوی کمک به محض ظاهر شدن علائم می‌تواند به کاهش اختلالات در زندگی شما کمک کنند. متخصصان سلامت روان می‌توانند طرح‌های درمانی ارائه دهند که می‌تواند به افراد مبتلا به BPD کمک کند تا افکار و رفتارهای خود را مدیریت کنند.

     

    روانشناس خوب در تهران
    ازدواج چیزی فراتر از داشتن خانه و داشتن فرزند است. ازدواج به این معناست که کسی در کنار شما باشد که عمیقاً شما را دوست داشته حتی اگر شما را در بدترین حالتتان دیده باشد.
    مشاوره پیش از ازدواج با یک روانشناس خوب در تهران می تواند به شما کمک کند تا درک عمیق تری از هدف ازدواج خود ایجاد کنید.
    https://arameshravan.com/
    درمانگر خوب در تهران
    روانشناسان افرادی هستند که تحصیلات روانشناسی دارند و در زمینه درمان روان بدون دارو و با صحبت کردن فعالیت می‌کنند. روانشناسان می‌توانند در حوزه‌های مختلف روان درمانی فردی، خانواده، زوج، کودک و … فعالیت کنند. افراد زیادی
    هستند که علم کافی ندارند.
    https://arameshravan.com/
    دکتر روانپزشک خوب در تهران
    روانپزشکان به درمان اختلالاتی مانند انواع فوبیا ، اختلالات خلقی و به طور کلی اختلالات روانی می پردازند.دکتر روانپزشک تهران بیماران را با استفاده از روش ها و داروهای روان درمانی درمان می کنند.
    در صورت داشتن علائم بیماری های اعصاب و روان باید به یک دکتر روانپزشک خوب در تهران مراجعه کرد.
    اگر ساکن شهر تهران هستید و به دنبال دکتر روانپزشک خوب در تهران هستید پیشنهاد میکنیم با ما همراه باشید.
    https://arameshravan.com/
    ارتباط با ما
    Call: 02144246886
    Instagram:nedaye-aramesh-ravan
    09924793881:eitaa
    www.arameshravan.com
    ندای آرامش روان

     

  • مقالات

    آسیب‌های بدرفتاری والدین با کودکان

    آسیب‌های بدرفتاری والدین با کودکان

    گاهی اتفاق یا مجموعه اتفاقاتی می‌افتد که باعث می‌شود والدین برخلاف میلشان برخورد بدی با دلبندشان داشته باشند. متاسفانه بعضی اوقات هم کار به جاهای باریک می‌کشد

    و بحث به «بدرفتاری با کودک» کشیده می‌شود که در خیلی از کشورهای دنیا عواقب قانونی سختی دارد. البته ما کاری با جنبه قانونی قضیه نداریم، ولی در ادامه نگاهی به مشکلاتی می‌اندازیم

    که بدرفتاری والدین با کودکان می‌تواند برای کودک به‌همراه داشته باشد؛ مشکلاتی که بسیاری از آن‌ها تا دوران بزرگسالی هم گریبان آدم را رها نمی‌کنند.

    بدرفتاری با کودکان را می‌توانیم به چهار نوع اصلی تقسیم کنیم که باهم اشتراک‌هایی هم دارند. این چهار نوع عبارت هستند از:
    • سوءاستفاده فیزیکی (جسمی)
    • سوءاستفاده جنسی
    • سوءاستفاده عاطفی
    • اهمال و بی‌توجهی

    علاوه‌ بر این، اغراق در بیان علائم پزشکی کودک یا جعل آن‌ها یا تظاهر به آن‌ها، اگر باعث انجام مداخله‌هایی شود که می‌تواند برای بچه ضرر به‌همراه داشته باشد، نوعی بدرفتاری با کودک محسوب می‌شود.

    سوءاستفاده فیزیکی

    سوءاستفاده جسمی یا فیزیکی یعنی آنکه مراقب یا ولیِ کودک به او آسیب جسمی بزند یا او را به کارهایی وادار کند که احتمال آسیب‌دیدگی در آن‌ها بالا است. اگر این صدمه‌زدن توسط کسی صورت بگیرد که ولی کودک محسوب نمی‌شود یا آنکه مسئولیتی نسبت به او ندارد، بحث کودک‌آزاری به معنایی که منظور ما است، مطرح نمی‌شود. بعضی از انواع سوءاستفاده جسمی عبارت هستند از: تکان‌تکان دادن کودک، پرت کردن او و حمله کردن به کودک یا گاز گرفتن یا سوزاندن او (مثلا با سیگار). 

    بچه‌های نوزاد، شیرخواره و نوپا بیشترین آسیب‌پذیری را دربرابر این نوع بدرفتاری دارند. بخشی از آن به‌ خاطر مراحل رشد خاص آن‌ها است که می‌تواند اولیای آن‌ها را خسته و کلافه کند؛ مانند: خوابیدن‌های گاه‌وبی‌گاه و کثیف کردن پوشک در سنین پایین و مشکل در رفتن به دستشویی در سنین بالاتر. همچنین بچه در این رده سنی قادر نیست که بدرفتاری با خود را به مراجع قانونی گزارش دهد.

    سوءاستفاده جنسی

    هر رفتاری که با هدف رضایت جنسی یک بزرگسال با کودکی انجام شود، سوءاستفاده جنسی محسوب می‌شود. همین‌طور اگر به‌جای فرد بزرگسال، کودک یا نوجوانی دست

    به این کار زده باشد که از لحاظ رشدی یا سنی، به شکل قابل‌ توجهی از قربانی بزرگ‌تر است، بازهم همین سوءاستفاده رخ داده است. البته میزان اختلاف سنی مجاز در کشورها و ایالت‌های مختلف آن‌ها باهم متفاوت است.

    انواع دخول یا نزدیکی، رابطه بدون دخول، عورت‌نمایی، نشان‌دادن محتوای جنسی به کودک، گرفتن عکس‌های نامناسب از او و مجبور کردنش به انجام اعمال جنسی با فردی دیگر،

    از نمونه‌های این نوع سوءاستفاده است. البته رفتارهای کنجکاوانه‌ای که بچه‌های کم‌وبیش هم‌سن انجام می‌دهند و بدون آنکه اجباری در کار باشد نواحی خصوصی بدنشان را در معرض دید

    یا لمس دیگری قرار می‌دهند (اصطلاحا دکتربازی) سوءاستفاده محسوب نمی‌شود.

    آسیب‌های بدرفتاری والدین با کودکان

    سوءاستفاده عاطفی

    سوءاستفاده عاطفی یعنی وارد کردن آسیب عاطفی، ازطریق کلام یا به‌واسطه اعمال.

    سرزنش شدید کودک یا فریاد/جیغ زدن سر او، تحقیر توانایی‌ها و دستاوردهای کودک و زیر سوال بردن او، ایجاد رعب و وحشت در کودک
    با تهدید کردن او و همین‌طور تشویق به اعمال مجرمانه، در همین دسته بدرفتاری‌ها قرار می‌گیرند.

    ضمنا سوءاستفاده عاطفی می‌تواند در غیاب کلمات و رفتار هم شکل بگیرد؛ یعنی زمانی که کودک از لحاظ عاطفی مورد کم‌توجهی قرار بگیرد.

    نادیده گرفتن کودک یا منع کردن او از معاشرت با دیگران جزو این نوع سوءاستفاده‌های عاطفی است.

    اهمال و بی‌توجهی

    بی‌توجهی به معنای عدم تامین نیازهای اساسی کودک از لحاظ جسمی، عاطفی، تحصیلی و پزشکی است. اهمال یا بی‌توجهی از این جهت با سوءاستفاده تفاوت دارد که معمولا بدون سوءنیت اتفاق می‌افتد.

    بی‌توجهی انواع مختلفی دارد؛ ازجمله:

    • بی‌توجهی جسمی، شامل عدم تامینِ: غذای مناسب، پوشاک، سرپناه، سرپرستی و محافظت از کودک دربرابر آسیب‌های احتمالی
    • بی‌توجهی عاطفی، به معنای عدم تامین محبت، عشق و دیگر انواع حمایت‌های عاطفی
    • بی‌توجهی تحصیلی، یعنی مواردی مثل: ثبت‌نام نکردن کودک در مدرسه، اطمینان حاصل نکردن از حضور او در کلاس درس یا آموزش ندادن درس‌ها در خانه (درصورتی‌که او را به مدرسه نمی‌فرستند)
    • بی‌توجهی پزشکی، یعنی اطمینان پیدا نکردن از آنکه کودک از مراقبت‌ها یا درمان‌های لازم برای مشکلات جسمی یا روانی خود بهره‌مند می‌شود

    علل بدرفتاری با کودکان

    بدرفتاری والدین با کودکان یا هرکس دیگری با آن‌ها دلایل مختلفی می‌تواند داشته باشد. معمولا این دلایل در یک مورد خلاصه نمی‌شوند و مجموعه‌ای پیچیده از عوامل گوناگون، چنین وضعی را به وجود می‌آورند.

    اغلب پدر و مادرها می‌خواهند در خانه‌ای پر از آرامش از کودکشان مراقبت کنند و به او عشق بورزند، اما استرس، خستگی، نداشتن مهارت‌های پرورش کودک

    یا حمایت نشدن از سوی خانواده باعث می‌شود که کار نگهداری از بچه امان والدین را ببرد که همین می‌تواند بدرفتاری با کودک را به دنبال داشته باشد.

     

    آسیب‌های بدرفتاری والدین با کودکان

    این‌ها جزو شایع‌ترین علل بدرفتاری با کودکان هستند:

    • عدم حمایت کافی دیگران از والدین: نداشتن حمایت مناسب از سوی خانواده، دوست، شریک زندگی یا جامعه که در کار مراقبت از فرزند به والد کمک کند.
    • استرس: مشکلات مالی، مسائل کاری، بیماری و ناراحتی‌های جسمی-روحی یا مراقبت از عضوی از خانواده که معلولیت دارد یا نیازمند مراقبت‌های خاص است.
    • انتظارات غیر واقع‌ گرایانه و نامعقول: نبود درک و نداشتن اطلاعات کافی از رفتار بچه‌ها و مراحل رشد کودکان
    • ناتوانی ذهنی یا بیماری روحی-روانی: والدین ممکن است توانایی مراقبت درست از فرزندشان را نداشته باشند.
    • ضعف مهارت‌های فرزند پروری: احتمال دارد پدر و مادر اطلاع نداشته باشند که چطور باید از کودک مراقبت کنند یا آنکه بر این باور باشند که کتک‌زدن کودک برای تربیت یا تنبیه او لازم و منطقی است.
    • داشتن اعتیاد به موادمخدر، الکل یا قمار: اعتیاد می‌تواند روی توانایی والد برای پاسخ‌دادن به نیازهای کودک اثر منفی بگذارد.
    • عزت‌نفس پایین: والدین ممکن است به توانایی‌های خود در تامین احتیاجات کودک شک داشته باشند و ازطرفی کمک گرفتن از دیگران دراین‌مورد هم برایشان سخت باشد.
    • تجربیات تلخ دوران کودکی: پدر و مادر ممکن است در زمان کودکی، در خانواده خود تجربه بدرفتاری را داشته باشند. این مسئله می‌تواند باعث شود که آن‌ها در قبال فرزندشان و دیگران رفتار ناسالمی را در پیش بگیرند.

    آسیب‌ها و پیامدهای بدرفتاری با کودکان

    بدرفتاری با کودکان اغلب هم در کوتاه‌مدت و هم در بلندمدت، پیامدهای شدید جسمی، جنسی و روانی برای آن‌ها دارد. بعضی از این پیامدها عبارت هستند از: جراحت و آسیب‌ دیدگی (ازجمله آسیب به مغز و بروز معلولیت شدید)

    به‌ویژه در بچه‌های کم‌ سن‌ و سال و دچار شدن به استرس پس از سانحه، اضطراب، افسردگی و عفونت‌های مقاربتی (مانند: ویروس اچ‌آی‌وی). دختران نوجوان ممکن است با مشکلات دیگری مانند اختلالات ویژه زنان

    و بارداری ناخواسته روبه‌رو شوند. بدرفتاری با کودک می‌تواند روی توانایی‌های ذهنی و عملکرد تحصیلی او تاثیر منفی بگذارد و شدیدا او را به‌سوی مصرف افراطی الکل و اعتیاد به موادمخدر سوق دهد.

    این خودش عاملی است برای افزایش احتمال دچار شدن به بیماری‌هایی مثل ناراحتی‌های قلبی-عروقی و سرطان.

    کودکانی که با سوءرفتار مواجه شده‌اند، در بزرگسالی در معرض مشکلات رفتاری و بیماری‌های جسمی و روانی قرار دارند؛ یعنی چیزی مانند موارد زیر:

    • دست به خشونت زدن یا قربانی خشونت شدن
    • افسردگی
    • سیگار کشیدن
    • چاقی و اضافه‌وزن
    • رفتارهای جنسی پرخطر
    • بارداری ناخواسته
    • مصرف افراطی الکل، داروهای آرام‌بخش یا موادمخدر

    خشونت به‌خرج‌دادن در مورد کودکان همچنین به نابرابری تحصیلی دامن می‌زند. بچه‌هایی که در کودکی تجربه مواجهه با خشونت را داشته‌اند ۱۳ درصد بیشتر از دیگر بچه‌ها احتمال دارد که موفق به اتمام مدرسه و فارغ‌التحصیلی نشوند.

    روانشناس خوب در تهران
    ازدواج چیزی فراتر از داشتن خانه و داشتن فرزند است. ازدواج به این معناست که کسی در کنار شما باشد که عمیقاً شما را دوست داشته حتی اگر شما را در بدترین حالتتان دیده باشد.
    مشاوره پیش از ازدواج با یک روانشناس خوب در تهران می تواند به شما کمک کند تا درک عمیق تری از هدف ازدواج خود ایجاد کنید.
    https://arameshravan.com/
    درمانگر خوب در تهران
    روانشناسان افرادی هستند که تحصیلات روانشناسی دارند و در زمینه درمان روان بدون دارو و با صحبت کردن فعالیت می‌کنند. روانشناسان می‌توانند در حوزه‌های مختلف روان درمانی فردی، خانواده، زوج، کودک و … فعالیت کنند. افراد زیادی
    هستند که علم کافی ندارند.
    https://arameshravan.com/
    دکتر روانپزشک خوب در تهران
    روانپزشکان به درمان اختلالاتی مانند انواع فوبیا ، اختلالات خلقی و به طور کلی اختلالات روانی می پردازند.دکتر روانپزشک تهران بیماران را با استفاده از روش ها و داروهای روان درمانی درمان می کنند.
    در صورت داشتن علائم بیماری های اعصاب و روان باید به یک دکتر روانپزشک خوب در تهران مراجعه کرد.
    اگر ساکن شهر تهران هستید و به دنبال دکتر روانپزشک خوب در تهران هستید پیشنهاد میکنیم با ما همراه باشید.
    https://arameshravan.com/
    ارتباط با ما
    Call: 02144246886
    Instagram:nedaye-aramesh-ravan
    09924793881:eitaa
    www.arameshravan.com
    ندای آرامش روان

     

  • مقالات

    خودمحوری چیست

    خودمحوری چیست

    خودمحوری و خود برتربینی در بینش توحیدی سرانجام سقوط انسان است؛ چرا که حرکت به سمت خدا حرکت به سمت کمال مطلق است. اما حرکت به سمت خود، گرفتن فاصله و دور شدن از کمال مطلق است

    و در نتیجه سقوط انسان را به دنبال دارد. از تاثیرات و پیامدهای خودبرتربینی، خودمحوری است که انسان خود را محور حق و باطل، درست و غلط بداند و تشخیص خود را معیار نیک و بد بداند و مردم را به تبعیت از خود دعوت نماید.

    هرچیزی را برای خود بخواهد و تنها آنچه را که خود می ‌فهمد صحیح بداند. ممکن است خود محوری در یک جامعه یا یک کشور بروز کند که خطرات آن به مراتب بیشتر و شدیدتر است. جامعه خود محور تمام ارزش‌ های انسانی و اجتماعی و اخلاقی را در محورهایی قرار می‌ دهند که منافع مذاکره را فراهم کند و چنان‌ چه همان ارزش ‌ها در مکانی دیگر باشد به صورت کلی از اعتبار ساقط و بی ‌ارزش است.

    نشانه های خودمحوری دقیقا به چه صورت است

    نشانه های خود محوری:

    نشانه‌ های خودمحوری شامل موارد زیر هستند:

    • استبداد رای

    یکی از واضح‌ ترین نشانه‌ های انسان ‌های خودمحور، استبداد رای و دیکتاتوری محسوب می‌ شود. به دلیل این روحیه به هر روشی که بتوانند تلاش می ‌کنند خواسته‌ ها و اهداف خود را ممکن سازند و در مقابل هیچ منطقی تسلیم نمی ‌شود؛ چرا که احساس می ‌کنند که در صورتی که حتی در برابر سخن منطقی دیگران تسلیم شوند موقعیت و ابهت دروغین آن ‌ها شکست خواهد خورد.

    • ترویج تملق

    خودمحوران، به تملق علاقه دارند، در نتیجه اشخاصی را دور خود گرد می‌ کنند که همیشه زبان به چاپلوسی آن‌ ها باز می‌کنند و در تمام حرکت‌ها و تصمیم‌ گیری ‌ها آنان را تحسین کنند.

    • دوری گزيدن از انتقاد

    دیکتاتورهای خود محور به سبب خوگرفتن با چاپلوسان به شدن از انتقاد دیگران ترغیب می ‌شوند. آن‌ ها بدون بررسی انتقادها تلاش می ‌کنند با افراد انتقاد کننده برخورد کنند تا کسی جرات انتقاد از آن‌ها را پیدا نکند. آن‌ ها صحبت ‌های نصیحت ‌کننده ‌ها را دشمن خود تلقین کرده و حتی دلسوزی ‌های نزدیک ‌ترین اشخاص خود را بدخواهی برداشت می‌ کنند.

    • بيگانگي با ارزش ‌ها

    ویژگی ‌های میسر انسان‌ های خودمحور را به خوبی نشان می ‌دهد که آن‌ ها با ارزش ‌های انسان‌ ساز اسلامی غریبه هستند و اعتقاد چندانی به آن‌ ها ندارند. برای نابود کردن روحیه خودمحوری علاوه‌ بر روش‌ های درمان بیماری، جایگزین ساختن خدا به جای خود است.

    خدا محوری از بنیادی ‌ترین و مهم‌ ترین موارد پس از فلسفه بعثت انبیا است. قرآن می ‌فرماید؛ به تحقیق در بین هر امتی پیامبری را به رسالت ترغیب کردم تا انسان ‌ها را به بندگی خدا دعوت کنند. انبیا بر مبنای رسالت آسمانی خود، با تمام وجود تلاش می ‌کردند تا انسان‌ها را به فطرت اولیه خود بازگرداند و از آن‌ ها موجوداتی خدا محور بسازد.

    خودمحوری به چند شکل مشاهده می ‌شود؟

     خودمحوری ‌های مستقیم

    فضا:

    کودک در سن ۵ سالگی به صورت تقریبی می ‌تواند دست راست خود را تشخیص دهد، در سن ۷ سالگی نیز قادر است دست راست شخص مقابل را تشخیص دهد.

    زمان:

    چنان‌چه از کودک سوال شود که آیا تو از پدرت جوان ‌تر هستید، جواب کودک در پاسخ به این سوال بله هست. ولی در حقیقت جوان بودن خود را با کوچک ‌تر بودن در نظر می ‌گیرد.

    علیت: هر چیزی که در طبیعت وجود دارد علتی دارد. به عنوان مثال خورشید روز را و ماه شب را روشن می ‌کند، برای این ‌که انسان بتواند ببیند. هنگام شب هوا تاریک می‌ شود برای این ‌که انسان ‌ها به خواب بروند.

     خودمحوری‌ های غیر مستقیم

    در این خود محوری کودک مساله را با منِ خود در ارتباط قرار می‌ دهد که عبارتند از:

    • جاندار پنداری (جان گرایی)

    معمولا کودکان بر این باور هستند که همه چیز جان دارو. هر غیر جانداری را صاحب اراده و هوشیاری می ‌پندارند. جان پنداری به صورت زیر اصلاح می‌ شود:

    1. بین سن ۶ الی ۷ سالگی کودکان براین باورند که همه چیز جاندار است.
    2. بین سن ۸ الی ۹ سالگی کودکان براین باور هستند که هر چیزی که حرکت می‌کند، پس جاندار است.
    3. بین سن ۱۱ الی ۱۲ سالگی کودکان براین باور هستند که هر چیزی که خودش حرکت می ‌کند، پس جاندار است.
    4. در سن ۱۲ سالگی نیز کودکان به این باور هستند که فقط موجودات زنده و نباتات جان دارند.

     

    خودمحوری چیست

    به دلیل خودمحوری، کودکان باور دارند که اتفاقات طبیعی با دست انسان و اعمال او صورت می‌ گیرد. خورشید، ماه، ستارگان، کوه‌ها را انسان آفریده است. ساخته ‌پنداری یک نوع تفکر پیش علیت محسوب می‌ شود که در آن کودک انگیزه‌ های روان شناختی را علت حقیقی چیزها می ‌داند.

    خودمحوری ‌های اجتماعی

    این خودمحوری در خصوص کاربرد قواعد در فعالیت ‌ها محسوب می ‌شود. مانند قبول نکردن قواعد بازی از سمت کودکان.

    خود محوری در مذاکره، خودمحور بودن چه تاثیری بر روند مذاکره دارد؟

    خود محوری در مذاکره، رفتار خودمحورانه چه در زندگی خصوصی و چه در محیط مذاکره، تاثیرات مخربی را می ‌تواند در پی داشته باشد. رفتارهای خودخواهانه در مرور زمان افراد را دور کرده و انرژی منفی را به جهت فرد خودمحور برگشت می ‌دهد. خود محوری در مذاکره ممکن است نتایج جبران ناپذیری را به دنبال داشته باشد و در پایان مذاکره بدون بازخوردی را ایجاد می ‌کند.

    خود محوری در مذاکره از کجا نشات می ‌گیرد؟

    افراد یا مذاکره کنندگانی که با مشکل خودمحور بودن رو به رو هستند، ممکن است در کودکی با اصول و قوانین منحصر به ‌فردی مواجه بوده باشند. این گروه افراد در کودکی بیش از حد و به صورت غیر عادی مورد توجه قرار گرفته ‌اند و چنان ‌چه مورد توجه قرار نگرفته باشند رفتارهای غیرمنطقی از جمله خشم، ناراحتی، پایکوبی را از خود نشان می ‌دهند.

    برخی اوقات به افراد خودمحور بیش از حد امتیاز داده شده است و اکنون در زمان بزرگسالی چنان ‌چه “نه!” بشنوند یا انکار شوند، تحریک شده و ناخوداگاه برخوردهای نامناسبی را از خود نشان می ‌دهند.

    خودمحوری چگونه مانع تفکر عاقلانه می ‌شود؟

    حال که متوجه شدید خودمحوری چیست و چه تاثیراتی می ‌تواند در نتایج مذاکرات داشته باشد؛ نوبت به پاسخ دادن به سوالی دیگر می ‌رسد؛ خودمحوری چگونه مانع تفکر عاقلانه می ‌شود؟

    زمانی که یک تیم والیبال در حال بازی است و نتایج بسیار خوبی در رقابت‌های مختلفی کسب می‌ کند، موجب افتخار مربی می‌ شود. همین ‌طور، زمانی که یک فروشنده در حال فروش یک محصول است،

    چنان‌ چه این باور را داشته باشد آن محصول بی‌نظیر است، میزان فروشش عالی خواهد بود.

    در واقع، براساس نظر اکثر روانشناسان اجتماعی، داشتن افکار مثبت در رابطه با آینده و قابلیت‌ های فردی می ‌تواند تاثیر قابل توجهی در زندگی هر فردی داشته باشد. مطابق با این دیدگاه،

    این افکار از اعتماد به نفس ما حفاظت کرده و در مقابله با مسئولیت ‌های سخت به ما کمک می ‌کنند؛ ولی اعتماد بیش از حد و خود مرکز بینی غیر منطقی می ‌تواند در نحوه مقابله کردن ما با حوادث زندگی

    بسیار تاثیرگذار باشد. بدون شک، چیزی که شما را به افکار افراطی و ایجاد وهمی

    که وجود خارجی ندارد ترغیب کند، ریسک ‌هایی را به دنبال داشت

     

    خودمحوری چیست

    ۴ روش غلبه بر خودمحوری

    مطابق با درمان های شناختی در روان شناسی از راهکارهای مختلفی می توان برای غلبه بر خودمحوری استفاده کرد. راهکارهایی همچون:

    1. خوب است که به فرد خودمحور کمک کنیم تا درباره ی باورهای غلطش درباره ی خود بزرگ بینی، حساسیت بیش از حد نسبت به ارزیابی شدن از طرف دیگران و عدم همدلی با دیگران به آگاهی برسد.
    2. فرد خود محور باید یاد بگیرد تا باورهای غلط و خیالبافی هایش را با تمرکز بر روی تجربه های لذت بخش روزمره و قابل وصول جایگزین کند.
    3. این افراد با استفاده از مدیتیشن و مراقبه می توانند به آرامش برسند، با انتقاد های دیگران روبرو شوند و آنها را بپذیرد.
    4. آنها باید بیاموزند که به جای تمرکز مداوم بر احساسات خود بر احساسات دیگران تمرکز کرده و بتوانند به نیازهای دیگران نیز توجه کنند‌.

     

    روانشناس خوب در تهران
    ازدواج چیزی فراتر از داشتن خانه و داشتن فرزند است. ازدواج به این معناست که کسی در کنار شما باشد که عمیقاً شما را دوست داشته حتی اگر شما را در بدترین حالتتان دیده باشد.
    مشاوره پیش از ازدواج با یک روانشناس خوب در تهران می تواند به شما کمک کند تا درک عمیق تری از هدف ازدواج خود ایجاد کنید.
    https://arameshravan.com/
    درمانگر خوب در تهران
    روانشناسان افرادی هستند که تحصیلات روانشناسی دارند و در زمینه درمان روان بدون دارو و با صحبت کردن فعالیت می‌کنند. روانشناسان می‌توانند در حوزه‌های مختلف روان درمانی فردی، خانواده، زوج، کودک و … فعالیت کنند. افراد زیادی
    هستند که علم کافی ندارند.
    https://arameshravan.com/
    دکتر روانپزشک خوب در تهران
    روانپزشکان به درمان اختلالاتی مانند انواع فوبیا ، اختلالات خلقی و به طور کلی اختلالات روانی می پردازند.دکتر روانپزشک تهران بیماران را با استفاده از روش ها و داروهای روان درمانی درمان می کنند.
    در صورت داشتن علائم بیماری های اعصاب و روان باید به یک دکتر روانپزشک خوب در تهران مراجعه کرد.
    اگر ساکن شهر تهران هستید و به دنبال دکتر روانپزشک خوب در تهران هستید پیشنهاد میکنیم با ما همراه باشید.
    https://arameshravan.com/
    ارتباط با ما
    Call: 02144246886
    Instagram:nedaye-aramesh-ravan
    09924793881:eitaa
    www.arameshravan.com
    ندای آرامش روان

     

  • مقالات

    وابستگی عاطفی

    وابستگی عاطفی

    و احساس نا امیدی می کند. این افراد چنان به طرف مقابل وابسته اند که به اعتیاد تبدیل شده است و معمولا آن را عشق می نامند

    که بیرون آمدن از چنین روابطی بسیار دشوار است. وابستگی عاطفی باعث می شود زندگی ما مختل شود و دچار عدم تعادل در زندگی شویم.

    آیا برای شما هم اتفاق افتاده است که خود را چنان وابسته ی چیزی یا کسی بدانید که ترک آن برایتان بسیار دشوار باشد و حتی زمانی که به ترک آن فکر می کنید احساس ترس داشته باشید؟

    علت وابستگی عاطفی

    یکی از دلایل وابستگی شکست هایی است که فرد در زندگی تجربه می کند. بسیاری از ما تصور می کنیم از پس کار ها و زندگیمان به تنهایی بر نمی آییم و دائما احساس نیاز به دیگران داریم.

    این حس معمولا از کودکی ایجاد می شود و فرد را به این سو می برد. این موضوع در کودکی شکل می گیرد و معمولا افرادی دچار می شوند که والدینشان آن ها را بسیار حمایت می کنند و اجازه نمی دهند کاری را به تنهایی انجام دهند.

    این افراد در بزرگسالی خود را وابسته به دیگران می دانند و تصور می کنند برای هر کاری لازم است به آن ها کمک شود و به تنهایی از پس زندگی بر نمی آیند. معمولا این افراد نسبت به رفتار های اطرافیان بسیار حساس هستند.

    انواع وابستگی عاطفی

    وابستگی در هر حالت بد نمی باشد و در صورتی که کنترل شده باشد می تواند برای فرد خوب باشد، در ادامه انواع وابستگی را بیان خواهیم کرد:

    وابستگی سالم عاطفی

    در این نوع از وابستگی فرد زمانی که نیاز است از دیگران کمک می خواهد و زمانی که در رابطه عاطفی قرار می گیرد تعادل را در احساساتی مانند عشق، امنیت و اعتماد حفظ می کند.

    در اینگونه روابط افراد برای یکدیگر ارزش قائل اند و در عین حال که به یکدیگر توجه کافی دارند نیاز های خود را نیز به طور کامل مورد توجه قرار می دهند و هرگز خود را فراموش نمی کنند.

    ویژگی های وابستگی سالم

    1. در این گونه روابط اعتماد و اطمینان از پایبند بودن بسیار موج می زند و فرد در رابطه احساس امنیت دارد.
    2. هیجانات عاطفی میان زوجین معقول است.
    3. وجود درک و فهم در دو طرف
    4. احساس شایستگی و وجود اعتماد بنفس در طرفین وجود دارد.

     

    وابستگی عاطفی

    وابستگی ناسالم عاطفی

    در این نوع از وابستگی فرد دائما در تلاش است پارتنر خود را تحت سلطه و کنترل خود قرار دهد و به علت ترس از دست دادن که در او وجود دارد حاظر است هر گونه تحقیر و کوچک شدنی را تحمل کند.

    علائم وابستگی نا سالم

    بسیاری از افراد به گونه ای به پارتنر خود وابسته هستند که نبود او را با مرگ خود برابر می دانند. این نوع از وابستگی عاطفی بیمار گونه می باشد،

    در این گونه از روابط ممکن است فرد بسیار مورد آزار و اذیت باشد یا حتی به میزان زیادی ناراحت شود اما نمی تواند خود را نجات دهد.

    این افراد معمولا مسئولیت ها و تصمیم های خود را به دیگران واگذار می کنند و از تنهایی وحشت دارند. فرد وابسته نمی تواند از رابطه ی ناسالم بیرون بیاید و هر چیز بدی را برای حفظ رابطه تحمل می کند.

    افراد وابسته معمولا پس از اینکه به اجبار از یک رابطه بیرون می آیند خود را بسیار غمگین و تنها می دانند و احساس افسردگی می کنند

    راه حلشان هم اتکا به فرد جدیدی است که آن ها را حمایت می کند و همین موضوع معمولا سبب ورود به روابط اشتباه می شود.

    عوارض وابستگی عاطفی ناسالم

    1. ترس از تنها ماندن یا عدم علاقه دیگران به وی همیشه با فرد است و او را به روابط به درد نخور می کشاند.
    2. احساس غم و اندوه
    3. پایین امدن اعتماد بنفس و ترس از طرد شدن، تنهایی و احساس نداشتن امنیت
    4. زندگی برای دیگران و گذشتن از خود در مقابل اطرافیان برای دوست داشته شدن
    5. گدایی کردن توجه و انتظار تایید شدن از سوی دیگران در هر کاری
    6. از درخواست کردن حق خود امتناع می کند و در جمع نظر خود را نمی گوید.
    7. به دیگران محبت زیادی می کند تا او را ترک نکنند.
    8. نمی توانند نه بگویند و در رابطه برای هر چیزی خود را مقصر می دانن حتی در شرایط اشتباه.

    برای این کار راهکار هایی ارائه شده است که در ادامه به آن ها خواهیم پرداخت:

    شناخت وابستگی ناسالم عاطفی: اولین کار این ایت که به وجود وابستگی پی ببریم و سپس در صدد رفع ترس های خود بر آییم و خود را قوی کنیم. این کار سبب می شود خود ر دوست داشته باشیم و برای نجات خود تلاش کنیم.

    شناخت دلایل وابستگی: هر چیزی را که سبب خشمگینی و از دست دادن کنترل خودتان می شود را روی کاغذ بنویسید. این کار سبب می شود عوامل ناراحت کننده کمتر روی شما فشار وارد کنند و ذهن شما آزاد می شود.

    بالا بردن عزت نفس خود: معمولا افرادی که در آن ها شاهد وابستگی عاطفی بیش از حد هستیم از عزت نفس پایین برخوردارند. برای تقویت عزت نفس کافی است

    به خودتان توجه کنید و نه گفتن را یاد بگیرید. به خواسته های خود توجه کنید و از خود تصویر مثبت داشته باشید.

    اختصاص دادن وقت به خود: تنهایی را لذت بخش بدانید و در تنهایی کار هایی را که باعث لذت بردن و آرامش روح و روان است انجام دهید.

    مثلا کتاب خواندن، گوش دادن به موسیقی، کمک به دیگران و یادگیری چیز های جدید که شما را خوشنود می کند.

    صرف نظر از تایید شدن: دائما به فکر تایید دیگران نباشید و گاهی نه بگویید. لازم نیست همه کارهایتان را مورد تایید قرار دهند زیرا این غیر طبیعی است

    پس سعی کنید بدون ترس از دست دادن نظر خود را بیان کنید.

    غلبه بر احساس گناه: معمولا فرد زمانی که اتفاق بدی می افتد به دنبال دلیل است و خود را در نهایت مقصر می داند. احساس گناه سبب می شود فرد در خود خطا های کذب پیدا کند

    و احساس گناه او بیشتر شود و خود را سرزنش کند.

    الگوبرداری از افراد موفق: اگر در اطرافیان شما کسانی هستند که مانند شما بوده اند و حالا توانسته اند بر این حس وابستگی عاطفی غلبه کنند شما نیز می توانید این کار را انجام دهید و کافی است

    بخواهید. در این صورت می توانید اعتماد بنفس و شادمانی را به زندگی خود بازگردانید.

    توجه به خود: نیاز های خود را ارجع بدانید و به آن ها توجه زیادی کنید در بیشتر افراد وابسته شاهد این هستیم که فرد نیاز ها و چیز های مهم خود را نا دیده می گیرد و به دیگران بیشتر از خود توجه می کند.

    درمان وابستگی عاطفی

    ممکن است با راهکار های پیشنهاد شده بتوانید خود را از این تله رها کنید اما معمولا لازم است برای این کار به مشاور مراجعه کنید. بهترین روانپزشک در این راه می تواند به میزان زیادی شما را در این راه یاری کند. مشاور با بررسی میزان وابستگی فرد به او تمرین هایی می دهد که سبب اعتماد بنفس می شود و فرد را قوی می کند و این توانایی را می دهد که اگر فرد در یک رابطه مضر است بتواند از آن بیرون بیاید. معمولا یکی از مراحل زوج درمانی، درمان وابستگی های نا سالم است.

    نتیجه گیری

    یکی از راه های حفظ رابطه عاطفی رهایی از وابستگی نا سالم است که برای درمان آن نیاز است به مشاوره مراجعه کنیم زیرا وابستگی نا سالم بسیار مخرب بوده و هم احساسات خودمان را خدشه دار می کند و هم طرف مقابل را از ما دور می کند.

    وابستگی عاطفی

    ایا می‌توان از اختلال شخصیت وابسته جلوگیری کرد؟

    گرچه ممکن است پیشگیری از ابتلا به شخصیت وابسته امکان‌پذیر نباشد، اما بسیاری از افراد مبتلا با شرکت در جلسات روان درمانی می‌توانند روش‌های مؤثر برای استقلال یافتن در انتخاب‌های زندگی خود و کنار آمدن با شرایط دشوار را بیاموزند.

    پرورش ساختار شخصیتی فرآیندی پیچیده‌ای است که هر چه از سنین پایین‌تری شروع ‌شود، احتمال موفقیت آن بیشتر خواهد بود. بنابراین، روان‌درمانی با هدف تغییر شخصیت، هر چه زود‌تر آغاز گردد، موفق‌تر خواهد بود. چرا‌که در سنین کمتر، بیمار به‌میزان بیشتری تحت تأثیر تغییرات قرار می‌گیرد و رابطه قوی‌تری میان درمانگر و بیمار به‌وجود می‌آید.

     

    روانشناس خوب در تهران
    ازدواج چیزی فراتر از داشتن خانه و داشتن فرزند است. ازدواج به این معناست که کسی در کنار شما باشد که عمیقاً شما را دوست داشته حتی اگر شما را در بدترین حالتتان دیده باشد.
    مشاوره پیش از ازدواج با یک روانشناس خوب در تهران می تواند به شما کمک کند تا درک عمیق تری از هدف ازدواج خود ایجاد کنید.
    https://arameshravan.com/
    درمانگر خوب در تهران
    روانشناسان افرادی هستند که تحصیلات روانشناسی دارند و در زمینه درمان روان بدون دارو و با صحبت کردن فعالیت می‌کنند. روانشناسان می‌توانند در حوزه‌های مختلف روان درمانی فردی، خانواده، زوج، کودک و … فعالیت کنند. افراد زیادی
    هستند که علم کافی ندارند.
    https://arameshravan.com/
    دکتر روانپزشک خوب در تهران
    روانپزشکان به درمان اختلالاتی مانند انواع فوبیا ، اختلالات خلقی و به طور کلی اختلالات روانی می پردازند.دکتر روانپزشک تهران بیماران را با استفاده از روش ها و داروهای روان درمانی درمان می کنند.
    در صورت داشتن علائم بیماری های اعصاب و روان باید به یک دکتر روانپزشک خوب در تهران مراجعه کرد.
    اگر ساکن شهر تهران هستید و به دنبال دکتر روانپزشک خوب در تهران هستید پیشنهاد میکنیم با ما همراه باشید.
    https://arameshravan.com/
    ارتباط با ما
    Call: 02144246886
    Instagram:nedaye-aramesh-ravan
    09924793881:eitaa
    www.arameshravan.com
    ندای آرامش روان

     

     

  • مقالات

    طرحواره نقص و شرم

    طرحواره نقص و شرم

    اولین و احتمالا مهمترین ذهنیتی که می توان به صورت بالینی در نظر گرفت ذهنیت کودک آسیب پذیر است. ذهنیتی که معمولا بیشترین طرحواره زندگی را تجربه می کند. زمانی که در ذهنیت کودک آسیب پذیر قرار داریم،

    ممکن است ناراحت، نامید و یا مضطرب به نظر برسیم و یا دستپاچه و ناتوان باشیم. کودک آسیب پذیر نتیجه دورانی است که شخص در کودکی برای ادامه بقا نیازمند مراقبت بزرگسالان بوده، اما این مراقبت را دریافت نکرده است.

    طرحواره نقص و شرم یکی از این آسیب ها بر روان کودک است.

    در این طرحواره، شخص احساس می کند در مهمترین جنبه های شخصیت اش، ناقص، نامطلوب، بد، حقیر و بی ارزش است. همچنین، شخص تصور می کند در نظر اطرافیان و افراد مهم زندگی اش منفور و نامطلوب به حساب می آید.

    حساسیت بیش از حد نسبت به انتقاد، طرد، سرزنش، کمرویی، مقایسه های نابجا، احساس ناامنی در حضور دیگران و حس شرمندگی در ارتباط با عیب و نقص های درونی از دیگر تبعات این تله است.بسیاری از این نواقص فقط تصور بیمار هستند و حتی واقعیت هم ندارند.

    این نقاط ضعف ممکن است شخصی مانند تکانه های خشم، تمایلات جنسی غیرقابل پذیرش، خودخواهی باشند یا عمومی  مانند ظاهر جسمی نامطلوب و مشکلات اجتماعی باشند.

    علت شکل گیری تله نقص و شرم چیست؟

    • ممکن است یکی از اعضا خانواده سخت انتقادگر و بد دهن بوده یا شدیدا کسی را مواخذه می کرده و رفتارها، گفتارها و ظاهر شما حتی یک لحظه هم از ترکش انتقاد ها در امان نبوده است.
    • والدین مدام شما را ناامید و سرخورده می کردند.
    • از طرف پدر یا مادرتان یا هر دو طرد شده اید و والدینتان محبتشان را از شما دریغ کرده اند.
    • در خانواده تمام اشتباهات بر گردن شما انداخته می شود.
    • یکی از اعضا خانواده از نظر جسمی و جنسی یا عاطفی با شما بد رفتاری کرده باشد.
    • والدین دائم به شما می گفته اند که تو بی ارزش و نالایق هستی و به درد هیچ کاری نمی خوری.
    • بارها با برادران و خواهران خود مقایسه شدید و والدینتان آنها را به شما ترجیح داده اند.

    نتیجه شکل گیری تله نقص و شرم چیست؟

    بیشترین احساسی که با تله زندگی نقص و شرم حاصل می شود، شرمساری است.همان احساسی که به محض برملا شدن عیب ها و ایرادات بروز پیدا می کند.بنابراین از آنجا که حس شرمساری دردناک و تحمل ناپذیر است

    دست به هر کاری می زنید تا احساس شرمساری نکنید.

    هر کدام از بیمارانی که در تله زندگی نقص و شرم گرفتار شده اند، به شکل خاصی با این تله برخورد می کنند. برخی از آنها اعتماد به نفسشان را از دست می دهند و برخی دیگر چنان رفتار می کنند

    که انگار اصلا دچار این تله زندگی نشده اند و ظاهری عالی قوی دارند ولی این فقط ظاهر قضیه است.

    طرحواره نقص و شرم

    تاثیر طرحواره نقص و شرم بر روابط فردی چیست؟

    طبیعتاً، صدمه وارد شده به کودک آسیب پذیر به نیازهای برآورده نشده اش و در نتیجه به طرحواره یا تله زندگی ناسازگار غالبش بستگی دارد.اگر کودک آسیب دیده دوران کودکی مدام تحقیر شدن

    و بی توجهی را تجربه کرده باشد، احتمال آنکه در بزرگسالی به این تله مبتلا شود بسیار زیاد می شود.

    انواع دیگر ذهنیت کودک آسیب پذير (به طور مثال، کودک محروم، کودک ناقص، کودک گمشده) انعکاس دهنده تله زندگی نقص و شرم است. درواقع، بیشتر تله های زندگی بخشی از ذهنیت کودک آسیب پذير است.

    تداوم این تله زندگی هم به صورت رفتاری و هم به صورت شناختی صورت می گیرد.طرحواره ها رفتارهایی را به وجود می آورد که به خود طرحواره آسیبی نمی رسانند.

    برای مثال زن جوانی که در تله زندگی نقص و شرم است، افکار یا رفتارهایش مطابق این تله است. در یک مهمانی او ممکن است چنین افکاری داشته باشد: هیچ کس مرا دوست ندارد. اگر مردم مرا واقعا بشناسند از من دوری می کنند.

    به دنبال چنین افکاری او از نظر رفتاری از دیگران دوری کرده و با دیگران کمتر صحبت می کند.

    هدف از درمان طرحواره نقص و شرم چیست؟

    کمک به بزرگسالان برای برآوردن نیازهایشان است حتی اگر این نیازها درگذشته برآورده نشده باشند.ذهنیت کودک آسیب پذير واضح ترین و صریح ترین جلوه نیازهای برآورده نشده است؛

    بنابراین ذهنیتی است که بیشترین اهمیت را برای تشخیص و کمک کردن دارد.

    نکته مهم در تله نقص و شرم این است که حمایت از ذهنیت کودک آسیب پذیر و دسترسی به ذهنیت مورد نیاز آن، غالباً مشکل است. تجربه های آسیب پذیری و پریشانی که در ذات این ذهنیت هستند

    دردناک اند و افراد اغلب تلاش زیادی می کنند تا از این ذهنیت اجتناب کنند یا با آن مبارزه کنند.

     

    طرحواره نقص و شرم

    درمان چطور صورت می گیرد؟

    قش طرحواره درمانگر این است که به آرامی مراجع را تشویق کند تا به جای مخفی نگه داشتن آسیب، در یک فرآيند غیرمستقیم شناختی و تجربی آسیب پذیری شرکت کند.

    اگر آسیب پذیری طرحواره نقص و شرم مخفی نگه داشته و یا کتمان شود، فرایند درمان صورت نمی گیرد و این طرحواره های زندگی درمان نمی شوند. برای دستیابی به کودک آسیب پذیر از تصویرسازی ذهنی استفاده می شود.

    سه فرایند زیر در درمان طی می شوند:

    • تمایز بین ناراحتی از بدی و جدا کردن هیجانات درجه دوم (خود انتقادی یا خود سرزنشی) از هیجانات درجه اول
    • شناخت و بیان نیازهای برآورده نشده به عنوان گام نخست در برآوردن آنها
    • آغاز فرایند برآورده کردن نیازها در طی درمان (بازوالدینی درمانگر)

    تصور شما از خودتان و توانایی هایتان چیست؟ آیا از وجود چیزی در خودتان شرمنده هستید؟ چه چیزی باعث شکل گیری این تله در شما شده است؟

    با کودک درونتان در ارتباط شوید تا شما را راهنمایی کند. ادامه این مسیر را زیر نظر یک درمانگر ماهر متخصص در طرحواره درمانی طی کنید.

     

    ممنون که تا اینجا همراه ما بودین

    در مرکز مشاوره ندای ارامش روان دکترای روانشناس مجرب با بهترین رویکرد طرحواره درمانی هستند اگر که شما هم دچار طرحواره نقص و شرم هستین میتونین با ما تماس بگیرین

     

    روانشناس خوب در تهران
    ازدواج چیزی فراتر از داشتن خانه و داشتن فرزند است. ازدواج به این معناست که کسی در کنار شما باشد که عمیقاً شما را دوست داشته حتی اگر شما را در بدترین حالتتان دیده باشد.
    مشاوره پیش از ازدواج با یک روانشناس خوب در تهران می تواند به شما کمک کند تا درک عمیق تری از هدف ازدواج خود ایجاد کنید.
    https://arameshravan.com/
    درمانگر خوب در تهران
    روانشناسان افرادی هستند که تحصیلات روانشناسی دارند و در زمینه درمان روان بدون دارو و با صحبت کردن فعالیت می‌کنند. روانشناسان می‌توانند در حوزه‌های مختلف روان درمانی فردی، خانواده، زوج، کودک و … فعالیت کنند. افراد زیادی
    هستند که علم کافی ندارند.
    https://arameshravan.com/
    دکتر روانپزشک خوب در تهران
    روانپزشکان به درمان اختلالاتی مانند انواع فوبیا ، اختلالات خلقی و به طور کلی اختلالات روانی می پردازند.دکتر روانپزشک تهران بیماران را با استفاده از روش ها و داروهای روان درمانی درمان می کنند.
    در صورت داشتن علائم بیماری های اعصاب و روان باید به یک دکتر روانپزشک خوب در تهران مراجعه کرد.
    اگر ساکن شهر تهران هستید و به دنبال دکتر روانپزشک خوب در تهران هستید پیشنهاد میکنیم با ما همراه باشید.
    https://arameshravan.com/
    ارتباط با ما
    Call: 02144246886
    Instagram:nedaye-aramesh-ravan
    09924793881:eitaa
    www.arameshravan.com
    ندای آرامش روان
  • مقالات

    اختلال احتکار

    اختلال احتکار

    اختلال احتکار (Compulsive hoarding disorder) که با نام های اختلال انباشت انگاری یا اختلال ذخیره سازی هم شناخته می شود

    با نام های اختلال انباشت انگاری یا اختلال ذخیره سازی هم شناخته می شود، در حقیقت یک نوع مقاومت مستمر در برابر دور انداختن متعلقات فرد است. هر چند برخی از این متعلقات ارزش خاصی ندارند اما فرد مقاومت زیادی برای نگه داشتن آن‌ ها از خود نشان می ‌دهد. نامه ‌های تبلیغاتی، روزنامه ‌های قدیمی و چیزهایی که به نظر بیشتر افراد زباله هستند، از جمله این متعلقات هستند.

    هر چند برخی از این متعلقات ارزش خاصی ندارند اما فرد مقاومت زیادی برای نگه داشتن آن‌ ها از خود نشان می ‌دهد. نامه ‌های تبلیغاتی، روزنامه ‌های قدیمی و چیزهایی که به نظر بیشتر افراد زباله هستند، از جمله این متعلقات هستند.

    فرد مبتلا به اختلال احتکار که نوعی اختلال وسواس است، ممکن است دارایی ‌هایی را که دیگر کاربردی ندارند، به دلیل وابستگی احساسی به آن‌ ها یا با باور به این‌ که در آینده به آن ‌ها احتیاج پیدا خواهند کرد، نگه‌ دارند.

    دلایل احتکار در افراد مبتلا به اختلال احتکار چیست؟

    دلایل اصلی که باعث می شود مانع دور انداختن اموال شود فایده یا ارزش زیبا شناسی آن ها یا دلبستگی عاطفی عمیق می باشد. ترس از دست دادن اطلاعات مهم هم شایع است. برخی در مورد سرنوشت اموال احساس مسئولیت می کنند.

    اجناسی که معمولا ذخیره می شوند شامل روزنامه ها، مجله ها، لباس های کهنه، کیف ها، کتاب ها، نامه ها، لوازم دفتری و تقریبا هر جنسی را ذخیره می کنند. ویژگی های دیگر این اختلال عبارتند از دودلی، کمال گرایی، اجتناب، طفره رفتن، مشکل برنامه ریزی و سازمان دادن تکالیف و حواس پرتی.

    معیارهای DSM 5 برای اختلال احتکار

     فرد همیشه به سختی می‌تواند چیزهایی که دارد را دور بریزد یا از آن‌ها جدا شود. فرقی نمی‌کند که آن‌ها با ارزش باشند یا نباشند.

    دلیل این مشکل این است که فرد احساس می‌ کند باید چیز هایی که دارد را برای روز مبادا نگه دارد. از سوی دیگر می‌ خواهد از رنج و استرس ناشی از دور ریختن آن‌ ها خودداری کند.

    ناتوانی از دور ریختن چیز ها، کم‌کم به تعداد آن‌ها می ‌افزاید و باعث شلوغ شدن و انباشته شدن آن‌ها در اتاق ‌ها و دیگر بخش‌ های خانه شود. به ویژه در جاهایی که رفت و آمد و دیگر کار های روزمره در آن انجام می ‌شود.

    به همین دلیل است که اتاق نشیمن تبدیل به یک انباری بی ‌نظم و ترتیب می ‌شود. اگر مکان ‌های مهم خانه خلوتند برای این است که فرد دیگری آن بخش‌ ها را تمیز و مرتب می ‌کند.

    احتکار باعث می ‌شود در عملکرد اجتماعی، شغلی، خانوادگی و دیگر بخش ‌های مهم زندگی فرد، رنج و نابسامانی پدید آید.

    احتکار کردن و انبار کردن به دلیل مشکلات جسمانی و عارضه‌ی پزشکی نباشد. برای نمونه با آسیب مغزی، بیماری قلبی و عروقی و سندروم پریدر – ویلی قابل توجیه نباشد.

    دلیل احتکار کردن با اختلال دیگری قابل توجیه نباشد. (برای نمونه: احتکار به خاطر وسواس ‌های مرتبط با اختلال وسواسی – اجباری، کاهش انرژی در اختلال افسردگی عمده، دیلوژن ‌ها در اسکیزوفرنی یا دیگر اختلالات سایکوتیک،

    نقص ‌های شناختی در اختلال نوروکوگنیتیو شدید، محدودیت علاقه در اختلال طیف اوتیسم). این اختلال می ‌تواند با برخی از اختلال‌‌ های روانشناختی دیگر همایندی یا داشته باشد.

    اختلال احتکار

    علل ایجاد اختلال احتکار

    ژنتیک

    تحقیقات نشان داده است که 50 درصد احتمال بروز این اختلال به دلیل ژنتیک رخ می دهد، و نیمی از افرادی که به این اختلال دچار هستند، اذعان دارند که یکی از نزدیکانشان نیز همین مشکل را دارد.

    عوامل محیطی

    این افراد در گفتگو هایشان با روانشناس از حوادث آسیب زا می گویند. بنابراین علاوه بر مسائل ژنتیک، عوامل محیطی نیز در این مورد عامل زیربنایی محسوب می شود.

    در سال های اول زندگی، یک کودک با یادگیری از سبک زندگی والدینش این رفتار در او شکل می گیرد. نداشتن رابطه خوب با پدر و مادر نیز می تواند این مشکل را ایجاد کند.

    شکل نگرفتن رابطه عمیق عاطفی با پدر و مادر و ترس از دست دادن آنها، می تواند فرد را به وابستگی به اشیا سوق دهد. طوری که فرد امنیت خود را در نگه داشتن این وسایل جستجو می کند.

    انواع فرعی اختلال احتکار

    احتکار کتاب :

    عبارت است از جمع آوری کتاب تا حدی که روابط اجتماعی یا سلامت فرد به خطر بیفتد. این افراد کتاب هایی را نگه می دارند که اصلا به دردشان نمی خورد. این افراد از یک کتاب چندین نسخه می خرند یا تعداد کتاب هایی که می خرند بیشتر از آن است که بتوانند بخوانند.

    احتکار حیوانات :

    این افراد تعداد زیادی حیوان در خانه ی خود نگه می دارند بدون آنکه بتوانند خانه خود را تمیز نگه دارند یا از این حیوانات به خوبی رسیدگی کنند. این افراد به حیوانات خود به شدت علاقه دارند.

    احتکار اطلاعات :

    این افراد هر چه را به دستشان می رسد، می خواهند نگه دارند، از دوستان و آشنایان خود دایم فایل های مختلف می گیرند و آنها را در هارد دیسک خود ذخیره می کنند. آنها اطلاعاتی را ذخیره می کنند که هرگز به آنها رجوع نخواهند کرد. آنها اطلاعات را حذف نمی کنند و اگر اطلاعات به طور اتفاقی حذف شود به شدت ناراحت و مضطرب می شوند.

     

    اختلال احتکار

    اختلال احتکار چه عوارضی دارد؟

    خطر سقوط اشیا بر روی فرد یا گیر کردن در بین وسایل و صدمه دیدن

    افزایش تعارضات خانوادگی

    تنهایی

    شرایط غیر بهداشتی که سلامت فرد را مورد تهدید قرار می دهد.

    بالا رفتن خطر آتش سوزی

    مشکلات قانونی

    عملکرد کاری ضعیف

    افرادی که دچار اختلال احتکار هستند؛ سایر اختلالات را نیز در خود دارند. تحقیقات نشان داده است که 75 درصد مبتلایان به احتکار دارای مشکل اضطرابی هستند.

    درمان اختلال احتکار

    درمان‌های اصلی مورد استفاده برای تسکین علائم اختلال احتکار  رفتار درمانی شناختی (CBT) و داروهای ضدافسردگی، مانند مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) است. برای درمان این اختلال ممکن است هر دو روش درفتار درمانی شناختی و درمان دارویی همزمان به کار گرفته شوند. تجربه نشان داده است که درمان مبتنی بر همدلی نسبت به درمان تنها با CBT، می‌تواند موثرتر از درمان دارویی باشد.

    برای دسترسی سریع به دکتر روانشناس می توانید برای رزرو وقت و تماس با شماره های مرکز مشاوره ندای ارامش روان تماس حاصل نمایید.

     

    ممنون که همراه ما بودین.

     

    روانشناس خوب در تهران
    ازدواج چیزی فراتر از داشتن خانه و داشتن فرزند است. ازدواج به این معناست که کسی در کنار شما باشد که عمیقاً شما را دوست داشته حتی اگر شما را در بدترین حالتتان دیده باشد.
    مشاوره پیش از ازدواج با یک روانشناس خوب در تهران می تواند به شما کمک کند تا درک عمیق تری از هدف ازدواج خود ایجاد کنید.
    https://arameshravan.com/
    درمانگر خوب در تهران
    روانشناسان افرادی هستند که تحصیلات روانشناسی دارند و در زمینه درمان روان بدون دارو و با صحبت کردن فعالیت می‌کنند. روانشناسان می‌توانند در حوزه‌های مختلف روان درمانی فردی، خانواده، زوج، کودک و … فعالیت کنند. افراد زیادی
    هستند که علم کافی ندارند.
    https://arameshravan.com/
    دکتر روانپزشک خوب در تهران
    روانپزشکان به درمان اختلالاتی مانند انواع فوبیا ، اختلالات خلقی و به طور کلی اختلالات روانی می پردازند.دکتر روانپزشک تهران بیماران را با استفاده از روش ها و داروهای روان درمانی درمان می کنند.
    در صورت داشتن علائم بیماری های اعصاب و روان باید به یک دکتر روانپزشک خوب در تهران مراجعه کرد.
    اگر ساکن شهر تهران هستید و به دنبال دکتر روانپزشک خوب در تهران هستید پیشنهاد میکنیم با ما همراه باشید.
    https://arameshravan.com/
    ارتباط با ما
    Call: 02144246886
    Instagram:nedaye-aramesh-ravan
    09924793881:eitaa
    www.arameshravan.com
    ندای آرامش روان
  • مقالات

    اختلال دوقطبی چیست

    اختلال دوقطبی چیست

    اختلال دو قطبی از اختلالات روانپزشکی است که در آن عمدتاً وجه غالب بیماری مربوط به اختلال در هیجانات و عواطف فرد می شود و سایر علائم اختلال از جمله اختلال در خواب،

    اشتها و یا تفکر در پی اختلالات هیجانی بروز می‌کند. همانطور که از نام آن پیدا است در این اختلال دو حالت، وجود دارد.

    در شرایط خلقی عادی فرد از نظر هیجانات، خواب و اشتها و نیز در تفکر خود هیچ مشکل عمده ای پیدا نمی کند و به فعالیت عادی زندگی خود ادامه میدهد.

    در قسمت بالا و پایین خط سلامت روانی دو منحنی میبینید که در هر دو مورد فرد دچار اختلال میشود. به قسمتی که بالای خط سلامت قرار دارد قطب شیدایی یا مانیا و به قسمتی

    که در پایین خط سلامت قرار دارد قطب افسردگی می‌گویند. به همین دلیل این اختلال را اختلال دو قطبی و یا اختلال مانیک-دپرسیو می نامند.

    اختلال دو قطبی یکی از اختلالات روانپزشکی است که معمولا به مدت طولانی ادامه دارد و مانند بسیاری از بیماریهای دیگر حتی بیماری های جسمانی که معمولا مزمن و طولانی مدت میباشند،

    دو قطبی نیز از اختلالات طولانی مدت انسان است.

    شیوع اختلال دوقطبی

    این اختلال در تمام جوامع و در تمام طبقات اجتماعی دیده میشود از این رو به خانواده و یا نژاد خاصی اختصاص ندارد. نوع شدید اختلال دو قطبی حدود ۱ – ۱/۵ درصد افراد جامعه
    را در طول عمر مبتلا می‌کند و انواع خفیف آن تا ۶ درصد نیز گزارش شده است. ملاحظه می‌شود که اختلال دو قطبی نادر نیست.

    این اختلال در زن و مرد به یک میزان دیده می‌شود و معمولا سن شروع بیماری بیشتر بین ۳۵-۲۵ سالگی است. این به این معنی نیست

    که فقط در این سنین دیده می‌شود بلکه در سنین کودکی و حتی سالمندی نیز ممکن است برای بار اول مشاهده شود. ولی بیشتر اوقات در محدوده سنی که در بالا ذکر شد شروع می‌گردد

    ز کجا بفهمم بیماری دو قطبی دارم؟

    در اختلال دوقطبی دست کم با یک دوره بروز افسردگی روبه‌رو هستیم. در این دوره، روحیه‌ٔ فرد پایین می‌آید، احساس بی‌میلی یا بی‌انگیزه بودن به او دست می‌دهد یا دست کم به مدت ۲ هفته دچار ناامیدی می‌شود. براساس DSM-5، حداقل پنج مورد از علائم زیر نیز در فرد دیده می‌شود:

    • فرد هر روز یا بیشتر روزهای هفته احساس ناراحتی، اضطراب یا پوچی می‌کند.
    • فرد هر روز یا بیشتر روزهای هفته احساس بی‌میلی و بی‌انگیزه بودن دارد.
    • افزایش یا کاهش بی‌رویه‌ٔ وزن
    • بی‌خوابی یا پرخوابی
    • بی‌قراری مشهود (بی‌قراری روانی-حرکتی) یا کند شدن (کندی روانی-حرکتی)
    • فرد تقریباً هر روز احساس خستگی مفرط و انرژی پایین دارد.
    • عذاب وجدان یا احساس بی‌ارزش بودن
    • فرد نمی‌تواند تمرکز کند یا تصمیم بگیرد.
    • فرد مدام به خودکشی فکر می‌کند یا اقدام به خودکشی می‌کند.

    این علائم دو قطبی باعث پریشانی یا نقص در عملکرد فرد می‌شود و ناشی از تاثیر مواد یا بیماری بالینی نیست.

    گاهی دوره‌های شدید شیدایی یا افسردگی شامل علائم روان‌پریشی می‌شود. ازجمله علائم شایع روانپریشی می‌توان به توهم (شنیدن، دیدن یا احساس حضور چیزهایی که در واقعیت وجود ندارد) و وهم (باور محکم و غلط که ربطی به دلایل یا توضیحات منطقی در باورهای فرهنگی عادی فرد ندارد) اشاره کرد.

     

    اختلال دوقطبی چیست

    علائم روانی در بیماران دوقطبی چیست؟

    معمولاً علائم روانی در اختلال دوقطبی ناشی از وضعیت روحی فرد در لحظه است. مثلاً، ممکن است فرد حین دوره‌ٔ شیدایی دچار توهم خودبزرگ‌بینی

    مثل باور به رئیس جمهور بودن یا داشتن قدرت و ثروت ویژه شود و طی دوره‌ٔ افسردگی توهم عذاب وجدان یا احساس بی‌ارزش بودن مانند پوچی و بازنده بودن را تجربه کند یا باور داشته باشد که مرتکب جرم بزرگی شده است. به‌همین دلیل، گاهی اختلال دوقطبی به اشتباه شیزوفرنی تشخیص داده می‌شود.

    البته ممکن است علائم افسردگی شیدایی در بعضی از افراد هم‌زمان رخ دهد که به آن اختلال دو قطبی با ویژگی‌های ترکیبی گفته می‌شود.

    علائم آن اغلب شامل بی‌قراری، اختلال در خواب، تغییر شدید در اشتها، روان‌پریشی و فکر به خودکشی است. ممکن است روحیه‌ٔ فرد بسیار غمگین و ناامید باشد و در عین حال احساس پرانرژی بودن کند.

    بعضی از افراد دچار اختلال دوقطبی دست به خودکشی می‌زنند. هرکس که به خودکشی فکر می‌کند باید فوراً تحت نظارت متخصص سلامت روان قرار بگیرد.

    باید حرف زدن درمورد خودکشی را جدی گرفت. به‌نظر می‌رسد خطر خودکشی طی اولین دوره از بیماری از همه بیشتر است. تشخیص زودهنگام اختلال دوقطبی

    و یادگیری بهترین روش برای کنترل آن، خطر مرگ در اثر خودکشی را کاهش می‌دهد.

    علت اختلال دوقطبی چیست؟

    علت بروز اختلال دوقطبی موضوع تحقیقات بسیار قرار گرفته و دانشمندان به این اجماع رسیده‌اند که یک دلیل واحد برای بروز اختلال دوقطبی وجود ندارد. بلکه، عوامل مختلف دست به دست هم می‌دهند تا این بیماری رخ دهد.

    ژنتیک در این زمینه نقش دارد. یکی از قوی‌ترین عوامل بروز اختلال دوقطبی سابقه‌ٔ خانوادگی است: خطر بروز اختلال دوقطبی دربین بستگان بزرگسال افراد دچار اختلال دوقطبی نوع ۱ و ۲، ۱۰ برابر بیشتر است. با این حال، هیچ ژن خاصی به این اختلال مربوط نیست. بلکه، مانند بسیاری از بیماری‌های روحی، چند ژن (که هرکدام تاثیر اندکی می‌گذارند) در احتمال بروز این اختلال دوقطبی سهم دارند.

    برخی شواهد نشان می‌دهد بسامد اختلالات روحی، اضطراب و روانی در خانواده‌هایی که دچار اختلال دوقطبی هستند نسبت به جمعیت عادی بیشتر است. تحقیق روی دوقلوهای همسان، که ژن‌های مشابه دارند، نشان می‌دهد به غیر از ژن عواملی نظیر رویدادهای پرتنش نیز در ابتلا به اختلال دوقطبی نقش دارد. احتمالا ترکیب تعدادی ژن با عوامل محیطی در بروز اختلال دوقطبی موثر است. 

    بررسی تصاویر مغزی نشان می‌دهد مغز افراد دو قطبی با مغز افراد سالم فرق می‌کند. برای مثال، در بررسی‌ها تشخیص داده شد که ضخامت قشر قسمت‌هایی از مغز بیماران دوقطبی نازک‌تر است. سایر تحقیقات نشان می‌دهد پردازش محرک حسی طی دوره‌های افسردگی و شیدایی تضعیف و منجر به بروز مشکل در ادراک می‌شود.

    درمان اختلال دوقطبی چیست؟

    اختلال دوقطبی حتی در شدیدترین حالت قابل درمان است. هرچه فرایند درمان زودتر شروع شود، احتمال کاهش شدت و بسامد دوره‌های افسردگی و شیدایی بیشتر خواهد بود.

    ازآنجاییکه اختلال دوقطبی در تمام طول عمر فرد را درگیر خود می‌سازد، درمان هم طولانی‌مدت است و نه‌تنها درجهت تسکین علائم پیش می‌رود، بلکه قصد دارد مانع از عود علائم شود. اکثر افراد دچار اختلال دوقطبی از نظر نوسانات خلقی و علائم مربوط به آن به ثبات خواهند رسید.

    ترکیب دارو و روان‌درمانی موثرترین روش درمان است. به‌علاوه، اغلب از بیماران درخواست می‌شود علائم روحی روزانه، روش‌های درمان، الگوی خواب و اتفاقات زندگی را در جدولی بنویسند. شواهد نشان داده‌اندکه نوشتن این امور در درک و مدیریت بهتر بیماری به بیمار و اعضای خانواده‌ او کمک می‌کند. می‌توان به‌موقع متوجه تغییرات خلقی شد تا از بروز اپیزود کامل جلوگیری شود. حتی زمانی‌که سدی بر سر راه درمان قرار نگیرد، باز هم ممکن است نوسانات خلقی رخ دهد و باید فوراً آن را به پزشک گزارش داد تا برنامه‌ٔ درمان را تنظیم کند.

    به بیماران دو قطبی چه بگوییم و چه نگوییم؟

    جملات و سوالاتی وجود دارند که در مواجهه با بیماران دو قطبی نباید از آنها استفاده کنیم. اگر با این بیماران زندگی می‌کنید یا معاشرت دارید، باید یاد بگیرید که رفتار هوشمندانه‌تری داشته باشید. رازی که باید بدانید این است: «کلمات باید نشان‌دهنده همدلی شما باشند نه خشم و ناراحتی شما.»

    «همه ما گاهی اوقات نوسانات خلقی داریم.»

    نوسانات خلقی با آنچه که بیماران دو قطبی تجربه می‌کنند، فرق دارد. بنابراین «همه» تجربه این بیماران را ندارند. بجای این عبارت بهتر است بگویید:‌« اشکالی نداره که احساس خوبی نداری؛ من اینجام که به تو کمک کنم.» یا « شاید دقیقا درک نکنم که چه حسی داری، ولی می‌خوام تا اونجا که می‌تونم راجع به اختلال دو قطبی یاد بگیرم.»

    «حالِت اونقدرها هم بد به نظر نمی‌رسه.»

    شما هرگز نمی‌توانید درک کنید که این بیماران چگونه در درون خود در حال مبارزه هستند. بنابراین بهتر است راجع به خوب و بد بودن حال آنها چیزی نگویید و قضاوتی نکنید. بجای آن بگویید:«می‌تونی چند تا از علائم رو به من بگی تا من هم یاد بگیرم و اینکه چطورمی‌تونم توی این شرایط کمکت کنم؟

    اختلال دوقطبی چیست

    «تو یک بیماری روانی هستی!»

    این بدترین جمله‌ایی است که می‌توانید به این بیماران بگویید. بسیاری از این بیماران انسان‌های مهربان و دوست‌داشتنی هستند که به دنبال راهی برای بهبود حال خود می‌گردنند. این جمله را هرگز بکار نبرید و در عوض بگویید: « تو دیوانه نیستی و فقط درگیر یک مشکل پزشکی شده‌ای.» یا «دوقطبی بودن بر هوش و ادراک تو تاثیری ندارد.»

    «تو نمی‌تونی یه بیمار دوقطبی باشی.»

    زمانی این جمله را استفاده می‌کنیم که می‌خواهیم آنها باور کنند که به این بیماری مبتلا نیستند. در واقع به زور می‌خواهیم به آنها بگوییم که خوب هستند و مشکلی وجود ندارد. با این جملات نمی‌توانید به آنها کمک کنید. بجای آن بگویید: « من دوست دارم بیشتر راجع به مشکلاتی که باهاش درگیر هستی بدونم تا بتونم کمکت کنم.»

    «دو قطبی بودن رو بهانه نکن که کارهای روزمره رو انجام ندی!»

    این بیماران زمانی که در حال سپری کردن فاز افسردگی هستند، دچار سرخوردگی و دلسردی می‌شوند. به همین دلیل واقعا در انجام کارهای روزمره مشکل دارند. بجای این جمله بگویید:« من می‌دونم که کنترل این بیماری گاهی اوقات خیلی سخت و طاقت‌فرساست؛ ولی کنارت هستم تا کمکت کنم.»

    ممنون که همراه ما بودین.

     

    روانشناس خوب در تهران

    ازدواج چیزی فراتر از داشتن خانه و داشتن فرزند است. ازدواج به این معناست که کسی در کنار شما باشد که عمیقاً شما را دوست داشته حتی اگر شما را در بدترین حالتتان دیده باشد.
    مشاوره پیش از ازدواج با یک روانشناس خوب در تهران می تواند به شما کمک کند تا درک عمیق تری از هدف ازدواج خود ایجاد کنید.
    https://arameshravan.com/
    درمانگر خوب در تهران
    روانشناسان افرادی هستند که تحصیلات روانشناسی دارند و در زمینه درمان روان بدون دارو و با صحبت کردن فعالیت می‌کنند. روانشناسان می‌توانند در حوزه‌های مختلف روان درمانی فردی، خانواده، زوج، کودک و … فعالیت کنند. افراد زیادی
    هستند که علم کافی ندارند.
    https://arameshravan.com/
    دکتر روانپزشک خوب در تهران
    روانپزشکان به درمان اختلالاتی مانند انواع فوبیا ، اختلالات خلقی و به طور کلی اختلالات روانی می پردازند.دکتر روانپزشک تهران بیماران را با استفاده از روش ها و داروهای روان درمانی درمان می کنند.
    در صورت داشتن علائم بیماری های اعصاب و روان باید به یک دکتر روانپزشک خوب در تهران مراجعه کرد.
    اگر ساکن شهر تهران هستید و به دنبال دکتر روانپزشک خوب در تهران هستید پیشنهاد میکنیم با ما همراه باشید.
    https://arameshravan.com/
    ارتباط با ما
    Call: 02144246886
    Instagram:nedaye-aramesh-ravan
    09924793881:eitaa
    www.arameshravan.com
    ندای آرامش روان
  • مقالات

    طرحواره انزوای اجتماعی

    طرحواره انزوای اجتماعی

    انسان قدرتمندترین موجودی است که تاکنون در این کره خاکی زندگی کرده است. این موضوع به دلیل قدرت یا سرعت ما نیست، بلکه به دلیل توانایی ما در همکاری انعطاف‌پذیر با سایر گونه‌هایمان است. با وجود اصرار جوامع فردگرایانه برای شعار «خودت باش»، ظرفیت زندگی اجتماعی همچنان یک قدرت عظیم است. فردگرایی یک جنبه تاریک دارد. ما حساسیت بسیار زیادی پیدا کرده‌ایم نسبت به اینکه دیگران در مورد ما چه فکر می‌کنند و چگونه قضاوتمان می‌کنند. بسیاری از فرهنگ‌های سنتی از این تفکر اجتناب می‌کنند. جایی که متجاوزان یا افراد بد از گروه اجتماعی طرد می‌شوند. برای اجداد ما، این طرد اغلب کشنده بوده است

     

    اگر ۵ نشانه یا بیشتر از نشانه‌های زیر را در خود دارید، احتمالاً تله انزوای اجتماعی در شما فعال است که به اضطراب نیز می تواند منجر شود.

    ۱.احساس می‌کنم متناسب نیستم.

    ۲.من همیشه احساس می‌کنم از گروه بیرون هستم.

    ۳.تا بزرگسالی، خانواده‌ام با خانواده‌های دیگر اطرافمان متفاوت بودند.

    ۴.در زمان کودکی و نوجوانی خانواده‌ام بسیار جابجا شدند.

    ۵.احساس می‌کنم هیچ کس واقعاً مرا درک نمی‌کند.

    ۶.برای من خیلی سخت است که با دیگران ارتباط برقرار کنم.

    ۷.مردم فکر می‌کنند من عجیب و غریب هستم .

    ۸.من تنها هستم.

    ۹.من اساساً با بقیه فرق دارم.

    ۱۰.من باید خیلی تلاش کنم تا مورد قبول دیگران قرار بگیرم.

     

    تله انزوای اجتماعی چگونه بر زندگی ما تأثیر می‌گذارد؟

    انزوای اجتماعی یک طرحواره بسیار دردناک است، زیرا ما را در تأمین اساسی‌ترین نیازهای خود متوقف می‌کند. احساساتی نظیر احساس تعلق خاطر داشتن، احساس عضویت در یک «قبیله»، احساس پذیرفته‌شدن از سوی دیگران.

    مغز ما اندامی اجتماعی است. بدین معنی که مغز برای زندگی به عنوان بخشی از یک قبیله تکامل یافته و حتی اگر از زمان اتمام دوره شکار و شروع کشاورزی، سبک زندگی ما به طرز چشمگیری تغییر کرده باشد، مغز ما هنوز اساساً همان ساختار و همان نیازها را دارد.

    اگر تله انزوای اجتماعی در زندگی شما پر رنگ باشد، ممکن است در کودکی شرایطی را تجربه کرده باشید که حتی وقتی با دیگران بوده‌اید، احساس تنهایی زیادی داشتید. شاید بچه‌های دیگر شما را هنگام بازی کنار گذاشته باشند و شما به شکلی منفی در یک لحظه باور کرده‌اید که با دیگران متفاوت هستید و مطمئن بودید که نمی‌توانید این برداشت را جبران کنید.

    وقتی احساس می‌کنیم با دیگران متفاوت هستیم، با آنها غریبه هستیم، عجیب هستیم و تن به عضویت در گروه‌های اطرافمان ندهیم، احساس عمیق تنهایی پیدا خواهیم کرد. این احساس تنهایی راهی است که مغزمان به ما علامت می‌دهد که باید به هم متصل شویم.

    اما متأسفانه، با وجود تله انزوای اجتماعی اتصال به جمع بسیار دشوار است. زیرا وقتی در کنار دیگران هستیم، خودآگاهی و اضطراب زیادی را احساس می‌کنیم. در نهایت احساس می‌کنیم که در یک بحران سخت، گیر افتاده‌ایم. ما وقتی با مردم هستیم، درد می‌کشیم و وقتی نیستیم هم درد می‌کشیم. این جمله توصیف چگونگی تلاش و کنار آمدن با این احساسات است که مشکلات زیادی را نیز برای ما ایجاد می‌کند. ممکن است یاد بگیریم برای سهولت حضور در گروه‌ها و تأمین نیازهای ارتباطی، اغلب می‌توانیم از الکل یا موادمخدر استفاده کنیم. این امر ما را در برابر اعتیاد آسیب‌پذیر می‌کند، زیرا به مواد اعتماد می‌کنیم تا احساس «طبیعی بودن» کنیم.

     

     

    طرحواره انزوای اجتماعی

    اگر تله انزوای اجتماعی در زندگی شما پر رنگ باشد، ممکن است در کودکی شرایطی را تجربه کرده باشید که حتی وقتی با دیگران بوده‌اید، احساس تنهایی زیادی داشتید. شاید بچه‌های دیگر شما را هنگام بازی کنار گذاشته باشند و شما به شکلی منفی در یک لحظه باور کرده‌اید که با دیگران متفاوت هستید و مطمئن بودید که نمی‌توانید این برداشت را جبران کنید.

    وقتی احساس می‌کنیم با دیگران متفاوت هستیم، با آنها غریبه هستیم، عجیب هستیم و تن به عضویت در گروه‌های اطرافمان ندهیم، احساس عمیق تنهایی پیدا خواهیم کرد. این احساس تنهایی راهی است که مغزمان به ما علامت می‌دهد که باید به هم متصل شویم.

    اما متأسفانه، با وجود تله انزوای اجتماعی اتصال به جمع بسیار دشوار است. زیرا وقتی در کنار دیگران هستیم، خودآگاهی و اضطراب زیادی را احساس می‌کنیم. در نهایت احساس می‌کنیم که در یک بحران سخت، گیر افتاده‌ایم. ما وقتی با مردم هستیم، درد می‌کشیم و وقتی نیستیم هم درد می‌کشیم. این جمله توصیف چگونگی تلاش و کنار آمدن با این احساسات است که مشکلات زیادی را نیز برای ما ایجاد می‌کند. ممکن است یاد بگیریم برای سهولت حضور در گروه‌ها و تأمین نیازهای ارتباطی، اغلب می‌توانیم از الکل یا موادمخدر استفاده کنیم. این امر ما را در برابر اعتیاد آسیب‌پذیر می‌کند، زیرا به مواد اعتماد می‌کنیم تا احساس «طبیعی بودن» کنیم.

    روش‌هایی که به این طرحواره واکنش نشان می‌دهید:

    هنگام فعال‌سازی طرحواره انزوای اجتماعی، سه روش وجود دارد که شما اغلب با یکی از آنها واکنش نشان می‌دهید.

    تسلیم شدن: هنگامی که در کنار افراد دیگر هستید، بر تفاوت بین خود و اطرافیان تمرکز می‌کنید. این احساس به شما دست می‌دهد که هیچ‌وقت نمی‌توانید مانند بقیه شوید.

    اجتناب: از بودن در کنار افراد دیگر خودداری می‌کنید. هنگامی که افراد شما را به مهمانی یا فعالیت‌های اجتماعی دیگر دعوت می‌کنند، شما وانمود می‌کنید که مشغول هستید یا برنامه‌های دیگری دارید. ممکن است پس از مدتی متوجه شوید که مردم دیگر برای بودن در کنارشان به شما درخواستی نمی‌دهند و شما عملا طرد شده‌اید. این رفتارها بتدریج ممکن است نشانه های اضطراب اجتماعی را ایجاد کند.

    جبران افراطی: اینجا جایی است که آفتاب‌پرست وجود شما ظاهر می‌شود. هنگامی که در کنار دیگران هستید، تمام رنگ‌های افراد دیگر را به خود خواهید گرفت. اینجا جایی است که ممکن است بیشترین بیگانگی را مشاهده کنید: با احساس غرق شدن در تمام رنگ‌هایی که دیگران به شما نشان می‌دهند، رنگ واقعی خود را فراموش خواهید کرد. این طرحواره یکی از طرحواره‌های اصلی خودکشی است.

     

    طرحواره انزوای اجتماعی

     

    چگونه تله انزوای اجتماعی در ما شکل می‌گیرد؟

    طرحواره انزوای اجتماعی به چند دلیل ایجاد می‌شود: یکی از دلایل اصلی این است که خانواده اصلی شما تفاوت فاحشی با خانواده‌های اطراف شما داشته است. این تفاوت ممکن است به دلیل قومیت، مذهب یا وضعیت مالی باشد. اگر خانواده شما زیاد جابجا شده‌اند، بنابراین شما فرصتی برای ایجاد دوستی و روابط عمیق‌تر پیدا نکرده‌اید و همیشه بچه جدید محله بوده‌اید. گاهی اوقات نیز در صورت بروز ناتوانی، بدشکلی یا سبک شخصیتی که شما را از سایر کودکان متمایز می‌کند یا به دلیل متفاوت بودن، مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اید.

    اگر این طرحواره را دارید، این را بدانید که شما عجیب و غریب یا اساساً متفاوت نیستید. فقط طرحواره‌ای دارید که می‌تواند تغییر کند. در اضطراب اجتماعی  به شما کمک می‌شود تا نیازهای اساسی کودک درونتان را توسط افراد مهم در زندگی خود تأمین کنید. شما می‌آموزید که همه ما به نوعی متفاوت هستیم و این اختلافات، ما را منحصر به فرد می‌کند. هنگامی‌که شما تجربه‌های منفی مانند آزار و اذیت یا کنار گذاشته شدن را تجربه کرده‌اید، درمانگر به شما کمک می‌کند تا با مواجه شدن با آن خاطرات، احساس بهتری داشته باشید. احساس بهتر در مورد خویشتن می‌تواند به شما کمک کند تا بیشتر با خود و سایر افراد پیرامون خود در ارتباط باشید و این باعث می‌شود در زندگی خود احساس آرامش بیشتری کنید

     

     

    روانشناس خوب در تهران
    ازدواج چیزی فراتر از داشتن خانه و داشتن فرزند است. ازدواج به این معناست که کسی در کنار شما باشد که عمیقاً شما را دوست داشته حتی اگر شما را در بدترین حالتتان دیده باشد.
    مشاوره پیش از ازدواج با یک روانشناس خوب در تهران می تواند به شما کمک کند تا درک عمیق تری از هدف ازدواج خود ایجاد کنید.
    https://arameshravan.com/
    درمانگر خوب در تهران
    روانشناسان افرادی هستند که تحصیلات روانشناسی دارند و در زمینه درمان روان بدون دارو و با صحبت کردن فعالیت می‌کنند. روانشناسان می‌توانند در حوزه‌های مختلف روان درمانی فردی، خانواده، زوج، کودک و … فعالیت کنند. افراد زیادی
    هستند که علم کافی ندارند.
    https://arameshravan.com/
    دکتر روانپزشک خوب در تهران
    روانپزشکان به درمان اختلالاتی مانند انواع فوبیا ، اختلالات خلقی و به طور کلی اختلالات روانی می پردازند.دکتر روانپزشک تهران بیماران را با استفاده از روش ها و داروهای روان درمانی درمان می کنند.
    در صورت داشتن علائم بیماری های اعصاب و روان باید به یک دکتر روانپزشک خوب در تهران مراجعه کرد.
    اگر ساکن شهر تهران هستید و به دنبال دکتر روانپزشک خوب در تهران هستید پیشنهاد میکنیم با ما همراه باشید.
    https://arameshravan.com/
    ارتباط با ما
    Call: 02144246886
    Instagram:nedaye-aramesh-ravan
    09924793881:eitaa
    www.arameshravan.com
    ندای آرامش روان

  • دسته‌بندی نشده,  مقالات

    طرحواره محرومیت هیجانی

    طرحواره محرومیت هیجانی

    شما هم ممکن است زمانی در زندگی خود احساس بی ارزشی، عدم درک و همدلی توسط دیگران را داشته باشید. داشتن چنین احساسات و افکاری تا زمانی که از حالت طبیعی خارج نشود مشکل ساز نیست؛ اما چنانچه احساس دوست نداشتنی بودن و عدم ارزش به شکلی افراطی و آزار دهنده وجود داشته باشد، درگیر طرحواره محرومیت هیجانی شده اید. برای آشنایی با طرحواره محرومیت هیجانی، نشانه ها، علت و راهکارهای درمانی آن مطلب زیر را مطالعه کنید

     

    طرحواره محرومیت هیجانی (Emotional Deprivation Schema) یا تله محرومیت احساسی و عاطفی، یک طرحواره ناسازگار اولیه ناشی از تجربیات ابتدایی دوران کودکی است که در آن نیازهای عاطفی و هیجانی نادیده گرفته شده یا برآورده نشده اند. چنین شرایطی این باور عمیق را در افراد تشکیل می دهد که فرد شایسته عشق و مراقبت نیست. در نتیجه، افرادی که با این طرحواره دست و پنجه نرم می کنند اغلب احساس پوچی، تنهایی و ترس فراگیر از رها شدن را تجربه می کنند.

     

    • سردی در رفتار با دیگرانرومیت هیجانی، یا طرحواره محرومیت عاطفی یکی از ۱۸  طرحواره اصلی مطرح شده در رویکرد درمانی طرحواره درمانی  است. علائم زیادی برای تله محرومیت هیجانی وجود دارد، اما یکی از شایع ترین آن ها عزت نفس پایین است که به دلیل احساس دوست نداشتنی بودن یا ناخواستنی بودن ایجاد می شود.کسانی که طرحواره محرومیت هیجانی دارند، با این باور درگیر اند که نیازهای عاطفی اولیه آن ها توسط افراد مهم زندگی شان برآورده نمی شود. این نیاز ها عبارت اند از: احساس مورد علاقه بودن، عشق، دریافت محبت عاطفی، احساس درک شدن و  حمایت. 
    • نشانه های طرحواره محرومیت هیجانی

      محرومیت هیجانی به شکل علائمی از احساس دوست نداشتنی بودن، رفتا های طرد کننده و احساس زیاد تنهایی مشخص می شود. که شناخت آن ها می تواند به شناسایی طرحواره محرومیت عاطفی در افراد کمک کند. نشانه های محرومیت هیجانی در افراد عبارت است از :

      • احساس حمایت عاطفی ناکافی
      • انتظار غیرواقع بینانه ارضای نیازهای عاطفی در روابط
      • احساس نداشتن یک راهنما یا مشاور در زندگی
      • احساس تنهایی عمیق
      • احساس دوست نداشتنی بودن
      • احساس خلاء در زندگی
      • اشتراک احساسات محدود با دیگران
      • احساس نداشتن حمایت در زندگی
      • احساس عدم ارضای نیاز های عاطفی
      • احساس عصبانیت و پرخاشگری
    چنانچه شما هم نشانه های گفته شده بالا را داراید برای رفع مشکل خود از مشاورین مرکز مشاوره ندای ارامش کمک بگیرید.

     

    محرومیت هیجانی که عامل اصلی ایجاد کننده طرحواره محرومیت هیجانی است، انواع مختلفی دارد که عبارت اند از:

    • محرومیت عاطفی: در این شکل از محرومیت که می تواند ایجاد کننده طرحواره محرومیت هیجانی باشد، افراد به خصوص در دوران کودکی از محبت و حمایت عاطفی به اندازه کافی برخوردار نبوده اند.
    • محرومیت از همدلی: افرادی که احساس کنند کسی آن ها را درک نمی کند، کسی نیست که بتوانند با او صحبت کرده یا درد و دل کنند و همدلی کافی را دریافت نکرده باشند از احساس همدلی محروم شده و زمینه شکل گیری طرحواره محرومیت هیجانی در آن ها شکل می گیرد.
    • محرومیت از حمایت: این افراد احساس بی کسی دارند، فکر می کنند که کسی را ندارند تا مواظب آن ها باشد. در مواقع نیاز احساس بی پشت و پناهی داشته و فکر می کنند هیچ کس به فکر آن ها نیست.
    محرومیت هیجانی به دلایل متفاوتی می تواند ایجاد شود که ریشه اکثر آن ها در دوران کودکی افراد و شیوه ای که با والدین خود یا مراقبین رابطه برقرار کرده اند. مراقبینی که به اندازه کافی حمایت گر نبوده و نیاز های کودکان را برآورده نکرده اند می توانند زمینه را برای بروز محرومیت عاطفی فراهم کنند. ریشه های تحولی طرحواره محرومیت هیجانی عبارت است از:
    • فقدان محبت: مادر یا پدری که به اندازه کافی نیاز به محبت و عشق کودک خود را برآورده نکرده اند. کودک خود را در آغوش نکشیده و احساس دوست داشتنی بودن به او نمی دهند.
    • عزت نفس آسیب دیده: افراد در دوران کودکی، ممکن است احساس کنند که کسی آن ها را دوست نداشته و برایش ارزش قائل نیستند. در چنین شرایطی احساس بی ارزشی کرده و عزت نفس آن ها ضعیف می شود. در چنین شرایطی و به دلیل عزت نفس آسیب دیده احتمال بروز طرحواره محرومیت عاطفی در فرد بالا می رود.
    • صرف زمان ناکافی: پدر یا مادر افراد ممکن است در کودکی به دلیل مشغله های کاری یا بیماری، نتوانند زمان کافی را با کودک خود بگذرانند. این احساس تنهایی باعث می شود کودک فکر کند که کسی را ندارد تا مرراقب او بوده و از او حمایت کند.
    • عدم توجه به مشکلات: در شرایطی که کودک به دلایلی نیاز به حمایت و دریافت راهنمایی از والدین خود دارد، چنانچه آن ها نسبت به انجام رفتار حمایتگرایانه منفعل بوده و یا کودک را بیشتر سرزنش کنند به جای حمایت، طرحواره محرومیت عاطفی در کودک تقویت می شود.
    • رفتار پرخاشگرایانه: والدینی که با کودکان خود با پرخاشگری رفتار کرده و آن ها را به شکل کلامی یا فیزیکی تنبیه کرده یا کودک را مورد سو استفاده جنسی و جسمی قرار می دهند، نیاز کودک به عشق، توجه و دوست داشتنی بودن را برآورده نمی کنند و باعث ایجاد تله محرومیت هیجانی در کودک می شوند.

     

    طرحواره محرومیت هیجانی در زمینه های متفاوتی از زندگی افراد می تواند تاثیر گذار باشد که یکی از مهمترین آن ها حوزه ازدواج است. طرحواره محرومیت هیجانی به شکل های زیر می تواند در روابط عاشقانه و ازدواج موثر باشد:
    • ابراز انتظارات: فرد بدون ابراز نیاز های خود انتظار دارد تا دیگران از جمله شریک عاطفی او خواسته هایش را درک کنند. این انتظار غیر واقع بینانه باعث می شود تا افراد از شریک عاطفی خود توقعات غیر منطقی داشته باشند و در زندگی ایجاد مشک می کند. در این حالت افراد فکر می کنند که کسی برایشان ارزش قائل نیست.
    • احساس تنهایی: افراد با طرحواره محرومیت هیجانی، از شریک زندگی خود انتظار دارند تا قبل از آن که به او بگویند چه احساسی دارند، احساسات آن ها توسط شریک عاطفی شان درک شود. و اگر توسط شریک زندگی شان درک نشوند، احساس تنهایی و طرد شدگی می کنند.
    • رفتار خصمانه: اتهام زدن و واکنش منفی به شریک زندگی توسط افراد به دلیل احساس دوست نداشتنی بودنی که غیر واقع بینانه است. در این شرایط افراد فکر می کنند شریک عاطفی شان آن ها دوست ندارد.
    • مشکلات جسمی: نیازهای عاطفی که نمی توانید برآورده نمی شوند می توانند به شکل شکایات جسمی از درد، کسالت و غیره تبدیل شوند. از این طریق افراد تلاش می کنند تا توجه دیگران به خصوص شریک عاطفی را به خود جلب نمایند. این اتفاق امری آگاهانه نبوده بلکه ذهنی و ناخودآگاه است.

     

    طرحواره محرومیت هیجانی

    هدف اصلی درمان طرحواره محرومیت عاطفی این است که به افراد کمک کند تا نیازهای عاطفی خود را شناسایی و به شکل سالم و بدون آسیبی آن ها را ارضا کنند. همچنین درمان کمک می کند تا عزت نفس ضعیف را بهبود بخشیده و خاطرات آسیب رسان ناشی از کمبود ها و عدم ارضای به موقع نیاز ها را در فضایی امن مورد بازنگری قرار داد.  گزینه های روان درمانی  طرحواره هیجانی عبارت اند از:

    • طرحواره درمانی: اصلی ترین گزینه برای درمان طرحواره محرومیت هیجانی، طرحواره درمانی (ST) است. این رویکرد درمانی که توسط جفری یانگ ابداع شده و برای درمان طرحواره های ناسازگار کاربرد دارد. هدف طرحواره درمانی در درمان طرحواره محرومیت هیجانی و عاطفی شناسایی الگو های اولیه و ناسازگار روابط و هیجانات اولیه و تلاش برای بهبود تجارب بد و آسیب رسان است.
    • درمان شناختی رفتاری: یکی دیگر از گزینه های درمانی طرحواره محرومیت هیانی درمان شناختی رفتاری (CBT) است، که به عنوان یک روش درمانی قدرتمند برای درمان طرحواره محرومیت عاطفی شناخته می شود. در درمان شناختی رفتاری الگو های ناسالم و باور های بنیادینی که فرد را اذیت می کنند شناسایی می کنند. در این درمان فرض می شود که شیوه های تفکر و باور ها در چگونگی رفتار افراد موثر هستند.

    مقابله با تله محرومیت هیجانی 

    این موضوع که افراد چگونه با طرحواره محرومیت عاطفی و هیجانی کنار می آیند، بستگی به این دارد که از کدام یک از سبک های مقابله با طرحواره محرومیت هیجانی که در زیر آورده ایم استفاده می کنند. راهکارهای مقابله و کنار آمدن با تله محرومیت هیجانی عبار اند از:

    • اجتناب
    • جبران بیش از حد
    • تسلیم

    اجتناب: برخی از افراد با تله محرومیت عاطفی ممکن است سعی کنند از موقعیت هایی که در آن طرحواره محرومیت هیجانی تداعی می شود اجتناب کنند. به عنوان مثال، آن ها ممکن است از روابط عاطفی اجتناب کنند، زیرا معتقدند که کسی آن ها را آنطور که شایسته آن هستند دوست ندارد. یا ممکن است از صحبت در مورد نیازهای خود صرف نظر کنند چرا که فکر می کند کسی آن ها را درک نمی کند.

    جبران بیش از حد: از طرف دیگر، برخی از افراد دارای طرحواره محرومیت هیجانی و عاطفی ممکن است با رفتار کردن بر خلاف باورهای خود، سعی کنند تا احساسات منفی خود را بهبود ببخشند. برای مثال، چنین افرادی ممکن است نیازهای خود را با صدای بلندتر و قاطعانه‌تر بیان کنند و دیگران را به خاطر احساسات منفی خود سرزنش کنند.جبران بیش از حد ممکن است باعث شود فرد احساس ناخوشایندی و آسیب پذیری کند زیرا برخلاف باورهای طرحواره او است.

    تسلیم شدن: افراد دارای طرحواره محرومیت هیجانی ممکن است در برابر باورها و افکار ناسازگار طرحواره خود تسلیم شوند. زمانی که فرد تسلیم طرحواره محرومیت عاطفی می شود، به این باور بها می دهند که عزیزانشان نیاز آنها به عشق، همدلی یا امنیت را برآورده نمی کنند. این افراد ممکن است جذب افرادی شوند که قادر به برآوردن نیازهای عاطفی آن ها نیستند

    ردر کنار سه راه اصلی کنار آمدن و مقابله با طرحواره محرمیت هیجانی راهکارهای زیر نیز می توانند کمک کننده باشند:

    • با طرحواره ناسازگار و ناسالم خود آشنا شوید
    • با گذشته نه چندان خوب زندگی خود کنار بیایید
    • نیازهای عاطفی خود و شیوه های رفع آن را شناسایی کنید
    • انتظارات عاطفی غیر منطقی خود را اصلاح کنید
    • در دایره افراد کنار خود بازنگری کنید
    • از یک روانشناس کمک بگیرید
    • به روی آسیب پذیری خود کار کنید

    در کنار سه راه اصلی کنار آمدن و مقابله با طرحواره محرمیت هیجانی راهکارهای زیر نیز می توانند کمک کننده باشند:

    • با طرحواره ناسازگار و ناسالم خود آشنا شوید
    • با گذشته نه چندان خوب زندگی خود کنار بیایید
    • نیازهای عاطفی خود و شیوه های رفع آن را شناسایی کنید
    • انتظارات عاطفی غیر منطقی خود را اصلاح کنید
    • در دایره افراد کنار خود بازنگری کنید
    • از یک روانشناس کمک بگیرید
    • به روی آسیب پذیری خود کار کنید

     

    سوالات متداول

    در این بخش سعی کرده ایم تا به سوالات شما درباره طرحواره محرومیت هیجانی پاسخ دهیم.

    آیا طرحواره محرومیت هیجانی درمان می شود؟

    بله، طرحواره محرومیت هیجانی و عاطفی می تواند با استفاده از راهکار های درمانی طرحواره درمانی یا درمان شناختی-رفتاری درمان شود. این درمان ها با شناسایی افکار و طرحواره های ناسازگار در جهت درمان آن ها اقدام می کنند.

    آیا طرحواره محرومیت هیجانی یک اختلال است؟

    خیر، تله محرومیت هیجانی یک اختلال نیست، بلکه یکی از انواع ۱۸ طرحواره مطرح شده توسط جفری یانگ است که بر اساس تجارب و هیجانات ناسازگار اولیه معرفی شده است.

    آیا طرحواره محرومیت هیجانی در کودکان هم وجود دارد؟

    بله، کودکان هم می توانند دارای طرحواره محرومیت عاطفی باشند که نشانه های آن کمی متفاوت از بزرگسالان است. کودکان دارای محرومیت هیجانی علام افسردگی و اضطراب نشان داده و ممکن است رشد آنان دچار اختلال شود.

    آیا طرحواره محرومیت هیجانی قابل تشخیص است؟

    بله، با شناسایی نشانه های طرحواره هیجانی و استفاده از پرسشنامه طرحواره یانگ می توان طرحواره محرومیت هیجانی و عاطفی را شناسایی کرد.

     

     

    روانشناس خوب در تهران
    ازدواج چیزی فراتر از داشتن خانه و داشتن فرزند است. ازدواج به این معناست که کسی در کنار شما باشد که عمیقاً شما را دوست داشته حتی اگر شما را در بدترین حالتتان دیده باشد.
    مشاوره پیش از ازدواج با یک روانشناس خوب در تهران می تواند به شما کمک کند تا درک عمیق تری از هدف ازدواج خود ایجاد کنید.
    https://arameshravan.com/
    درمانگر خوب در تهران
    روانشناسان افرادی هستند که تحصیلات روانشناسی دارند و در زمینه درمان روان بدون دارو و با صحبت کردن فعالیت می‌کنند. روانشناسان می‌توانند در حوزه‌های مختلف روان درمانی فردی، خانواده، زوج، کودک و … فعالیت کنند. افراد زیادی
    هستند که علم کافی ندارند.
    https://arameshravan.com/
    دکتر روانپزشک خوب در تهران
    روانپزشکان به درمان اختلالاتی مانند انواع فوبیا ، اختلالات خلقی و به طور کلی اختلالات روانی می پردازند.دکتر روانپزشک تهران بیماران را با استفاده از روش ها و داروهای روان درمانی درمان می کنند.
    در صورت داشتن علائم بیماری های اعصاب و روان باید به یک دکتر روانپزشک خوب در تهران مراجعه کرد.
    اگر ساکن شهر تهران هستید و به دنبال دکتر روانپزشک خوب در تهران هستید پیشنهاد میکنیم با ما همراه باشید.
    https://arameshravan.com/
    ارتباط با ما
    Call: 02144246886
    Instagram:nedaye-aramesh-ravan
    09924793881:eitaa
    www.arameshravan.com
    ندای آرامش روان

  • مقالات

    طرحواره رهاشدگی چیست ؟

    درباره طرحواره رهاشدگی در تجریش

    طرحواره رهاشدگی چیست ؟

    طرحواره رها شدگی به این صورت است که  یعنی آیا تا به حال این احساس را داشته اید

    که کسانی که دوستشان دارید مانند اعضای خانواده، دوستان

    پو یا همسر می خواهند شما را ترک کنند؟ آیا برای برقراری ارتباط با دیگران شک دارید و فکر می کنید

    همه می خواهند شما را ترک کنند؟ آیا دائم می گویید که نمی توان کسی را پیدا کرد

    که مرا دوست داشته باشد و مدام آرزو می کنید که کسی پیدا شود شما را دوست داشته باشد؟

    اگر جواب شما به این سوالات بله است پس احتمالا شما درگیر طرحواره رهاشدگی یا تله رهاشدگی هستید.

    نگرانی و احساس ناامنی شما در روابط می تواند اطرافیانتان را از شما دور کند. مسلما شما نیز نمی خواهید که

    این اتفاق بیفتد و با دور شدن مردم ممکن است دچار افسردگی و اضطراب شوید.

    مشاوران مرکز مشاوره ندای ارامش روان در این مقاله به بررسی طرحواره رهاشدگی، ن

    شانه های  طرحواره رهاشدگی و درمان رهاشدگی پرداخته اند. اگر شما نیز به دنبال کسب ا

    طلاعات مفید در رابطه با طرحواره رهاشدگی یا ترس از رها شدگی هستید پس حتما

    این مقاله جامع و کاربردی را مطالعه بفرمایید. ما به شما پروتکل درمان طرحواره رهاشدگی را آموزش می دهیم.

    منظور از تله های زندگی چیست؟

    تله های زندگی که متخصصان آن را طرحواره می نامند را می توان به عنوان DNA شخصیت دانست.

    تله زندگی یا همان طرحواره، الگویی است که از کودکی هر شخص شروع شده و در طول زندگی او

     

    طنین انداز خواهد شد. هر آنچه که در طول زندگی ما اتفاق افتاده و خواهد افتاد برروی این طرحواره ها تاثیر می گذارد.

    اینکه ما مورد آزار و اذیت قرار می گیریم، مورد انتقاد قرار می گیریم، بیش از حد مورد حمایت قرار گرفته ایم، رها شده ایم،

    محروم هستیم و … در نهایت بر روی زندگی و طرحواره های زندگی تاثیر می گذارد. تله های زندگی تعیین می کنند

    که ما چگونه فکر کنیم، احساس کنیم، عمل کنیم و با دیگران ارتباط برقرار کنیم. آنها احساسات قوی مانند عصبانیت،

    غم و اندوه و اضطراب را تحریک می کنند.

    تاکنون 18 نوع طرحواره برای زندگی افراد شناخته شده است. یکی از این تله ها یا طرحواره ها، رهاشدگی است.

    اگر در یک رابطه هستید، نگرانی و احساس ناامنی شما می تواند مردم را از شما دور کند.

    این خرابکاری ناخواسته می تواند منجر به افسردگی، اضطراب، انزوا و اجتناب شود.

    اما راه هایی برای غلبه با این تله یا طرحواره وجود دارد. در این مقاله ما به صورت اختصاصی

    در رابطه با طرحواره رهاشدگی با شما صحبت خواهیم کرد. نشانه ها و دلایل ایجاد این تله

    را توضیح خواهیم داد و شما را با آن آشنا می کنیم.

    تله رهاشدگی یا طرحواره رهاشدگی چگونه است؟
     افرادی که طرحواره رهاشدگی را تجربه می کنند یک اعتقاد اساسی دارند
    و آن این است که هرکسی را دوستش دارند از دست می دهند و از نظر عاطفی برای همیشه منزوی خواهند ماند.
    برای آنها فرقی نمی کند که مثلا دوستشان فوت کرده یا او را ترک کرده است در هر صورت احساس می کنند که تنها شده اند و تنها خواهند ماند.
     افراد درگیر تله رهاشدگی همیشه انتظار این را دارند که رها شوند و تنها بمانند.
    آنها می گویند کسی را که از دست داده اند و ترکشان کرده است هرگز مجدد به دست نمی آورند.
     این افراد در قلب خود احساس می کنند که سرنوشتشان این گونه است که زندگی خود را کاملا تنها بگذرانند.
     تله رها شدگی به شما احساس ناامیدی نسبت به عشق را می دهد.
    اگر از این طرحواره رنج می برید این موضوع را قبول دارید که مهم نیست چقدر همه چیز خوب است و زندگی عالی می گذرد در نهایت قرار است روابط شما پایان پذیرد و شما تنها بمانید.
     برای شما سخت است که باور کنید مردم در کنار شما خواهند ماند.
     همه ما می دانیم که دور شدن موقت از اطرافیانمان به معنای تنها ماندن و یا جدایی نخواهد بود. اما افراد درگیر طرحواره رهاشدگی این طرز فکر را ندارند. آنها می خواهند بیش از حد به کسی که دوستش دارند بچسبند. از احتمال هر گونه جدایی، حتی کوتاه مدت و جزئی، میترسند و به طور نامناسبی عصبی یا وحشت زده می شوند.
     به خصوص در روابط عاشقانه، از نظر عاطفی به طرف مقابل خود وابسته هستند و نگران از دست دادن این ارتباط صمیمی هستند. به عنوان مثال اگر همسرش برای خرید به بیرون از خانه برود او احساس می کند که دیگر شوهرش بر نمی گردد و یا او را ترک کرده است. یا دائم فکر می کند که قرار است همسرش او را ترک کرده و با کسی دیگر ازدواج کند.

    طرحواره رهاشدگی چیست ؟

    دو نوع تله رهاشدن وجود دارد که هر دو آن ها از محیط کودکی فرد سرچشمه می گیرد.
     تله رهاشدگی بر اساس وابستگی
     تله رهاشدگی بر اساس بی ثباتی یا از دست دادن

    نوع اول از طرحواره رهاشدگی مربوط به محیط زندگی می شود که در آن از کودک بیش از اندازه محافظت و مراقبت شده است. یک محیط امن و بدون هیچ گونه مشکل برای فرزند می تواند او را به شدت وابسته سازد و هنگام سختی ها احساس تنهایی کند. این نوع نشان دهنده ترکیبی از ترس از رها شدن و وابستگی زیاد است.

    نوع دوم مربوط به محیطی است که از نظر احساسی و عاطفی برای کودک ناپایدار بوده است. این موضوع که هیچ کسی در کنار کودک نبوده است و یا او را نادیده گرفته و همیشه سرزنش کرده اند می تواند باعث ایجاد تله رهاشدگی شده باشد.

    13 نشانه طرحواره رهاشدگی
     احساس می کنید کسی را در زندگی خود ندارید که به شما اهمیت بدهد و برای شما ارزش قائل شود.
     وقتی کسی که دوستش دارید حرف از ترک کردن می زند، شما له می شوید و هرگز به سراغ دلجویی نمی روید.
     اگر ندانید که همسرتان کجاست و چه می کند به شدت مضطرب و عصبانی می شوید.
     همیشه به دنبال نشانه ها و علائمی هستید که نشان دهد احساسات شریک زندگیتان در حال تغییر است و می خواهد شما را ترک کند.
     شما باور ندارید که مجدد می توان عشق را پیدا کرد. اما با این حال، اگر فرصتی مجدد پیش بیاید شتاب زده عمل می کنید و اصلا نمی سنجید.
     دائم نگران این موضوع هستید که مردم شما را ترک می کنند و احساس می کنید هر رابطه ای روزی تمام می شود و شما تنها می مانید.
     هنگامی که پدر یا همسر می خواهد از خانه خارج شود، احساس می کنید آخرین باری است که او را می بینید.
     معمولا به رابطه عاطفی و عاشقانه اطرافیان حسادت می کنید.
     در مقابل حرف ها و رفتارهای دیگران سریع جبهه می گیرید و تمام حرف ها و کردارهای آنان را جدایی معنا می کنید.
     وقتی از کسی حرفی می شنوید مضطرب می شوید و هنگامی که او چیزی نمی گوید احساس می کنید می خواهد از شما فاصله بگیرد و جدا شود.
     هنگامی که در یک رابطه هستید، تمرکز کردن بر زندگی خود، برایتان دشوار خواهد بود.
     همیشه احساس می کنید که در زندگی اولویت عزیزانتان نیستید و همه شما را نادیده می گیرند.
     ترس از تنها شدن و کابوس جدایی دارید و نمی توانید این ترس ها و کابوس ها را از خود جدا کنید.

     

    درباره طرحواره رهاشدگی در تجریش

     

    دلایل به وجود آمدن طرحواره رهاشدگی

    طرحواره رهاشدگی می تواند دلایل منحصر به فردی داشته باشد. از مهم ترین علت های شکل گیری تله رهاشدگی در افراد می توان به موارد زیر اشاره کرد:

    استعداد بیولوژیکی در رابطه با اضطراب جدایی و مشکل تنها بودن

    اکثر محققان سهم وراثت را در رهاشدگی کم می دانند. اما به هرحال می توان آن را یک عامل تاثیرگذار، هرچند ضعیف، دانست. طبق مشاهده محققان، برخی از نوزادان نسبت به جدایی واکنش بسیار شدیدتری دارند. این موضوع نشان می دهد که برخی از افراد ممکن است از نظر بیولوژیکی مستعد ایجاد طرحواره رهاشدگی باشند.

    دور بودن از مادر در کودکی برای مدت طولانی

    جدایی از مادر یک مسئله حیاتی در زندگی نوزاد است. در سراسر جهان، نوزادان برای زنده ماندن و تربیت صحیح به مادر خود وابسته هستند. اگر نوزادی مادر خود را از دست بدهد یا در دوران کودکی و نوزادی از او جدا شود مسلما ضربه های روحی و روانی زیادی خواهد خورد. اگر هنگامی که شما کودک بودید، مادرتان برای مدت طولانی در بیمارستان بستری بوده یا از شما جدا شده باشد، مسلما شما مستعد تجربه طرحواره رهاشدگی هستید.

    همچنین اگر فردی مادرش افسرده، بی ثبات، همیشه عصبانی بوده یا به هر نحوی به طور منظم از او مراقبت نمی کرده است و از کودک خود کناره گیری می کرده، آن فرد مستعد تله رهاشدگی است.

    عدم حمایت هر دو والدین از فرزند

    فرزند شما از همان نوزادی به هر دو والدین خود احتیاج دارد. این احتیاج و حمایت والدین باید تا بزرگسالی همراه فرد باشد. نوزادانی که احساس کنند برای والدین خود کم اهمیت هستند و یا در مواقع لازم و ضروری یکی یا هردو آنها حضور ندارند. احتمال دارد که در بزرگسالی طرحواره رهاشدگی را تجربه کنند. همچنین اگر کودک یا جوان یکی از والدین خود را از دست بدهد یا پدر و مادرش طلاق بگیرند و او دیگر حمایت هر دو والدین خود را نداشته باشد مستعد مشکل رهاشدگی است. به یاد داشته باشید که جدایی از یک عزیز می تواند مهم ترین و تاثیرگذارترین محرک برای تله رهاشدگی باشد.

    مراقبت از نوزاد توسط پرستار یا فردی جز والدینش

    کودکانی که پدر و مادر شاغل دارند و یا به هر دلیل نمی توانند برای مدت طولانی با پدر و مادر خود باشند و به جای والدین، پرستار یا فرد دیگری از آنها مراقبت می کند، به شدت امکان ابتلا به طرحواره رهاشدگی را دارند. همچنین کودکانی که در پرورشگاه ها بزرگ می شوند و طعم پدر و مادر داشتن را تجربه نمی کنند مستعد این نوع طرحواره هستند. حتی آن دسته از افرادی که در سن پایین به مدارس شبانه روزی فرستاده می شوند و یا مجبور هستند به دور از پدر و مادر در شهری دیگر زندگی کنند نیز مبتلا به تله رهاشدگی می شوند.

    از دست دادن توجه والدین به میزان قابل توجهی

    اگر فرد در دوران کودکی و یا حتی نوجوانی و جوانی توجه و محبت والدین خود را به دلایل

    مختلف از دست بدهد، مستعد ابتلا به رهاشدگی است. به عنوان مثال، اگر یک برادر یا خواهر به جمع خانواده اضافه شود، مسلما بیشتر توجه و حمایت والدین به سمت نوزاد سوق پیدا می کند. در این لحظه فرزند بزرگتر احساس تنهایی می کند. او احساس می کند که والدینش او را فراموش کرده و ترک کرده اند. همچنین اگر پدر یا مادر آنها ازدواج مجدد داشته باشند و توجه و حمایتشان نسبت به فرزند خود کمتر شود، فرزند احساس تنها ماندن، اضافه بودن و کم اهمیت بودن خواهد کرد. همه این احساسات می توانند احتمال ابتلا به رهاشدگی را افزایش دهد.

    صمیمیت و مراقبت بیش از حد والدین از فرزند

    اگر فرد در یک خانواده بیش از حد صمیمی زندگی کند و بیش از اندازه از او مراقبت و محافظت شود. هرگز هنگام روبه رویی با مشکلات و سختی ها نمی تواند به درستی تصمیم بگیرد. او در کودکی یاد نگرفته است که چگونه با مشکلات و سختی ها مقابله و مبارزه کند. به همین دلیل تله رهاشدگی را تجربه خواهد کرد. چنین افرادی اگر در هنگام مواجه با سختی و مشکلات حمایت مناسبی نداشته باشند و پشتوانه محکمی پیدا نکنند که بتواند از آنها مراقبت و محافظت کند. احساس درماندگی، تنهایی و بی پناه بودن خواهند داشت. این احساسات همان احساساتی است که فرد درگیر نوع دوم رهاشدگی( که در بالا توضیح داده شد) تجربه خواهد کرد.

    تعارض، کشمکش و درگیری های زیاد والدین

    اگر پدر و مادر طلاق بگیرند و یا آنقدر با یکدیگر دعوا کنند که فرزند همیشه نگران جدایی و تنها ماندن باشد، پس حتما امکان ابتلا به رهاشدگی را خواهد داشت. علاوه بر ایجاد ترس از تنها ماندن و جدایی در فرزند، تعارض زیاد و بحث های مداوم پدر و مادر باعث می شود که از فرزند خود غافل شوند. آنها دیگر وقت و حوصله ای برای تربیت و اهمیت دادن به فرزند خود ندارند به همین دلیل فرزند احساس بی ارزش بودن و تنهایی خواهد داشت که نشانه های تله رهاشدگی است.

     

    طرحواره رهاشدگی چیست ؟

    گذشته خود را درک کنید سپس از آن فاصله بگیرید

    یکی از مهم ترین علل طرحواره رهاشدگی، اتفاقاتی است که درگذشته برای افراد رخ داده است. شاید با نگاه کلی به گذشته خود متوجه این موضوع نشوید که چه چیزی باعث رهاشدگی شده است. پس نگاه دقیق تری به گذشته بیاندازید. سعی کنید آنچه را که برایتان اتفاق افتاده است درک کنید و بعد از پیدا کردن مشکل سعی کنید آن را حل کرده و یا از آن فاصله بگیرید. برای اینکه بتوانید تاثیر اتفاقات گذشته را در زندگی خود کمرنگ تر کنید می توانید از یک مشاوره خانواده یا روانشناس کمک بگیرید.

    به محرک ها توجه کنید

    به محرک هایی که باعث ایجاد احساس تنهایی و یا عدم اعتماد به دیگران در شما شده است توجه کنید. سعی کنید تا حد امکان از تمام این محرک ها که شما را از دیگران دور می کند یا باعث ایجاد ناامنی روانی برای شما می شود، دور شوید. اگر خصوصیت یا رفتارهایی باعث ایجاد احساس رهاشدگی در شما می شود با آنها مقابله کنید. مثلا اگر صبحت های دیگران باعث ایجاد احساس تنهایی و جدایی در شما می شود. در رابطه با احساسات خود با آنها صحبت کنید و اگر کسی را ناراحت کرده اید از او دلجویی کنید. سعی کنید بی دلیل نسبت به همه چیز بدبین نباشید.

    به خودتان سخت نگیرید

    اینکه شما درگیر احساسات منفی رهاشدگی هستید مسلما سخت و طاقت فرسا است. اما سعی کنید به خود سخت نگیرید و دائم خود را سرزنش نکنید. این کار وضع را بدتر خواهد کرد. این گونه فکر کنید که شاید هر کسی دیگری هم جای شما بود و تجربه زندگی شما را داشت همین واکنش ها را نشان می داد. فقط برروی خود کار کنید تا بتوانید این احساس را در وجود خود کمرنگ کنید اما هرگز خود را سرزنش نکنید. ناامید نباشید شما لایق عشق و روابط سالم هستید و با سعی و تلاش می توانید آن را کسب کنید

    از نوشتن احساسات خود کمک بگیرید

    روزانه حالات و نیازها و احساسات خود را یادداشت کنید. به خود این فرصت را بدهید که احساسات خود را بیان کنید. سعی کنید به نیازها و احساسات خود با صدای کسی که به خودش اهمیت می دهد، پاسخ دهید. یادداشت های انگیزشی و جملات مثبت را فراموش نکنید. هرروز یادداشت های باانرژی مثبت را برای خود با صدای بلند بخوانید. سعی کنید احساسات و افکار غلط خود را شناسایی کنید. می توانید آنها را یادداشت کنید و هرروز تمام سعی و تلاش خود را روی یک از این افکار و احساسات نادرست منعطف کنید و آن را برطرف سازید.

    از یک مشاور یا روانشناس کمک بگیرید

    طرحواره رهاشدگی واقعا چالش برانگیز است و در اکثر موارد افراد نیاز به کمک یک مشاور خوب دارند. احتمال اینکه شما نتوانید به تنهایی موفق به رهایی از این احساس باشید بسیار زیاد است. پس هرگز ناامید و خسته نشوید. اگر نتوانستید به تنهایی از احساس رهاشدگی خلاص شوید بهتر است از مشاوره خانواده کمک بگیرید. مشاور می تواند راهکارهای روان شناختی و تکنیک های زیادی را برای شما ارائه دهد و در روند بهبودی شما موثر باشد.

    رهاشدگی چیست؟

    رهاشدگی به معنای ترس از دست دادن عزیزان و یا طرد شدن از طرف آنها می‌باشد.

    نشانه های فردی که به تله رهاشدگی مبتلا شده، چیست؟

    عدم احساس امنیت، ترس دوری از خانواده، حسادت، ترس از طردشدن توسط همسر و سایر نشانه هایی که در این مطلب به آن اشاره کردیم، از علائم ابتلا به تله رهاشدگی محسوب می‌شوند.

    باید برای درمان تله رهاشدگی چه کار کنیم؟

    راهکارهای مختلفی برای درمان این اختلال وجود دارد که مهم ترین آن ها، مراجعه به روانشناس است.

     

    درباره طرحواره رهاشدگی در تجریش

     

    روانشناس خوب در تهران
    ازدواج چیزی فراتر از داشتن خانه و داشتن فرزند است. ازدواج به این معناست که کسی در کنار شما باشد که عمیقاً شما را دوست داشته حتی اگر شما را در بدترین حالتتان دیده باشد.
    مشاوره پیش از ازدواج با یک روانشناس خوب در تهران می تواند به شما کمک کند تا درک عمیق تری از هدف ازدواج خود ایجاد کنید.
    https://arameshravan.com/
    درمانگر خوب در تهران
    روانشناسان افرادی هستند که تحصیلات روانشناسی دارند و در زمینه درمان روان بدون دارو و با صحبت کردن فعالیت می‌کنند. روانشناسان می‌توانند در حوزه‌های مختلف روان درمانی فردی، خانواده، زوج، کودک و … فعالیت کنند. افراد زیادی
    هستند که علم کافی ندارند.
    https://arameshravan.com/
    دکتر روانپزشک خوب در تهران
    روانپزشکان به درمان اختلالاتی مانند انواع فوبیا ، اختلالات خلقی و به طور کلی اختلالات روانی می پردازند.دکتر روانپزشک تهران بیماران را با استفاده از روش ها و داروهای روان درمانی درمان می کنند.
    در صورت داشتن علائم بیماری های اعصاب و روان باید به یک دکتر روانپزشک خوب در تهران مراجعه کرد.
    اگر ساکن شهر تهران هستید و به دنبال دکتر روانپزشک خوب در تهران هستید پیشنهاد میکنیم با ما همراه باشید.
    https://arameshravan.com/
    ارتباط با ما
    Call: 02144246886
    Instagram:nedaye-aramesh-ravan
    09924793881:eitaa
    www.arameshravan.com
    ندای آرامش روان

     

جهت تماس با کلینیک کلیک کنید